نوزاد نارس را چگونه بزرگ کنم؟

تبیان: حدود 8 تا 10 درصد نوزادان متولد شده، نارس هستند(قبل از هفته 37 بارداری متولد شده‌ اند). با توجه به این که بسیاری از این نوزادان قبل از این که آمادگی کامل برای زندگی خارج رحمی پیدا کنند متولد می‌ شوند، دچار مشکلاتی خواهند شد و به همین علت احتیاج به توجه خاص پزشکی و کمک فوری بعد از زایمان دارند. بر اساس میزان نارسی نوزاد، ممکن است متخصص کودکان از متخصص نوزادان نیز کمک بگیرد. این شخص تخصص خاصی در مراقبت از نوزادان نارس دارد و در تصمیم ‌گیری برای اقدامات لازم و درمان‌ های مربوطه نیز کمک خواهد کرد. در صورتی که نوزاد شما نارس متولد شده، ممکن است نه تنها ظاهری متفاوت، بلکه رفتاری متفاوت نیز با نوزاد رسیده داشته باشد.
در حالی که وزن متوسط نوزاد طبیعی هنگام تولد 5/2 تا 5/3 کیلوگرم است،‌ نوزاد نارس کمتر از 5/2 کیلوگرم وزن دارد و هر چه زودتر متولد شده باشد جثه ی کوچک ‌تری دارد و اندازه ی سر او نسبت به بقیه ی بدن بزرگ ‌تر است و چربی کمتری در بدن خود دارد. پوست او به علت داشتن چربی کمتر، شفاف‌ تر به نظر می‌ رسد و شما می ‌توانید حتی عروق خونی او را در زیر پوست ببینید.

نوزاد نارس معمولا هنگام تولد فاقد ماده ی پنیری محافظ پوست(ورنیکس) است، چون این ماده در اواخر بارداری ترشح و ساخته می‌ شود. با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی ‌توانید او را بغل کنید، او را از پنجره ‌های انکوباتور لمس کنید. چون نوزاد نارس هیچ‌ گونه چربی محافظی ندارد، ممکن است در درجه حرارت اتاق سردش شود و بنابراین بلافاصله بعد از تولد باید روی یک دستگاه گرم ‌کننده به نام " وارمر" یا در یک محفظه به نام " انکوباتور" قرار داده شود که درجه ی حرارت آن سبب گرم نگه داشتن وی می‌ شود. بعد از معاینه ی سریع در اتاق زایمان، نوزاد در همین محفظه به اتاق مراقبت مخصوص منتقل می ‌شود.
ممکن است متوجه شوید که نوزاد نارس شما گریه نمی‌ کند یا به آرامی گریه می ‌کند و حتی در تنفس مشکل دارد که علت این امر نارس بودن سیستم تنفسی او است. برای اطمینان از وضعیت تنفس، نوزاد نارس شما تحت نظر و مراقبت پزشک قرار خواهد گرفت و در صورت لزوم و بنا به تشخیص پزشک متخصص کودکان و نوزادان، ممکن است به بخش مراقبت‌ های ویژه نوزادان که مجهز به دستگاه‌ ها و وسایل مناسب برای نگهداری نوزادان نارس است، ‌منتقل شود. چون نوزاد نارس ممکن است به مدت طولانی در بخش مراقبت ‌های ویژه ی نوزادان بستری شود و تحت مراقبت قرار گیرد، شما ممکن است شانس بغل کردن و شیر دادن به او را بعد از زایمان از دست بدهید. برای جلوگیری از این امر سعی کنید هرچه سریع‌ تر بعد از زایمان او را ببینید و تا جایی که ممکن است در مراقبت از او کمک کنید.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی ‌توانید او را بغل کنید، او را از پنجره ‌های انکوباتور لمس کنید و در صورت امکان از پستان خود و مستقیما به او شیر بدهید و در صورت عدم امکان، شیر خود را بدوشید و در اختیار پرستاران بگذارید تا از طریق لوله معده یا از راه مناسب دیگری به او داده شود. ضمنا سعی کنید در زمانی که پرستاران به نوزادتان شیر می ‌دهند او را تماشا کنید، زیرا این کار به تولید بیشتر شیر در شما کمک می ‌کند تا بعدا بتوانید به روند شیردهی ادامه دهید. هر چه قدر بیشتر به جریان بهبود نوزادتان کمک کنید و هرچه بیشتر با او ارتباط داشته باشید، بهتر قادر به درک موقعیت خواهید بود و مراقبت بعدی او بعد از ترخیص از بیمارستان برای تان آسان ‌تر خواهد شد.