جدا كردن اتاق كودک

پرسش: یک پسر 18 ماهه دارم که از 6 ماهگى به راحتى در تخت و اتاق خودش مى خوابید بدون هیچ مشکلى. پسر بسیار سازگاریه و من به راحتى همه اصول تربیتى رو در مورد اون اجرا کردم که به دلیل همکاریش به راحتى تا الان انجام شده و کلا در هیچ موردى با اون مشکلى ندارم. اما به تازگى توانایى پایین اومدن از تختش رو پیدا کرده و به همین دلیل و چون این کار خیلى براش هیجان داره دیگه توى تختش نمى مونه تا خوابش ببره.
در صورتى که اگه به مدت 5 دقیقه توى تخت بمونه به خواب می ره بدون هیچ کمکى. کنارش موندن و قصه گفتن رو خیلى امتحان کردم مى خوابه اما حدود 1 ساعت طول مى کشه. اما چون خیلى بچه خوبیه و از بچگى توى ماشین توى صندلى مى نشسته و کمربند می بسته و باهاش مشکلى نداره و حتى همیشه توى کالسکه هم کمربند مى بنده بدون هیچ ناراحتى، کمربند رو به عنوان جزیى از صندلى و کالسکش قبول داره، من با یه روسرى به اسم اینکه این کمربند تخت تو هست یکى از پاهاش رو خیلى آزاد به تخت مى بندم اون هم مشکلى با این قضیه نداره و باعث مى شه که بعد از نهایتا 10 دقیقه بدون نیاز به حضور من مثل قبل به تنهایى به خواب بره.
البته بلافاصله بعد از به خواب رفتنش اونو از پاش باز مى کنم چون باهاش که راجع به کمربند حرف زدم بهش گفتم که هر وقت تو خوابت ببره من کمربندت رو باز مى کنم. مشکل اینجاست که من نمى دونم این کار از لحاظ روان شناسى کار بدى هست یا نه؟ آیا ممکنه در آینده تاثیر بدى روى پسرم بگذاره؟
پاسخ: بهتر هست این رفتار حذف شود،‌ زیرا ممکن هست یک شیوه همیشگی برای خوابیدن و یا رسیدن به آرامش شود و آن وقت هست که در بزرگسالی با مشکل مواجه می شود. به جایش عروسکی را جایگزین کنید که با در دست گرفتنش احساس آرامش کند و بخوابد.
یا اینکه یک روانداز، برروی پاهایش بندازید تا با آن احساس آرامش کند و بخوابد. اول رو انداز را درو پایش خیلی سبک بپچید. بعد در گذر زمان باید طوری باشد که فقط ان روانداز روی پایش باشد، نه گره خورده یا پیچیده شده.

برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.