آرامش یک حالت است

هر ماه كتاب های زیادی در زمینهٔ‌ آرام سازی نوشته می شود و من هرگز ندیده ام كسی با مطالعهٔ‌ این جور كتاب ها به آرامش برسد ـ او بی قرار تر می شود، چون اكنون سراسر زندگی فعالش دست نخورده باقی مانده و وسواس به فعالیت به قوت خود باقی است. بیماری هنوز آنجاست و او وانمود می كند كه در حالت آرامش به سر می برد.
آرامش یك حالت است. تو نمی توانی به زور به این حالت در آیی. كافی است همهٔ‌ منفی بافی‌ها و موانع را كنار بگذاری تا با پای خودش به سراغت بیاید و خود به خود در تو ایجاد شود.
درك كردن تنها آموزش انضباطی است . به فعالیت‌های خود پی ببر و ناگهان اگر در میانهٔ‌ راه به كاری كه می‌كنی واقف شدی، آن فعالیت خود به خود متوقف خواهد شد. اگر دریافتی چرا آن كار را انجام می دهی، از جریان باز خواهد ایستاد و این توقف همان است كه تیپولا آن را در قالب این كلمات بیان می كند: « با جسم خود كاری نداشته باش، فقط آرام بگیر.»
با جسم خود كاری نداشته باش، فقط آرام باش. برای برقراری آرامش درون احتیاج به هیچ كاری نیست. فقط جنبش انرژی را ـ حركت غیر هدفمند انرژی را ـ دریاب.
غیر هدفمند رفتار كن؛ فقط یك سر ریزش انرژی. انرژی ات را با دیگران تقسیم كن. معامله نكن چك و چانه نزن. ببخش، چون داری كه ببخشی، نه برای این كه عوضش را دریافت كنی ـ وگرنه به خاك سیاه می نشینی. جای همهٔ سوداگران در جهنم است.
اگر تو بیشتر درگیر عمل شوی و كمتر مشغول فعالیت باشی، زندگی‌ات دگرگون گردیده و به آرامشی عمیق تبدیل خواهد شد.

منبع : مجله راه زندگی