شوالیه شمشیر انداخت

لبرون جیمز خسته‌تر از همیشه، درحالی‌كه حسرت در تمام وجودش موج می‌زد به گوشه‌ای خیره شده بود و تكان نمی‌خورد. چهره‌اش به ستاره‌های افول كرده‌ای شباهت داشت كه در اوج آمادگی و اقتدار ناتوانی را فریاد می‌زنند.
جیمز حتی لحظه‌ای درنگ را جایز ندانست و با سری افكنده و نگاهی از اندوه به سوی رختكن سالن Quicken Loans Arena راه افتاد.
دلیلی برای ادامه حضور در جشنی كه به او تعلق نداشت نمی‌دید. تاج قهرمانی NBA برای سومین‌بار طی پنج سال اخیر بر سر بازیكنان سن‌آنتونیو قرار گرفته بود و قهرمانان از خود بی‌خود شده جام زرین چهارمین قهرمانی تاریخ باشگاه خود را دست به دست می‌چرخاندند. لبرون لحظات از دست رفته چهار دیدار گذشته را در ذهن مرور می‌كرد.
شاید خود جیمز بهتر از هر كس دیگری می‌دانست كه كلیولند قادر نیست صرفا با اتكا به پدیده‌ای همچون او، مقابل درخشش خیره كننده مثلث انفجاری اسپرز طاقت بیاورد یا حداقل تهدید و مانعی جدی برای پیروزی نهایی آنها به شمار رود.
حالا تنها نكته‌ای كه در وصف ستاره‌های اسپرز می‌توان بر زبان آورد، سلطه بلامنازع آنها در عرصه رقابت‌های بسكتبال باشگاهی ایالات متحده است وچهارمین عنوان قهرمانی NBA در ۹ سال گذشته هم این حقیقت را بیش از پیش آشكار می‌كند.
قهرمانی سن‌آنتونیو بعد از سه پیروزی مقتدرانه در سه دیدار نخست مقابل كلیوند امری بدیهی به نظر می‌رسید و شاید دقیقا همین مساله سبب شد تیم اوهایویی پس از اینكه تمامی نشریات و رسانه‌های بین‌المللی از قهرمانی حتمی حریفشان در فینال سال ۲۰۰۷ خبر دادند انگیزه خود را برای خلق حماسه‌ای كه بیشتر به یك معجزه شباهت داشت، از دست دهد و امیدهایش را برای كسب این عنوان كم رنگ شده ببیند.
كلیولند با این وجود در نبرد چهارم هم همچون سه رویارویی قبلی دو تیم، نمایش قابل قبولی ارائه داد و در نهایت با اختلاف یك امتیاز و با حساب ۸۲-۸۳ شكست را پذیرا شده و این بار رسما جام قهرمانی را تقدیم پاركر و هم‌تیمی‌هایش كرد.
سن آنتونیو بدین شكل تیمی برای تمام دوران و نسل‌ها لقب گرفت. بازیكنان كلیولند به‌رغم شجاعت مثال زدنی و قابل تقدیر خویش، هرگز درحد و اندازه‌های تیمی كه پس از سه مقام قهرمانی NBA در سال‌های ۱۹۹۹، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ برای عنوان چهارم هم خیز برداشته بودند ظاهر نشدند.
اگرچه آنها در دیدار دیروز در مقطعی اختلاف ۱۱ امتیازی را به یك كاهش دادند و سپس برای اولین بار در طول جریان مسابقه از حریف مقتدر خود هم پیش افتادند. ولی برتری از آن تیمی بود كه تنها خینوبیلی ۲۷ و پاركر ۲۴ امتیاز برایش به ارمغان آوردند.
تیم دانكن چهارمین قهرمانی به همراه اسپرز را در كلكسیون رویایی دوران حرفه‌ای بسكتبال خود ثبت كرد و مانو خینوبیلی هم‌تیمی آرژانتینی او و تونی پاركر فرانسوی كه عنوان باارزش‌ترین بازیكن فصل را از دانكن ربود، برای سومین بار به این افتخار دست یافتند.
