برنامه سازی تلویزیون

برای ساختن یک برنامه تلویزیونی تعداد آدمهای زیادی درگیر ساخت می‌شوند . این گروه را گروه تولید می‌گویند . این گروه عبارتند از :
۱. تهیه کننده : سازمان دهنده و سرپرست برنامه از ابتدا تا انتها .
۲. کارگردان : برنامه را تفسیر کرده ،و عملیات را هدایت و هماهنگ می‌کند .
۳. دستیار کارگردان : از سوی کارگردان مامور هدایت و راهنمایی گروه تولید است .
۴. دستیار تهیه کننده : در طول اجرا و ضبط کنترل می‌کند تا موارد مغایری با متن تصویب شده وجود نداشته باشد و از نظر برنامه زمان بندی هم اشتباهی صورت نگیرد
۵. مدیر تدارکات :تهیه کننده و کارگردان را در زمینه هزینه‌ها وبودجه کمک می‌کند .
۶. مدیر صحنه : هدایت کننده بازیگران و مجریان بر اساس دستوراتی که از کارگردان دریافت می‌دارد.
۷. نویسنده تصویرنامه : متن برنامه را تهیه می‌کند .
۸. پژوهشگر: تحقیقات مربوط به موضوع را انجام می‌دهد .
۹. تنظیم کننده تصویرنامه و گفتار مربوط به آن : شکل نوشته را بررسی و تنظیم می‌کند .
۱۰. افرادی که مقابل دوربین قرار می‌گیرند عبارتند از : بازیگران ،‌ مجریان ،نوازندگان ، خوانندگان ، اجراکنندگان حرکات موزون ، گویندگان ، مصاحبه شوندگان، مصاحبه گران ، گردانندگان صحنه ، گویندگان اخبار ، گزارشگران ، مهمانان برنامه و تماشاگران .
۱۱. مدیر فنی ، ناظر فنی استودیو ، هماهنگ کننده فنی ، مدیر مهندسی ، مسئول فنی : این فرد وسایل فنی را سازماندهی ، سرپرستی و هماهنگ می‌کنند.
۱۲. گروه متصدیان دوربین : تحت سرپرستی مسئول ارشد دوربین .
۱۳. متصدیان دوربین : با دوربین‌های ویدیویی فیلمبرداری می‌کنند .
۱۴. دستیار متصدی دوربین : مسئولان حرکت جرثقیلها و برای حرکت دادن پایه دوربین .
۱۵. کارگردان فنی : با وسایل تولید ویدئو ، کار تغییر نماهاو تلفیق تصاویر و جایگزین شدن تصویری به جای تصویر دیگر.
۱۶. مدیر نورپردازی یا طراح نور :طراحی و تنظیم و کنترل نور در صحنه تلویزیونی را انجام می‌دهد.
۱۷. دستیار طراح نور طراح نور را همراهی می‌کند.
۱۸. برقکار یا مسئول برق : تحت سرپرستی دستیار اول تصویربردار وسایلنورپردازی را نگهداری و مرتب می‌کند.
۱۹. مسئوا کنترل تصاویر: برای کنترل کیفیت تصاویر و همرنگی منابع نور
۲۰. صدابردار،‌مهندس صدابرداری، ناظر صدابرداری ، صداگذار و تلفیق کننده باندهای صدا : کیفیت صدا را کنترل می کند و به وسیله گروه صدا برداری همراهی می‌شود .
۲۱. مسئول بوم : بوم صدا یا بازوی دستی میکروفون را حرکت می‌دهد .
۲۲. دستیار صدابردار : مسئول مرتب کردن و نگهداری وسایل صداست .
۲۳. مسئول طراحی و نوشتن حروف ، خطوط و عنوان بندی هنری برنامه . مسئول دستگاه مولد علائم و حروف ؛ هنرمندی که تصاویر گرافیک رایانه‌ای را خلق می‌کند
● طراح جلوه‌های ویژه ویدیویی .
۲۵. طراح صحنه .
۲۶. رسام طرحهای صحنه : طراح صحنه را در تهیه طرحهای صحنه و دکور کمک می‌کند .
۲۷. سازندگان دکور : نجارها ، نقاشها وغیره که دکور صحنه رابر اساس خواست طراح آماده می‌کنند .
۲۸. مسئول وسایل صحنه : تزیینات و وسایل صحنه و دکور را اجاره یا خریداری می‌کند .
