دن

	دنبال ريش رفت سبيل را هم از دست داد!
		رک: رفت کلاه بياورد سر راهم به باد داد
	دنبال مرده آه کشيدن چه فايده؟ (شأنى تکلّو)
	دنبه مسپاريد اى ياران به گرگ (مولوى)
	دندان کرم خورده را بايد کَند و دور انداخت٭
		نظير:
		دندانى را که درد مى‌کند بايد کشيد
		ـ دندان کم‌خورده علاجش کشيدن است (صابر همدانى)
			٭ مولوى گويد:
			چون که دندان تو را کرم اوفتاد	نيست دندان، برکَنَش اى اوستاد
	دندان کرم‌خورده علاجش کشيدن است٭
		رک: دندانى را که درد مى‌کند بايد کند و دور انداخت
			٭ يار رقيب ديده، علاجش نديدن است	.............................. (صابر همدانى)
	دندان که در دهان نبود خنده بدنماست
	دندان مار دستهٔ خنجر نمى‌شود٭
			٭ مقتبس از ترجيع‌بند معروف اشرف‌الدين حسينى مدير روزنامهٔ 'نسيم شمال'
	دندان مار را به نمد مى‌توان کشيد٭
		رک: زبان خوش مار را از سوراخ بيرون مى‌آورد
			٭ شد کُند از ملايمتِ من زبان خصم	........................... (صائب)
	دندان ندارد، ته‌ديگ مى‌خواهد (عا).
		نظير: شنا بلد نيست، مى‌خواهد زير آبکى برود
	دندانى را که درد مى‌کند بايد کشيد و دور انداخت
		نظير:
		دندان کرم‌خورده را بايد کند و دور انداخت
		ـ علاج درد دندان کشيدن دندان است
		ـ چون که دندان تو را کرم اوفتاد / نيست دندان بر کَنَش اى اوستاد (مولوى)
	دنده را شتر شکست تاوانش را خر داد
		رک: گنه کرد در بلخ آهنگرى ...
	دنيا آکل و مأکول است
		نظير:
		ماهى ماهى را مى‌خورد ماهيخوار هر دو را
		ـ تا جهان بود و بوَد، مرغ بوَد، طعمهٔ باز (فرّخى)
		ـ دنيا ميدان جنگ است
		ـ ماهى بزرگ ماهى کوچک را مى‌خورَد
		نيزرک: زورت بيش است حرف پيش است
	دنيا اگرچه سراى آفات است امّا دار مکافات نيز هست
		رک: دنيا دار مکافات است
	دنيا بازار آخرت است٭
		نظير:
		دنيا پل راهگذر براى سفر آخرت است
		ـ دنيا مزرعهٔ آخرت است
		ـ دنيا پلى است بر گذر راه آخرت (سعدى)
			٭ يا: دنيا بازار خداست (از جامع‌التمثيل)
	دنيا با مالش عزيز است
		نظير: دنيا عزيز و مال دنيا عزيزتر است
	دنيا به اميد برپاست (يا: دنيا به اميد قائم است)
		رک: آدمى به اميد زنده است
	دنيا به اهل خويش ترحم نمى‌کند٭
			٭ ...........................	آتش امان نمى‌دهد آتش‌پرست را (صائب)
	دنيا به اين بزرگى کوره نصيب ما شد، باغ به اين بزرگى غوره نصيب ما شد! (عا).
		رک: نصيب همه بخت و روز، نصيب من سرفه و تيز!
	دنيا به ظلم آباد است
	دنيا به کام ابلهان است
		نظير:
		ابلهان را همه شربت ز گلاب و قند است
		ـ فاليز جهان بهر خران آمده است
		ـ عيش را در جهان خران دارند
		ـ خوشبخت آنکه کُرّه‌خر آمد الاغ رفت!
		ـ فلک به مردم نادان دهد زمام مراد (حافظ)
		ـ جاهل را غنى‌تر مى‌رسد روزى
		ـ بى‌خايه را به‌قدر جهان مايه داده‌اند
		ـ آنکه او را زخرى توبره بر سر بايد کرد	فلکش لعل به دامان دهد و زر به جوال (کمال ‌اسمعيل)
		هر که را در عقل نقصان اوفتاد	کار او فى‌الجمله آسان اوفتاد (عطّار)
		ـ آدم نفهم هزار من زور دارد
		ـ آدم نفهم خوشتر مى‌خندد
		ـ هر که فهميد مُرد، هر که نفهميد بُرد
		ـ بدبخت نيست چشم دل هر که باز نيست (وحيد قزوينى)
		ـ هميشه بادهٔ عشرت به کام نادان است (طرزى قندهارى)
		ـ هست او را که هست نادان‌تر	کارها از همه به سامان‌تر (سنائى)
	دنيا پس مرگ من چه دريا چه سراب (يا: دنيا پسِ مرگ ما...) (خيّام)
		نظير:
		پس از من گو جهان را آب گيرد!
		ـ پس از من جهان را چه ماتم چه سور!
		ـ من که شدم از دنيا بِدَرْ، دنيا بشود زير و زبَر!
		ـ من مرده جهان مرده، من زنده جهان زنده
		ـ از من بِدَرْ، به جوال کاه!
		نيزمقا: ديگى که براى من نجوشد سرِ سگ تويش بجوشد!
	دنيا پل راهگذر براى سفر آخرت است
		رک: دنيا بازار آخرت است
	دنيا پلى است بر گذر راه آخرت٭
		رک: دنيا بازار آخرت است
			٭ ..........................	اهل تميز خانه نگيرند بر پُلى (سعدى)
	دنيا تُکش دراز است (عا).
		رک: دُم دنيا دراز است
	دنيا جاى آزمايش است نه جاى آسايش
	دنيا چرا نشود خراب که گربه هم مى‌خورد شراب
		رک: چرا دنيا نشود خراب...
	دنيا حريف سفله و معشوق بى‌وفاست ٭
		رک: دنيا دون پرور است
			٭.......................	چون مى‌رود هر آينه بگذار تا روَد (سعدى)
	دنيا خوش است اما با رفيق خوشتر است
		رک: خوشا با رفيقانِ يکدل نشستن