شکوفائی - PRIME

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : سوزان تاد و جنیفر تاد
کارگردان : بن یانگر
فیلمنامه‌نویس : بن یانگر
فیلمبردار : ویلیام رکسر
آهنگساز(موسیقی متن) : رایان شور
هنرپیشگان : مریل ا ستریپ، اوما تورمن، برایان گرین‌برگ، جو ایبرهم، دیوید یانگر، پالمر براون و جری آدلر
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه


̎رافی̎ (تورمن) عکاس مُد که تازه از همسرش جدا شده، مرتباً به دیدار ̎دکتر لیزا متسگر̎ (استریپ) می‌رود و در جلسات روان‌درمانی‌اش شرکت می‌کند. ̎رافی̎ یک شب با ̎دیوید̎ (گرین‌برگ)، جوان یهودی بیست و سه ساله‌ای آشنا می‌شود که خیال دارد نقاش شود. ̎رافی̎ و ̎دیوید̎ به دیدارهای‌شان ادامه می‌دهند. ̎رافی̎ به ̎لیزا̎ می‌گوید که خوشحال و راضی است ولی شک دارد این رابطه دوامی داشته باشد. ̎لیزا̎ به ̎رافی̎ توصیه می‌کند که نگران نباشد و ادامه دهد. ̎دیوید̎ به مادرش می‌گوید که دل‌باختهٔ زنی مسن‌تر از خودش شده که یهودی نیست. ̎لیزا̎ بی‌آن‌که بداند این زن، ̎رافی̎ است، به پسرش می‌گوید که با ادامهٔ رابطه‌‌اش موافق نیست. مادر و پسر قهر می‌کنند. چند هفته بعد، ̎لیزا̎ پی می‌برد که نامزد جدید پسرش، ̎رافی̎ است. ̎لیزا̎ پس از مشورت با روان‌درمان‌گر خودش، تصمیم می‌گیرد بی‌آن‌که به ̎رافی̎ بگوید که مادر ̎دیوید̎ است، جلساتش را با او ادامه دهد. اما وقتی سرانجام این موضع را برای ̎رافی̎ فاش می‌کند، هر دو زن معذب می‌شوند. پدر و مادربزرگ ̎دیوید̎ ـ که ̎دیوید̎ در خانه‌شان زندگی می‌کند ـ به مسافرت می‌روند و ̎دیوید̎ را بدون سرپناه می‌گذارند. ̎دیوید̎ نزد ̎رافی̎ می‌رود. ̎رافی̎ از بی‌کاری و شلختگی ̎دیوید̎، جانش به لب می‌رسد. آن دو دعوا می‌کنند و از هم جدا می‌شوند. واسطه‌ای هنری که ̎رافی̎ به ̎دیوید̎ معرفی کرده، تعدادی از تابلوهای ̎دیوید̎ را می‌خرد. ̎رافی̎ و ̎دیوید̎ دوباره موقتاً آشتی می‌کنند ولی بعد دوباره از هم جدا می‌شوند. یک سال بعد، ̎دیوید̎، ̎رافی̎ را در رستورانی می‌بیند. لبخندهای غم‌انگیزی با هم ردوبدل می‌کنند و هر یک به راه خود می‌روند.
● با وجود هنرنمائی استریپ در نقش یک مادر سنتی یهودی و ظرافت تورمن در ایفای نقشی کمیک پس از چندتائی فیلم اکشن، شکوفائی یک رمانس آشنای بی‌مایه با چرخشی فرویدی جلوه می‌کند. دو بازیگر اصلی گلیم خود را به هر حال از آب بیرون کشینده‌اند و رابطهٔ آن دو پرورده شده، ولی شخصیت‌های دیگر به طرز توی ذوق‌زننده‌ای یک‌بُعدی هستند و فیلم‌نامهٔ کلیشه‌ای یانگر دست و پای همگی‌شان را بسته است. ژانر کمدی رمانتیک ظاهراً بدجوری از نفس افتاده است. یانگر فیلمی ساخته که قرار بوده چیزی بین یک فیلم راک هادسن/ دوریس دی‌ای و یکی از کمدی‌های اولیهٔ وودی آلن باشد، اما در هیچ مورد موفق نشده و در هیچ زمینه‌ای راحت نبوده. فقط حضور استریپ و تورمن، فیلم را قابل تحمل کرده است.