۲۹. تدوین‌کنندگان دکور :که دکور را با کمک گروه صحنه برپا می‌کنند.
۳۰. متصدی وسایل صحنه : وسایل صحنه را آماده و در جای خود نصب می‌کنند .
۳۱. مسئول تزیین دکور صحنه : هنرمند نقاشی که زیباسازی دکور را انجام می‌دهند.
۳۲. گروه صحنه :درطول پخش یا ضبط برنامه برای حرکت دادن دکوریا وسایل تلاش می‌کنند .
۳۳. طراح چهره پردازی : برای برنامه‌های بزرگ طرح چهره‌پردازی را ارائه می‌کند .
۳۴. چهره‌پردازان ( دستیار طراح) : بازیگران ومجریان را چهره‌پردازی می‌کنند .
۳۵. آرایشگران : مسدولان آرایش موی بازیگران زن ومرد ، مجریان ،‌ گویندگان و... .
۳۶. طراح لباس : در تولید برنامه‌های بزرگ ، لباسهای مورد نیاز مجریان یا بازیگران و غیره را یا دستور دوخت می‌دهند و یا از انبار اجاره می‌کنند.
۳۷. مسئول جامه‌داری : لباسهای بازیگران و مجریان برنامه را تنظیم و مرتب می‌نماید.
۳۸. دستیار جامه‌دار: افراد را در پوشیدن و درآوردن لباسهای مخصوص صحنه یاری می‌دهد.
۳۹. طراح جلوه‌های ویژه : جلوه‌های ویژه فنی را ، مثل بارش باران وبرف و آتش‌سوزی و.. را طراحی و اجرا می‌کند.
۴۰. مسئول ضبط نوار ویدیوئی :مسئول ضبط تصاویر و صداها روی نوار مغناطیسی ویدئو .
۴۱. مسئول تدوین نوار ویدئو .
۴۲. متصدی دستگاه تله‌سینما : با دستگاهی کار می‌کند که تصویر و صدای فیلمهای مختلف را قابل ضبط روی نوار مغناطیسی ویدئو می‌سازد .
۴۳. . کارهای پس‌تولید : تدوین نهایی ،‌تلفیق و ضبط صوتی و تصویری روی نوار اصلی ویدئو .
آنچه ممکن است عجیب به نظر آید تعداد زیاد گروه تولید است ولی باید در نظر داشته باشیم ، سازمان‌ها و شبکه‌های تلویزیونی که از این تعداد افراد استفاده می‌کنند همه این کار را باید در صرفه‌جویی کامل انجام بدهند و می‌شود نتیجه گرفت که این تعداد کاملا برای تولید یک برنامه ضروری هستند ، و بدون بخشی از این افراد حتما قسمتی از کار ناقص انجام خواهد شد.
در تولید برخی برنامه‌های تلویزیونی ،‌ صحنه‌پردازی ، نورپردازی و تصویربرداری اساسیترین به عنوان کارگزاران پشتیبانی مطرح می‌شوند و نقش آنها کمرنگ است . اگر توازنی بین این گروهها برقرار شود ،‌ نتیجه بسیار عالی خواهد بود.
▪ ارزش نهادن به روشهای اجرایی:
۱- برنامه‌های آموزشی(از هرنوع): از آشپزی گرفته تا تعمیر خودرو،‌ ویژگیهای مشترکی دارند. دراین برنامه‌ها ،‌با دقت ،‌از نماهای نزدیک کنترل شده استفاده می‌شود . تمرکز ، روی نمایش جزئیات کار، ارتباط بین بخشها و قطعات مختلف و مقایسه میان تفاوتهای ظاهری سوژه است . آهسته‌تر کردن یا تندتر کردن حرکات برنامه ممکن است واضحتر شدن جریان کار شود.
۲- برنامه‌های سرگرم کننده : مثل برنامه‌های ورزشی یا اجرای کنسرتهای موسیقی توسط ارکسترهای بزرگ ، نیازمند فضاهای وسیع وبزرگ است و مشکلات و گرفتاریهای خاصی دارد . وقتی دراین برنامه‌ها از نماهای باز استفاده می‌کنید،‌در آن فضای باز و وسیع ،‌جزئیات جالب حرکات هریک از مجریان بازیکنان ،‌بازیگران ، نوازندگانو..) مسلما دیده نخواهدشد . حال اگر با نمای بسته کار کنید ، این بار رویدادهای مهم کلی را از دست خواهید داد. برش دادن تصویر اگر یک لحظه زودتر یا دیرتر از آغاز یک رویداد در صحنه بزرگ صورت پذیرد ،‌همه چیز را از دست می‌رود.
