با بچه‌های بدغذا چه کنیم؟(2)

در چنین شرایطی والدین دو راه بیشتر ندارند یا با خواسته فرزندشان کنار بیایند که در این صورت باید مدام با مشکل بدغذایی کودک دست و پنجه نرم کنند یا این‌که با سختگیری منطقی و صبوری و تنوع غذایی به نتیجه دلخواهشان برسند ... در مطلب پیش در خصوص راه کارهایی برای درمان بدغذایی کودک آورده شد که در ادامه موراد بیشتری آمده است:
در چنين شرايطي اولين توصيه ما اين است که به هيچ عنوان نبايد بچه را به زور وادار کرد که فلان ماده غذايي را بخورد، بلکه تشويق کودکان به مصرف غذاهاي سالم بايد غيرمستقيم باشد.

از طرفي خانواده‌اي مي‌تواند توقع مصرف غذاهاي سالم را از کودک داشته باشد که تک‌تک اعضاي خانواده همه نوع موادغذايي را بخورند و ذائقه غذاهاي خاصي نداشته باشند.
به بيان ديگر نمي‌توانيم غذاي سرخ کرده درست کنيم و از کودک بخواهيم غذاي بخارپز بخورد، در عين حال، اغلب کودکان در دو تا چهار سالگي معمولا يکي از والدين خود را به صورت ناخودآگاه الگو قرار مي‌دهند و همه رفتارهاي او را تقليد مي‌کنند. (در بسياري از موارد دخترها از پدر و پسرها رفتار مادر را تقليد مي‌کنند) بنابراين توصيه ما به والدين اين است که در حضور بچه همه نوع موادغذايي را مصرف کنند.
در اين صورت بعد از گذشت سه تا چهار هفته کودک سعي مي‌کند همان غذاها را اگر هم قبلا دوست نداشته، امتحان کند و در بسياري از مواقع نيز به سمت اين غذاها تمايل پيدا مي‌کند و چه بهتر که اين غذاها سالم و باارزش بالا باشند، اما اگر ذائقه کودک تغييري نکرد و باز هم از خوردن سبزي، شير و... خودداري کرد بايد اميدوار باشيم که در مهدکودک شرايط بهتر شود.
معمولا مربيان حرفه‌اي مهدکودک بچه‌هاي به اصطلاح خوش خوراک را در مرکز توجه قرار مي‌دهند و از بچه‌هاي ديگر مي‌خواهند مانند او رفتار کنند و همه موادغذايي را بخورند. مثلا اگر بچه‌اي شير دوست ندارد و ببيند دوستش در مهدکودک شير مي‌خورد و مربيان او را تشويق مي‌کنند، به صورت غيرارادي به سمت خوردن شير رغبت پيدا مي‌کند. بنابراين تاثير گروه همسالان و اهميت رفتن بچه‌ها به مهد را نمي‌توان ناديده گرفت.
با لجبازي بچه‌هاي بدغذا چه کنيم؟
دکتر آسيه فخري‌زاده، روان‌شناس کودک و نوجوان نيز در گفت‌وگو با جام‌جم مي‌گويد: بسياري از والدين بويژه مادرها سعي مي‌کنند هنگام غذا دادن به کودک حواسش را پرت کنند، با او بازي کنند يا اين‌که با تهديد مجبورش کنند، غذا بخورد. اين يکي از روش‌هاي نادرست تربيتي است چون کودک به مرور زمان از غذا خوردن زده مي‌شود و بناي ناسازگاري مي‌گذارد. بهترين توصيه اين است که تعداد وعده‌هاي غذايي زياد و حجم آن کم باشد. اگر کودک بي‌اشتها باشد و غذاي زيادي به او بدهيم از خوردن کناره‌گيري مي‌کند.
همچنين بايد به فرزندتان اجازه دهيد خودش غذا بخورد و نگران کثيف شدن لباس و... نباشيد چون اين کار برايش لذت‌بخش است و معمولا به غذايي نه نمي‌گويد. حتي قرار دادن کودک (بعد از سه سالگي) در جمع کودکان ديگر در بهتر غذا خوردن او موثر است. همچنين به مرور زمان کودک بايد متوجه شود که نمي‌تواند به هر قيمتي که خواست بازي کند و سپس غذا بخورد، بلکه غذا خوردن زمان مشخصي دارد. حتي کودک نبايد حس کند مادرش بابت غذا نخوردنش نگران مي‌شود چون در اين حالت دست به انتخاب مي‌زند و هر چيزي را نمي‌خورد.

نگراني بيش از حد ممنوع
در بسياري از مواقع کودک به دنبال بهانه‌گيري است و فهرست غذاهايي که نمي‌خورد بتدريج زياد مي‌شود. در واقع کودک بهانه‌گير سعي دارد از غذا به عنوان ابزاري براي تسلط بر والدين استفاده کند. پس اگر فرزندتان علاقه‌اش را به غذايي از دست مي‌دهد و از خوردن آن امتناع مي‌کند به اين موضوع توجهي نکنيد و اجازه دهيد آنچه دوست دارد بخورد و آنچه را نمي‌خواهد نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذايش را بدون هيچ اشاره‌اي برداريد. وقتي هم کودک به خوبي غذا مي‌خورد از او تعريف و تمجيد کنيد.
از طرفي تا حد امکان، براي اعضاي خانواده يک نوع غذا بپزيد و هيچ وقت چند نوع خوراکي را به کودک پيشنهاد ندهيد تا از ميان آنها يکي را انتخاب کند چون اين کار برايتان دردسرساز شده و ممکن است کودکتان بدغذا شود. اگر هم فرزندتان غذايش را نمي‌خورد، او را تا اتمام غذا سرسفره يا ميز ننشانيد و با او سازش کنيد. مثلا بگوييد: «اگه فقط چهار قاشق ديگه بخوري ميتوني از سر ميز بلندشي!» فراموش نکنيد نگراني بيش از حد فقط اعصابتان را به هم مي‌ريزد چون فرزند‌تان با يک وعده غذا نخوردن از گرسنگي نمي‌ميرد و سوءتغذيه نمي‌گيرد، پس باقيمانده غذايش را نخوريد يا به او جايزه‌اي مثل شکلات و بيسکويت ندهيد چون بايد بداند که اگر غذايش را نخورد چيز ديگري به جاي غذا به او داده نخواهد شد.
نی‌نی‌بان جدیدترین و بهترین مطالب خود را در تلگرام و از طریق سه کانال «راهنمای بارداری»، «کودک‌یاری» و «سلامت جنسی» در اختیار شما قرار می‌دهد.