حزب کارگر انگلیس رو به افول

تمامی تحلیل‌های سیاسی باید محرك بودن را به ایستایی ترجیح دهند. استفاده از نتایج انتخابات و تلاش برای برآورده ساختن انتظارات در یك انتخابات عمومی بی‌فایده است.با پیگیری نتایج انتخابات محلی مشخص می‌شود كه حزب كارگر در انگلیس رو به افول است. هم اكنون ۱۰۹ انجمن در این كشور وجود دارد كه تنها یك مشاور از حزب كارگر دارند، یا حتی هیچ مشاوری از این حزب ندارد.براساس تحلیل «كالین رالینگز» و «مایكل ثراشر» از دانشگاه پلایموث، حزب كارگر انگلیس بیش از یك چهارم كرسی‌های خود را از دست داده است و در جایگاه سوم قرار دارد. با حزب لیبرال دموكرات ۳۰۰ كرسی و با محافظه‌كاران سه هزار كرسی فاصله دارد. در ولز نیز این حزب پایین‌ترین سهم خود را از كرسی‌های مجلس در دوره‌ای ۹۰ ساله ثبت كرده است.
در اسكاتلند نیز حزب كارگر در رأی‌گیری و كسب كرسی از رقیب خود شكست خورد. این بدترین نتیجه از دوران نخست وزیری «آنتونی ادن» در اسكاتلند به شمار می‌رود و «آلكس سالموند» احتمالاً خصومتی خطرناك‌تر را با این حزب در پیش خواهد گرفت. اسكاتلند كه بزرگ‌ترین دلخوشی حزب كارگر بوده، هم اكنون به مهم‌ترین مشكل قانونی این حزب تبدیل شده است.
از «تونی بلر»، نخست‌وزیر انگلیس، نیز انتظار می‌رود، تاریخ بازنشستگی خود را اعلام كند. بنابراین، بازنگری عملكرد ۱۰ ساله وی حتمی خواهد بود. افتخار نتیجه انتخابات ۱۹۹۷ هنوز در ۲۰۰۱ باقی بود تا اینكه در ۲۰۰۵ با افول حزب كارگر مواجه شد و سپس فاجعه ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برای این حزب اتفاق افتاد. آخرین انتخابات در انگلیس ناگوار بود، اما در اسكاتلند برای حزب كارگر مرگبار به نظر می‌رسد.
احزاب پس از دوره‌ای طولانی كه بر مسند قدرت قرار می‌گیرند، دچار افول می‌شوند. حزب محافظه‌كار پس از ۱۴ سال در ۱۹۴۵ توان خود را از دست داد. این مساله پس از ۱۳ سال در ۱۹۶۴و همچنین پس از ۱۸ سال در ۱۹۹۷ تكرار شد. پذیرفتنی‌ترین تاریخ برای پیروزی در انتخابات می‌تواند مه‌۲۰۱۰ باشد كه حزب كارگر در آن تاریخ دوباره پس از ۱۳ سال به قدرت باز می‌گردد. وقتی «هارولد ویلسون» در انتخابات ۱۹۶۴ پیروز شد، حزب كارگر از این فرصت استفاده كرد و شعار «۱۳ سال از دست رفته در برابر محافظه‌كاران» را سر داد.
در اوایل دهه ۶۰ نیز محافظه‌كاران دچار مشكل شدند. «راب باتلر» كه معمار حقیقی آنان برای بازیابی قدرت پس از جنگ به شمار می‌رود، از كنار سربازان می‌گذشت و به آنان می‌گفت: «ما باید این شتاب را حفظ كنیم.»اما این موضوع دست‌نیافتنی به نظر می‌رسید، زیرا شتاب حركت به پیش از دست رفته بود. «گوردون براون» هم اكنون وظیفه بازگرداندن شتاب حركت حزب كارگر را برعهده دارد. در اینجا، سیاستمداران با اسباب بازی یویو مقایسه شده‌اند. تا زمانی كه به فعالیت ادامه می‌دهند، بهبود شرایط ممكن است، اما با رسیدن به پایان نخ دیگر حركت ادامه نمی‌یابد.
انتخابات اخیر حاكی از آن است كه حزب كارگر هم اكنون اعتبار خود را در جنوب انگلیس و به طریقی دیگر در اسكاتلند از دست داده است. مگر اینكه «براون» بتواند جانی تازه به این حزب ببخشد و در این صورت، حزب كارگر می‌تواند امیدواری اندكی به پیروزی در انتخابات بعدی داشته باشد. اما شاید نتواند از پس این وظیفه برآید. حزب محافظه‌كار در انگلیس و اسكاتلند به پیشروی ادامه می‌دهد. هر دو حزب از منافع ملی دم می‌زنند و كاملاً ماهرانه هدایت می‌شوند.

منبع : روزنامه تهران امروز