۳- برنامه‌های گفتگو: شامل مصاحبه‌ها ،‌بحثها وبسیاری از مسابقات. هرچند نماهایی که دراین برنامه‌ها گنجانیده می‌شوند،نسبتا ساکن و بی‌تحرکند ، اما واکنشهای بین شرکت‌کنندگان در برنامه و تصاویری که از عکس‌العمل آنان گرفته می‌شود ،‌ جذابیتهای تصویری خودجوش برنامه را جان می‌بخشد.
۴- برنامه‌های نمایشی که محدوده‌ای از سریالهای بسیار عادی و معمولی تا آثار برجسته نمایشی دنیا راشامل می‌شود و ضرورت بهره‌گیری از فنون پیچیده علم و دانش تلویزیون ،‌حرکات ظریف و خوب دوربین ،‌ تدوین،‌ نورپردازی و صدابرداری هنرمندانه را لازم دارد.
۵- برنامه‌های مرکب مثل اخبار و برنامه‌های موسوم به مجله‌ای : نیروی انسانی و تقریبا تمامی مواد و لوازم فنی استودیو را به خدمت می‌گیرد و باکمک و همراهی مفسران ، گزارشگران ، کارشناسان و با استفاده از بخشهایی از نوارهای ویدئویی ، فیلمها ، کارهای گرافیک ، اسلایدها و غیره ،‌برنامه ساخته می‌شود . تولید این نوع برنامه‌ها ، اغلب متکی به آمیختن و درهم پیوستن منابع و موقعیتهای مختلف است . اینجاست که کارگردان باید بیشتر از همیشه سرگرم دادن علامتهای دقیق ، زمانبندی حساب‌شده و حفظ و تداوم منطقی و درست برنامه باشد. در نتیجه قالب اجرای چنین برنامه‌هایی ، آسان و قابل فهم خواهد شد.
۶- برنامه‌های آرشیوی: به طور معمول خلاصه‌ای از ارزیابی مربوط به یک موضوع را ارائه می‌دهند ؛ و معمولا با استفاده از مجموعه‌ای از گزیده نماهای برنامه‌های گذشته ساخته می‌شوند( مثل فیلمهای خبری ). این برنامه‌ها با بهره‌گیری از یک مجری یا مفسر خارج از قاب تصویر تکمیل می‌گردد.
۷- موضوعهای غیرقابل رویت: که در حقیقت میدان تلاش و تجربه برای کارگردان است . در واقع او باید برای بیان آنچه نمی‌تواند به صورت تصویری نشان دهد،‌ تصاویر جایگزین مناسبی پیدا کند که نه بسیار پیش پا افتاده و مبتذل باشد و نه بسیار ناآشنا و غریب ، ‌نه بسیار چشمگیرو جذاب و نه بسیار گنگ و نامفهوم باشند. در اغلب موارد ،‌کارگردان برای حل مشکل خود ، متوسل به نماهای کوتاه موجود در بایگانی یا تصاویری از طرحهای کلی می‌شود.
● شرح تصویر:
۱- رسمی و کسل کننده؛ توازن قرینه برای چشم انسان ترکیبی کسل کننده یکنواخت است.
۲- نماهای تنظیم شده؛ در اینجا این نما برای دستیابی به نوعی اثر نمایشی به دقت تنظیم شده است . این نما ، با بیان سبک و شیوه‌ای خاص ،‌برای ارائه حالت قدرت از سوی یک فرد و تحت کنترل بودن از سوی فرد دیگر قاب‌بندی شده است.
۳- نمایش حرکات منظم ؛ حالت و زمینه‌ای که این بازیگران درست کرده‌اند ، جذابیت تصویری خاص به برنامه بخشیده است.
۴- طرح تصنعی؛ کسانی که در بحث شرکت دارند،‌ در یک زمینه آشنا ولی نامناسب قرار گرفته‌اند. جلوه این ترکیب برای بسیاری بی‌تناسب و عجیب است.

منبع : شبکه رشد