سایپا، ملی تر از تیم ملی!

▪ علی دایی مثل همیشه است. آن دسته از منتقدان و کارشناسان خوشبین تری که در اوان دست یا زیدن دایی به سمت سرمربیگری تیم ملی فوتبال کشورمان گمان می بردند، شهریار سرانجام روی دیگر سکه رفتارش را نشان می دهد و کمی بیش از گذشته می کوشد تا به استانداردهای رفتاری یک «مرد ملی» نزدیک شود، اینک شاید به اشتباه خود پی برده باشند.
▪ به جرأت می توان ادعا کرد، ظرف چند ماه گذشته نه تنها هیچ نشانه ای از بهبود در ادبیات کلامی علی دایی رؤیت نشده است، بلکه در حوزه رفتارهای عملی نیز سرمربی تیم ملی و عضو هیأت مدیره باشگاه سایپا، دقیقاً همان راهی را می رود که سالها پیش پیموده بود. بی اعتنایی مطلق به آنچه «افکار و احساسات عمومی» خوانده می شود همچنان در کنشهای دایی موج می زند. او که پیش تر حتی با توصیه افراد ذی نفوذ سیاسی و اجتماعی و نیز ابراز تمایل گسترده مردمی نیز مجاب به باز گرداندن علی کریمی و همچنین مهدوی کیا به تیم ملی نشده بود، نام جادوگر، کیا و هاشمیان را از مسافران اردوی اسپانیا هم قلم گرفت تا علاوه بر اینکه عملاً و شخصاً بر دوران حرفه ای چند تن از بهترینهای فوتبال ایران خاتمه می دهد، برای هزارمین بار ثابت کند «دیگران» برای او محلی از اعراب ندارند و در فرهنگ لغات مردی به نام علی دایی، «مردم»، مجموعه ای هستند که هر چه می گویند، برای خودشان می گویند. این نادیده گرفتن اراده و البته کمی بالاتر، شعور عمومی از سوی سرمربی تیم ملی، این روزها نمودهای دیگری هم دارد.
▪ علی دایی به تازگی بازی های جالبی با فهرست اسامی ملی پوشان می کند. اینکه دیده باز می کنیم و می بینیم اول اسم کلی بازیکن سایپایی در فهرست تیم ملی است و کمی بعد تر، اسم کلی ملی پوش در فهرست خرید قطعی سایپا رؤیت می شود (!)، احتمالاً منحصراً به مشکلات بینایی چشم ما مربوط می شود و دخلی به پست سازمانی دایی در سایپا و تعلق خاطر قلبی او به این تیم ندارد !افکار عمومی چگونه باید قبول کند بازیکنانی مثل میثاق معمارزاده، ابراهیم صادقی، مجید غلام نژاد، کیانوش رحمتی، میلاد زنید پور و... همگی ظرف همین چند ماه ناگهان استحقاق پوشیدن پیراهن تیم ملی را پیدا کردند و یا چطور می توان در باور عامه گنجاند که مهره های سرشناسی مثل حسین کعبی، عباس آقایی، صابر میر قربانی، سید جلال حسینی، ابراهیم میرزاپور و محمد پروین در شرایط آزاد و برابر با دیگر تیمها جذب سایپا شده اند؟
خیلی صریح و بی پرده، سؤال روز این است؛ آیا رابطه ای بین وعده ملی پوش شدن و یارگیری سایپا وجود دارد؟
این روزها باید به شایعه حق داد که مجال عرض اندام پیدا کند. وقتی بازیکنان تیم یازدهم جدول رده بندی لیگ هفتم، فوج فوج راهی اردوی تیم ملی می شوند، وقتی حسین کعبی و ابراهیم میرزاپور پس از یک جلسه خداحافظی ساده با دایی در پایان آخرین اردوی تیم ملی برای بازی با کویت، ناگهان سر از هیأت فوتبال در می آورند و با تیم کرجی قرارداد می بندند، وقتی عباس آقایی قید درخشش در قلب میدان قهرمان لیگ هفتم را می زند و یکباره نارنجی پوش می شود، وقتی صابر میر قربانی پرسپولیس، استقلال و سپاهان را می پیچاند و با پیراهن تیم سابق دایی عکس یادگاری می گیرد و وقتی محمد پروین از حضور غرورآمیز در خانه پدری و شماره هفت ارزشمند پرسپولیس عبور می کند تا پس از اولین حضور در لیست مدعوین به تیم ملی، با سایپا دوساله ببندد، باید به شک و تردید حق داد تا در فضای مبهم فوتبال ایران ترکتازی کند. همان کسانی که باور کردند دایی «ناخود آگاه» به نیمکت تیم ملی دست پیدا کرد و همان کسانی که باور می کنند جرم علی کریمی فقط این است که فعلا هیچ کجا بازی نمی کند، حالا هم باور خواهند کرد که همه این اتفاقات بر اساس اصل فخیمه «شایسته سالاری» و در اتمسفری سالم و پاک رخ داده است.
▪ زیاده عرضی نیست. می بینیم و در فکر فرو می رویم. فقط ای کاش علی دایی در تیم ملی، سلیقه علی دایی سایپا را داشت. انگار تیم نارنجی از تیم سفید، بهتر بسته شده است.

رسول بهروش

منبع : روزنامه قدس