کمرویی کودک، سه باور غلط

باورهای غلط در مورد کمرویی کودکان
• کمرویی و خجالتی بودن کودک نه تنها بد نیست بلکه نشانۀ ادب و متانت است.

 

خیر! برخی از جوامع مظلوم بودن، بندگی، بردگی، دون و پست بودن را به اشتباه معادل شرم، حیا، متانت و احترام تلقی می کنند (دست به سینه نشستن، چشم در چشم نگاه نکردن در زمان صحبت کردن با بزرگتر، سلام دادن کوچکتر به بزرگتر و ...) و چنین مسئله ای را خصوصاً برای دخترها یک مزیت و فضیلت در نظر می گیرند.

در حالی که مفهوم شرم و حیا حفظ حرمت، عزت نفس و حریم خصوصی خود است و مفهوم احترام و حرمت، عدم تجاوز به حق و حقوق و حریم خصوصی دیگری و ارج نهادن به شان و منزلت انسانی است.

 

• کمرویی و خجالتی بودن کودکان با گذشت زمان خود به خود کمرنگ و در نهایت از بین می رود.

 

خیر! برحسب شرایط و موقعیت اگرچه ممکن است چنین مسئله ای رخ دهد ولی در بسیاری از موارد اغلب با مسائل زیر همراه خواهد بود:

- تشدید آن در سنین دبستانی و نوجوانی و تداوم آن در بزرگسالی
- تاخیر و عقب افتادن از زمان (دیرتر ازدواج کردن، دیرتر به پایان رساندن تحصیلات و ...)
- کاهش حرمت نفس
- بروز مشکلات تحصیلی
- افزایش احتمال ابتلا به اضطراب
- افزایش خطر مورد اذیت و آزار قرار گرفتن توسط کودکان زورگو
- افزایش سطح برانگیختگی سیستم عصبی خودکار (سمپاتیک) و سیستم مقابله با استرس (از جمله متابولیسم کورتیزول) و در نهایت افزایش استعداد ابتلا به بیماری های مزمن و عفونی در طولانی مدت

 

• کمرویی یک خصیصه شخصی ارثی بوده و کاری برای آن نمی توان کرد.

 

خیر! اگرچه کمرویی در راس خصیصه های شخصیتی فطری (ژنتیکی) است ولی تقریباً تمامی ابعاد شخصیتی تحت تاثیر و تعامل ارث و محیط بوده و خوشبختانه تقریباً تمامی آنها را می توان تا حدود زیادی اصلاح و یا درمان نمود و ثانیاً بسیاری از موارد کمرویی ثانویه و اکتسابی هستند (از جمله تجربیات بسیار بد و ...).