علی کنی؛ متخصص روزگار شصت سال قبل

دکتر علی کنی نام اولین رئیس فدراسیون فوتبال ایران است. در مورد تاریخ تولد او اطلاعات اندکی وجود دارد. سال تولد و فوت او بین سال های ۱۲۷۵ تا ۱۳۸۰ هجری شمسی تخمین زده می شود. کنی در سال ۱۳۰۴ که اداره ثبت احوال همه شهروندان ایرانی را ملزم به داشتن نام خانوادگی کرد این شهرت را به خاطر زندگی در منطقه کن استان تهران به دست آورد.
علاقه به فوتبال باعث عضویت او در کلوب اجتماعیون شد، یکی از کلوب هایی که به تبعیت از لژهای فراماسونری چند سده اخیر در ایران تشکیل شد همین کلوب اجتماعیون بود که رویکرد ورزشی داشت.
کنی یک آدم سخنور، خوش مشرب، اهل آداب و شعر و فضیلت بود. در سال ۱۳۰۳ که بازیکنان تیم فوتبال تهران به حضور رئیس وقت مجلس یعنی «سیدمحمد تدین» شرفیاب شده بودند، علی کنی شروع به حرف زدن کرد و به عنوان نماینده فوتبالیست های تهرانی اعلام کرد که نباید بین امکانات فوتبالیست های انگلیسی در تهران با امکانات فوتبالیست های تهرانی تفاوت زیادی وجود داشته باشد چون ناسلامتی اینجا ایران است.
حرف های بسیار بلیغ او باعث شد که تدین لایحه ساخت زمین فوتبال اختصاصی را به مجلس ببرد و بنابراین اولین زمین فوتبال در ایران خریداری شد. زمین دولت واقع در دانشگاه تربیت معلم امروز است، جایی که به آن دروازه دولت می گویند. به عبارتی اولین زمین فوتبال اختصاصی در ایران ۸۲ سال قبل بنا به درخواست علی کنی و توسط سید محمد تدین خریداری شده است.
علی کنی فوتبال را در باشگاه توفان ادامه داد. او در خط حمله این تیم بازی می کرد و می گویند شوت های بسیار محکمی داشته است. در سال ۱۳۱۲ او از فوتبال به طور رسمی کناره گیری کرد اما یادمان رفت یک نکته مهم دیگر را در مورد فوتبال او بگوییم. علی کنی در تیم منتخب تهران که سال ۱۳۰۵ (سال سفر تیم منتخب تهران به بادکوبه به اشتباه ۱۳۰۴ عنوان می شود) به آذربایجان رفت و ۳ بازی با تیم های بادکوبه انجام داد، عضویت داشت. به جز علی کنی در این تیم مردانی مثل برادران خان سردار و حسین صدقیانی هم حضور داشتند.
علی کنی بعد از پایان دوران فوتبال، مدیریت در فوتبال را ادامه داد و به عنوان سرپرست تیم تهران، همراه یاران این تیم به شهرهای کرمان و اصفهان سفر کرد و مسوولیت تیم تهران را برعهده داشت اما وقتی حسین صدقیانی در سال ۱۳۱۶ به دنبال سال ها بازی در ترکیه و بلژیک و باشگاه هایی مثل فنرباغچه و شارلروا به ایران بازگشت، زمام امور فنی تیم ملی فوتبال که هنوز وجود خارجی نداشت به او سپرده شد و کنی مسوولیت کمیته فوتبال را در انجمن نوظهور تربیت بدنی که تازه تبدیل به سازمان شده بود را بر عهده گرفت.
در سال ۱۹۴۸، المپیک بعد از ۱۲ سال وقفه و سکوت در لندن پایتخت انگلستان برگزار شد. ایران برای اولین بار اعلام کرد که مایل است در مسابقات المپیک شرکت کند. اما کمیته بین المللی المپیک اعلام کرد که شرط شرکت ایران در المپیک داشتن فدراسیون های ورزشی است. ایران به صرافت ساخت و ساز در فدراسیون ها افتاد و از سال ۱۳۲۵ رسماً فدراسیون های خود را تاسیس کرد. ریاست فدراسیون فوتبال به دکتر علی کنی رسید و این در حالی بود که غلامعلی شایگان رئیس وقت سازمان تربیت بدنی بود.
کنی کار خودش را به عنوان اولین رئیس رسمی فدراسیون فوتبال در ایران از سال ۱۳۲۵ آغاز کرد. او یک مدیر مترقی بود که از زمان خودش بسیار پیش بود. در سال ۱۳۲۸ او اقدام به آوردن یک مربی خارجی برای فوتبال ایران کرد. دان گیبل انگلیسی ۵۷ سال قبل به ایران آمد و هدایت تیم های فوتبال داخلی کشورمان را برعهده گرفت.
کنی در سال ۱۳۲۹ از هدایت فدراسیون کنار رفت و جای خود را به هدایت الله گیلانشاه داد. بعد از گیلانشاه، نوبت حداد و سرتیپ سیاسی بود که رئیس فدراسیون فوتبال شدند اما از بهمن ماه سال ۱۳۳۴ مسوولیت هدایت فوتبال ایران بر گردن علی کنی افتاد که این مسوولیت را بار دیگر به مدت یک سال برعهده داشت و این بار برای هدایت تیم ملی از یک مربی خارجی دیگر به نام ادموند مایوفسکی اتریشی بهره برد.

منبع : روزنامه اعتماد