انتخاب کفش برای کودک، والدین به چه نکاتی دقت کنند

شهرزاد:اغلب کودکان حدود 15 - 14 اهگي، مي توانند روي پاهاي خود بايستند و حتي چندقدمي هم راه بروند؛ در اين دوره، انتخاب کفشی راحت براي کودک، يکي از کارهاي مهم است که پدر و مادر بايد در آن دقت کنند؛ اولين نکته در انتخاب يک کفش مناسب برای کودک، انتخاب درست سايز آن است. منظور از سايز هم، سايز طولی و عرضی کفش است.

 از نظر علمی، سايز طولی استاندارد برای کفش کودک، سايزی است که حدود يک سانتيمتر از طول پاي کودک و پنجه او بزرگ تر باشد. چنانچه کفش کوچک تر از اين باشد، هم موجب قرمزي و فشرده شدن پاي او مي شود و به سختي به پاي کودک مي رود و سخت از پاي او خارج مي شود و هم، جلوی رشد پای کودک را می گيرد. از طرفی چنانچه کفش براي پای کودک گشاد باشد، باعث کاهش تعادل کودک حين راه رفتن و تاخير در به راه افتادن او می شود.

 سايز عرضی کفش هم، اهميت زيادی دارد. هر قدر بچه ها کوچک تر هستند، پاهايشان پهن تر است و با بزرگ شدن، طول و عرض پاهايشان متناسب می شود. پس کفشی مناسب پاهای کودک شما است که پهنای پای کودک را در نظر گرفته باشد و به 2طرف پا -خصوصا در ناحيه قوس پا- فشار نياورد.

 بهترين راه برای اطمينان از مناسب بودن سايز عرضی کفش، استفاده از زبانه آن است. معمولا وقتي کفش را به پا می کنيد و بندهای آن را می بنديد، زبانه کفش و سوراخ های 2طرف کفش که جای عبور بند است، موازی هستند؛ اگر فاصله بين آنها بيش از اندازه زياد باشد، کفش تنگ است و اگر کم باشد، کفش برای پای کودک شما گشاد است. همچنين کفش کودک بايد کيفيت بسيار مطلوبی داشته باشد. اين کيفيت، هم در استحکام کفش تاثيرگذار است و هم، می تواند سلامت پای کودک شما را در بالاترين سطح ضمانت کند.

 استحکام کفش در رده های مختلف سنی، به دلايل مختلف حائز اهميت است. در سال های اول و دوم تولد کودک، از آنجا که کودک تازه شروع به راه رفتن کرده و تعادل کافی ندارد و دفعات زمين خوردنش زياد است، انتخاب کفشی محکم که از استخوان های پای او محافظت کند، بسيار ضروری است.

 در 2 تا 7 سالگی، از آنجا که جنب وجوش ها و بازي های کودکانه در بالاترين سطح خود نسبت به سنين ديگر است، فاکتور استحکام، به عنوان عاملی که از پای کودک -خصوصا مچ پای او- در زمين خوردن های متعدد محافظت می کند، فاکتوری مهم در انتخاب کفش کودک است.

 کيفيت کفش در سلامت پای کودک نيز تاثيرگذار است. توصيه می شود تودوزی کفش کودک، از جنس چرم باشد. کفش پلاستيکي، باعث عرق كردن پاي کودک مي شود؛ از آنجا که کودک نوپا نمي تواند به خوبي راه برود، با افزايش تعريق و به دنبال آن، افزايش ليزخوردنهای پا داخل کفش، تعادل کودک حين راه رفتن کم شده و همين امر، تعداد دفعات زمين خوردن های او را زياد می کند که اين، مي تواند نقطه شروع بروز مشکلات پا و کمر درکودک باشد. همچنين کفش پلاستيکي، ميتواند موجب بروز حساسيت پوستي در پاي کودک شود که راه حل آن، انتخاب کفشی با تودوزی و کفی چرم برای کودک است.