اندیکاسیون های سزارین چیست؟

برش سزارین اصطلاحی است که معمولا به منظور توصیف به دنیا آوردن یک جنین از طریق ایجاد برش بر روی قسمت شکمی رحم به کار می رود.زایمان سزارین نقش عمده ای در کاهش میزان مرگ و میر و عوارض مادر و جنین در صد سال اخیر داشته است.
اندیکاسیون های انجام سزارین:
1)موارد منع NVD
جفت سرراهی مرکزی، برش کلاسیک قبلی، سابقه میومکتومی با ایجاد برش در جدار رحم، باز سازی و تر میم رحم، اتصال بند ناف بطور غشایی، پرزانتاسیون بند ناف، ناهنجاری های قابل درمان نظیر مننگو سل و درجات خاصی از هیدروسفالی، سرکلاژ شکمی، CPD
2)القای ناموفق زایمان
ایزوایمونیزاسیون ،دیابت، تاخیر رشد داخل رحمی، هیپرتانسیون
3)دیستوشی: مجموعه مشکلات مکانیکی رحم،جنین یا کانال زایمان و یا انقباضات غیر موثر رحمی که منجر به عدم پیشرفت زایمان واژینال شود.گاهی دیستوشی در اثر تومورهای نسج نرم و نمایش های غیر طبیعی جنین نیز ایجاد میشود.
4)دیسترس جنینی:بسیاری از متخصصین به منظور اجتناب از خطر آسیفکسی جنین در حین زایمان یا ترومای زایمانی ناشی از گیر افتادن سر و پرولاپس بند ناف،سزارین را جایگزین زایمان واژینال در نمایش بریچ کرده اند.
5) موقعیت های اورژانس مادر یا جنین:جدا شدن شدید جفت،خونریزی از جفت سر راهی،پرولاپس بند ناف،هرپس فعال ناحیه تناسلی و زمانیکه مادر در شرف مرگ قرار دارد.
6) سزارین انتخابی اولیه به درخواست مادر:به صورت انجام زایمان سزارین در یک بارداری یک قلو به درخواست مادر و در نبود هرگونه اندیکاسیون طبی یا مامایی تعریف می شود.عمل سزارین الکتیو نباید قبل از هفته 39 انجام شود و قبل از آن پزشک باید بلوغ جنین را ارزیابی کند.در مواردی که سن جنین مشخص نشود باید اقدام به آمنیوسنتز شود تا با مطالعه مایع آمنیوتیک بتوان بلوغ جنین را تعیین نمود.