سن آنتونیو با مجموعه‌ای موفق كه با انتخاب‌های جسورانه گرگ پوپویچ در غالب تیمی كه برای خلق یك شاهكار بی‌نظیر شكل گرفته بود، بار دیگر ارباب حلقه‌های NBA نام گرفت. تیمی كه نه‌تنها در دیدارهای خانگی كه حتی در نبردهای خارج از تگزاس هم بی‌همتا نشان داد.
اسپرز به لطف دراختیارداشتن پدیده‌هایی نظیر خینوبیلی و پاركر و دانكن كه در تمامی ایستگاه‌های مسیر این قهرمانی سكان هدایت تگزاسی‌ها را در دست داشتند، بر قله بسكتبال آمریكا تكیه زدند.
آنهم در دیداری كه فاقد جذابیت‌های معمول بود و حتی در لحظاتی تماشای آن برای حاضران در سالن اختصاصی كلیولند غیرتحمل می‌شد. لبرون جیمز چندین بار توپ ارسال شده از سوی هم‌تیمی‌هایش را همچون آماتورهای غیرحرفه‌ای كه كف دست‌هایشان را صابون مالیده‌اند از دست داد تا به همگان ثابت شود كلیولند كاوالیرز حتی مقابل تماشاگران خودی هم انگیزه قهرمانی ندارد.
كلیولند كه اولین حضورش در فینال NBA را تجربه می‌كرد بعد از نیوجرسی كه درسال ۲۰۰۲ به پلی‌آف راه یافته بود، دومین تیمی است كه حتی یك بازی از هفت فینال آخر این رقابت‌ها را هم نتوانسته به نفع خویش به پایان ببرد. پیروزی اسپرز اگرچه بار دیگر بر قدرت انكارناپذیر تگزاس در عرصه بسكتبال تاكید كرد، ولی از خیلی جهات جنبه بین‌المللی داشت.
مربی صربستانی كروات اسپرز كه شاید از نظر شخصیتی جایگاه والایی نداشته باشد ولی مربیگری در لیگ حرفه‌ای آمریكا را بهتر از هركس دیگری یاد گرفته است، یك مربی اهل اسلوونی دیگر را هم روی نیمكت كنار خود نشانده و از چندین مربی هلندی و اروپایی هم در كادرفنی تیمش بهره می‌برد.
همه آنها از جمله عواملی هستند كه یقینا بدون حضورشان، آخرین حماسه سن آنتونیو هرگز رقم نمی‌خورد. چهارمین قهرمانی دشوارتر از همیشه حاصل شد. اسپرز اوایل فصل از شرایط آرمانی و ایده‌آل لازم دور بودند و پوپویچ بارها و بارها بازیكنان تیمش را با انتقادهای مكرر سرزنش كرد و دفاع تیمش را بدترین دفاعی كه او تا به حال مربیگری آن را برعهده داشته قلمداد كرد.
با این وجود زمان زیادی طول نكشید تا تگزاسی‌ها آنطور كه شایسته اسپرز بوده و هست، بسكتبال بازی كنند. آنها دنور، فنیكس و یوتا را پشت سر گذاشتند تا عنوان قهرمانی در غرب آمریكا را تصاحب كنند و آنگاه همچون طوفانی سهمگین بر سر كلیولند فرود آمده و اوهایو را درنوردیدند.
و حالا سن آنتونیو اسپرز تنها یك دغدغه دیگر را در ذهن می‌پروراند وآن اینكه آنها هرگز نتوانسته‌اند دو سال پیاپی قهرمانی‌هایشان را در فینال NBA تكرار كنند. این نكته بلافاصله بعد از چهارمین عنوان قهرمانی آنها به بحث اصلی مطبوعات آمریكایی مبدل شد و از حالا شرط‌بندی‌های جبهه‌های مختلف بر سر اینكه آیا ستاره‌های تگزاسی در فینال ۲۰۰۸ هم‌، چنین تجربه‌ای را تكرار می‌كنند یا خیر آغاز شده‌اند.

دل آرام عظیمی

منبع : روزنامه هم‌میهن