پادزهر ترس

«شجاعت»، «بی‌باكی» و «شهامت» بیشتر اوقات در كنار هم می‌آیند.اما مفهوم شجاعت را به یك مفهوم افسانه‌ای تبدیل كرده‌اند كه فقط می‌تواند از آن یك قهرمان یك داستان خارق‌العاده باشد. مردم بسیاری با شجاعت غریبه‌اند و برایشان گنگ و مرموزمی‌نماید.
علت این است كه اینان خود از این ویژگی بی‌بهره‌اند. مردم شجاع نیستند چون دانا نیستند. نمی‌دانند شجاعت و شهامت چطور به وجود می‌آید و بدتر از همه این كه اصلا تلاش نمی‌كنند، بدانند. این افراد عمری را در چنگال ترس‌های گوناگون در اسارت سپری می‌كنند. سقراط می‌گوید:«مردم نه تنها نمی‌دانند بلكه اصلا نمی‌دانند كه نمی‌دانند» یا به قول معروف:«آن كس كه نداند و نداند كه نداند در جهل مركب ابد و دهر بماند.»
به همین دلیل است كه ترس جزیی جداناشدنی از زندگی خیلی آدم‌ هاست. ترس از مرگ، ترس از شكست، ترس از پیروزی،‌ترس از زندگی،‌ ترس از تعبیر شدن كابوس‌ها و هراس از به حقیقت پیوسشتن رویاها. عده كثیری دنباله روی دیگران هستند چون اعتماد به نفس ندارند و از استقلال وحشت دارند مضحك اینست كه به محض این كه شخص شجاعی را می‌بینند،‌به ستایش برمی‌آیند و فورا به دنبالش راه میفتند ولی اگر آدم بیباك دیگری پیدا شود و به آنها یادآوری كند كه چقدر ترسو و ضعیف هستند،‌به او حمله‌ور می‌شوند و نابودش می‌كنند. اما ترس به واقع چیست؟ درك نادرست یا فقدان درك از ناشناخته‌ها.
ما به واقعیت نگاه می‌كنیم اما نه از زوایه‌ای درست و همین خالق این حس مخرب است. جایی خواندم كه ترس را اینچنین می‌گفت:«تصویری گمراه‌كننده كه واقعیت به نظر می‌رسد.» به عبارتی شك و تردیدها،‌ نگرانی‌ها و تصویرهایی عنفی كه ما قبل از وقوع پیشامدی در ذهنمان می‌سازیم،‌ خالقان ترس و بیمناكی هستند. از همین رو بی‌جهت نیست كه شاعران و نویسندگان و انسان‌های بزرگ تاریخ از این احساس با كلماتی منفی و تلخ سخن می‌گویند. «ویلیام شكسپیر» شاعر و نمایشنامه‌نویس شهیر انگلیسی و خالق آثاری چون هملت و مكبث است كه كمتر كسی را می‌توان یافت كه نام او را نشنیده باشد.
او می‌گوید:«ترس‌ها خائنینی» هستند كه ما را از تلاش و آزمایش می‌ترسانند تا به آنچه كه می‌خواهیم نرسیم.» ناآگاهی و نادانی عامل ایجاد ترس است. فیلسوف بزرگ آمریكایی «رالف والدوامرسن» این چنین می‌گوید:«دانش پادزهر ترس است».
مردان و زنان قهرمان روح‌هایی بزرگ دارند. آنها دائما در حال فراگیری هستند و هر لحظه برآنند كه از قبل آگاهتر و فهیمتر شوند. قهرمان‌ها و انسان‌های نامدار «می‌دانند كه نمی‌دانند» اما به نهایت كوشش می‌كنند تا بدانند. این دسته متكبر و مغرور نیستند و با فروتنی از هر كه بتوانند می‌آموزند تفاوت رهبران و دنباله‌روان آنها اینست كه گروه اول به توانایی‌های بالقوه خود واقفند ولی جمعیت دوم آنها را انكار می‌كنند.
شهامت و اعتماد به نفس از علم به اطراف و علم به خود سرچشمه می‌گیرد. اما باید گفت كه این طور نیست كه قهرمانان از ترس عاری باشند، نه اصلا این‌طور نیست. هر انسانی با ترس زاده می‌شود و مردان و زنان بزرگ هم از این قاعده مستثنی نیستند.
«نلسون ماندلا» قهرمان پیروزی بر نظام ستمگرانه آپارتاید در آفریقای جنوبی است. این سیاهپوست جسور،‌مقاوم و قهرمان ملی می‌گوید:«من یاد گرفتم كه شجاعت این نیست كه ترسی در وجودمان نباشد، بلكه اینست كه برآن مسلط و حاكم شویم. من به قدری در شرایط گوناگون زندگی‌ام ترسیده‌ام كه اصلا به یاد نمی‌آورم اما همیشه آن را پشت نقابی از شهامت و جسارت مخفی كرده‌ام.
مرد شجاع كسی نیست كه نمی‌ترسد بلكه كسی است كه بر ترسش حاكم می‌شود.» و مردان و زنانی چون دكتر مارتین لوتركینگ، رزاپاركس،‌جسی اونز،‌ژاندارك ادموند هیلاری و بسیاری دیگر همگی به ارزش آگاهی به خود و به محیط خارج پی برده بودند و همین آگاهیست كه نام آنها را پس از گذشت سال‌ های بسیار در تاریخ ماندگار كرده است.

By:Sharif khan
مترجم: آذین صحابی

منبع : روزنامه تفاهم