حمایت از کار زنان در اتحادیه ها

بیش تر مسوولیت های مراقبتی بر عهده زنان است و به همین خاطر غالبا فرصت کار کردن را برای مراقبت از افراد سالخورده و به ویژه خانواده شان از دست می دهند.
اما یکی از راه های جبران فرصت از دست رفته برای زنان، اتحادیه هایی هستند که می توانند منافع جایگزینی را برای زنان به همراه داشته باشند. امکاناتی که بتوانند زنان را به عنوان اعضای اتحادیه در مواجهه با چنین بحران هایی حمایت کند.
هلن ونگ، دو حیطه کاری متفاوت دارد. یکی مراقبت از اعضای خانواده اش و دیگری خدمتکار هتل
ماریوت سن فرانسیسکو.
علاوه بر مراقبت از مادر ۵۸ ساله اش، هلن ونگ باید از مادر شوهرش که از بیماری فشار خون رنج می برد هم مراقبت کند. چرا که او نمی تواند بدون کمک هلن به کارهایش برسد. او از این نکته در هراس بود که ممکن است به خاطر رسیدگی به خانواده و فرصتی که از او گرفته می شود، مجبور به ترک کارش شود.
هلن می گوید: «مهیا کردن امور برای دست یافتن به خانواده ای کامل در این شرایط دشوار به نظر می رسد. همسرم از سلامت کافی برخوردار نیست، دختر جوانم هم پزشکی می خواند و من هم ۱۹ سال است که در هتل کار می کنم و البته درآمد و امکانات خوبی هم از این شغل کسب کرده ام.»
اتحادیه ای که ونگ عضو آن است، اتحادیه مربوط به پرستاران خانگی است و این اتحادیه برای ونگ بسیار نجات بخش بوده است. به طوری که ونگ می تواند با توجه به امکاناتی که اتحادیه برای او در نظر گرفته، راحت تر به کارش برسد.این اتحادیه امکان حمایت و مراقبت از کودکان و سالخوردگان را برای ونگ به وجود آورده، به طوری که نظافت خانه مادر شوهر او از سوی این اتحادیه انجام می شود. ونگ به آرامش خیال رسیده، وقتی می داند که امکان نگهداری از مادر همسرش به وجود آمده است. براساس برآوردی که از زندگی ۱۰ میلیون آمریکایی انجام شده است، ۲۹ درصد از آن ها که بالای ۶۰ سال سن دارند نیازمند به کمک ها و مساعدت دیگران برای انجام کارهایشان هستند. هزینه هر ساعت کمک رسانی به افراد ۱۹ دلار تخمین زده شده است. بیش تر خانواده ها نمی توانند چنین منابع مالی برای پرداخت به خدمتکار تامین کنند. بنابراین خانواده ها ترجیح می دهند که خودشان از پس کارهای خانه برآیند تا این که چنین هزینه هایی را متقبل شوند.
درحالی که مردان هم در این زمینه کمک می کنند اما همچنان بیش تر افرادی که از سالخوردگان مراقبت می کنند را زنان تشکیل می دهند. ساعاتی که زنان صرف مراقبت از خانواده می کنند ۱۳۴ ساعت در ماه است. این گزارش را موسسه مطالعات شهری در واشنگتن در سال ۲۰۰۶ منتشر کرده است. سختی های چنین کاری می تواند دوره مفید زندگی یک زن را کوتاه کند. هفته گذشته یکی از کارکنان سابق دادگاه «ساندرا» در کنگره ای می گفت که او خود را بازنشسته کرده به این خاطر که بتواند از همسرش که به بیماری آلزایمر دچار شده، مراقبت کند. پیش از بازنشستگی هم او مجبور بود روزهایی که نمی تواند در خانه بماند و از همسرش مراقبت کند او را با خود به محل کار ببرد.
در مجموع این که علاوه بر فشارهای فیزیکی و عاطفی، مراقبت از خانواده فرصت های مالی زنان را هم هدر می دهد. براساس یافته های موسسه مطالعات شهری واشنگتن دی سی، زنانی که از پدر و مادر سالخورده خود مراقبت می کنند ۳۶۷ ساعت کاری خود را در سال ۲۰۰۶ از دست دادند. نیستی نیرستین، مدیر اجرایی پروژه کار و خانواده برکلی در این باره می گوید: «افراد نباید مجبور شوند بین کار و خانواده شان یکی را انتخاب کنند اما بیش تر زنان در زندگی کاری و خانوادگی شان ناگزیر از برگزیدن یکی از این دو هستند.»
برخی از آن ها کار را به اجبار ترک می کنند و برخی دیگر هم مجبور به کار پاره وقت و یا پذیرش کار با دستمزد پایین یا بدون امکانات می شوند، این که آن ها کار را به این شکل ترک می کنند از آن جهت نگران کننده است که آن ها کار را در شرایطی ترک می کنند که هیچ پس اندازی ندارند و امنیت اجتماعی و منابع زندگی آن ها در سنین پیری هم به شدت کاهش پیدا می کند. بعد از دهه هایی که صنعت غالبا مردانه بود و مردانه هم مدیریت می شد، در حال حاضر ساختار کاری نیازمند بازنگری هایی است که دلیل اصلی آن هم پیوستن زنان به بازار کار و صنعت است. تعداد اعضای اتحادیه در سال ۲۰۰۷ به ۷/۱۵ میلیون نفر رسید و زنان نیز در حال حاضر ۴۴ درصد از اعضای اتحادیه را به خود اختصاص داده اند و بر اساس همین تغییر آمار جمعیت کار بوده است که امروزه اتحادیه ها کمک های وسیع تری به کارکنان زن خود می کنند.
در راستای کاستن از بار سنگین مراقبت های ویژه ای که بر دوش زنان گذاشته شده است؛ آنچه بر اساس سنت غالبا از زنان انتظار می رود. اغلب این مزایا شامل افرادی می شود که تحت قانون مرخصی پزشکی و خانوادگی سال ۱۹۹۳ هستند. بر اساس این قانون افراد می توانند طی ۱۲ ماه سال برای مواظبت از نوزادان یا سرپرستی کودکی، پرستاری از اعضای بیمار خانواده یا سپری کردن بیماری وخیمی به مدت ۱۲ هفته از مرخصی بدون حقوق استفاده کنند. بیش از ۵۰ میلیون نفر از کارگران بر اساس این قانون از مرخصی استفاده می کنند.
● مرخصی خانوادگی تنها برای نیمی از کارگران
در گزارشی که توسط وزارت کار آمریکا منتشر شده، آمده است که تنها نیمی از ۱۴۵ میلیون نیروی کار این کشور امکان استفاده از مرخصی های خانوادگی را دارند چرا که بقیه در شرکت های کوچکی با کم تر از ۵۰ نفر پرسنل کار می کنند که از قانون مربوط به این نوع مرخصی ها مستثنا هستند. با وجود این نواقص، اتحادیه های صنفی که تعداد زیادی از اعضای شان را زنان تشکیل می دهند، افق های جدیدی را پیش رو ترسیم کرده اند. کریستین سیلویا دژنارو، تحلیل گر استانداردهای کاری یک موسسه می گوید: «اتحادیه ها بر سر مرخصی های خانوادگی با حقوق و بندهایی از قرارداد کار با کارفرما مذاکره می کنند.»

شارون جیسون
ترجمه:آمنه شیرافکن
منبعwww.womensnews.org:

منبع : روزنامه سرمایه