یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
مجله ویستا
چگونه با بی نظمی کودکان برخورد کنیم؟
پرسش: دختر نه ساله ای دارم که تک فرزند و بسیار بازیگوش است. هر حرف را چند بار تکرار می کنم و تا عصبانی نشوم انجام نمی دهد. مثلا لباس مدرسه اش را هر روز تا چند بار تذکر ندهم جمع نمی کند. کلا وسایلش را مرتب نمی کند و کمد و لباس هایش و ... خیلی نامرتب است و آنقدر که بابت بی انضباطی هایش به او تذکر داده ام خسته شدم.
پاسخ: عمدتا این دست کودکان در زمینه همکاری و مشارکت در خانه دچار مشکل هستند البته بررسی منشا این رفتار خیلی مهم است. مثلا امکان دارد که شما از ابتدا به فرزندتان مسئولیت نداده و ایشان را به بی نظمی عادت داده باشید و حال به یکباره می خواهید فرزندتان منظم رفتار کند، یا امکان دارد یک الگو در معرض فرزندتان باشد مثلا پدر یا یکی از اطرافیان زیاد به نظم اهمیت ندهد و ده ها دلیل دیگر.
در کل شما باید سعی کنید حس مسئولیت و همکاری را در فرزندتان بیدار کنید. همکاری یعنی با یکدیگر کار کردن. معنی همکاری این نیست که کودکان کاری را که والدین دستور می دهند، انجام دهند بلکه منظور این است که کودکانمان، بزرگسالانی مسئول تربیت شوند. آنها باید برای زندگی کردن، کار و بازی با دیگران همکاری کردن را یاد بگیرند. رفتار و گرایش مشارکت جویانه، همانند بسیاری از مهارت های زندگی به تدریج و در طی زمان توسعه می یابد. یکی از وظایف ما والدین این است که همکاری کردن را به آنها یاد بدهیم و یکی از راههای چنین آموزشی، این است که خودمان در عمل اهل همکاری و الگوی رفتار مشارکت جویانه باشیم و آن را در فرزندانمان پرورش دهیم. لذا توصیه می شود:
- محدودیت های کودکتان را بشناسید.
- به کودکتان فرصت دهید تا با کار انجام دادن و اشتباه کردن یاد بگیرند.
- قوانین ساده وضع کنید و کودکتان را از عواقب سر باز زدن آن مطلع کنید.
- در انجام کارها از کودکتان نظرخواهی کنید و یا به آنها مسئولیتی بدهید.
- روش هایی را به کار برید که رفتارهای مثبت را تشویق و رفتار منفی را نفی کند.
- از کودکتان توقع همکاری نداشته باشید اما انتظار آغاز رفتار مشارکت جویانه داشته باشید.
- کودکان باید از قبل بدانند که برنامه چیست، قواعد و مقررات کدامند و مسئولیت بر عهده کیست.
- رای افزایش همکاری در کودکان باید آن ها را با محدودیت ها، قواعد و مقررات و جهت حرکت برنامه آشنا کنید.
- در هر جایی که امکان دارد مسئولیت تصمیم گیری و برنامه ریزی را به آن ها واگذار کنید. مثلا برای مدتی کاری به این نداشته باشید که تکالیفش را انجام می دهد یا نه؟ لباس هایش را جمع می کند یا نه؟ اجازه دهید به مدرسه برود و عواقب بی نظمی اش را ببیند.
- یک مقوای بزرگ بردارید و رفتارهای مثبتی که از وی توقع دارید را در روی آن ثبت کنید. به ازای هر پنج بار رفتار مثبت (مثلا جمع کردن لباس به موقع) که انجام می دهد یک پاداش بدهید مثلا او را به پارک ببرید تا کم کم رفتار مثبت در وی تثبیت شود. در ازای هر پنج باررفتار منفی هم که ثبت می شود وی را از یک مشوق محروم کنید مثلا پول توجیبی وی را کم کنید.
برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.
پاسخ: عمدتا این دست کودکان در زمینه همکاری و مشارکت در خانه دچار مشکل هستند البته بررسی منشا این رفتار خیلی مهم است. مثلا امکان دارد که شما از ابتدا به فرزندتان مسئولیت نداده و ایشان را به بی نظمی عادت داده باشید و حال به یکباره می خواهید فرزندتان منظم رفتار کند، یا امکان دارد یک الگو در معرض فرزندتان باشد مثلا پدر یا یکی از اطرافیان زیاد به نظم اهمیت ندهد و ده ها دلیل دیگر.
در کل شما باید سعی کنید حس مسئولیت و همکاری را در فرزندتان بیدار کنید. همکاری یعنی با یکدیگر کار کردن. معنی همکاری این نیست که کودکان کاری را که والدین دستور می دهند، انجام دهند بلکه منظور این است که کودکانمان، بزرگسالانی مسئول تربیت شوند. آنها باید برای زندگی کردن، کار و بازی با دیگران همکاری کردن را یاد بگیرند. رفتار و گرایش مشارکت جویانه، همانند بسیاری از مهارت های زندگی به تدریج و در طی زمان توسعه می یابد. یکی از وظایف ما والدین این است که همکاری کردن را به آنها یاد بدهیم و یکی از راههای چنین آموزشی، این است که خودمان در عمل اهل همکاری و الگوی رفتار مشارکت جویانه باشیم و آن را در فرزندانمان پرورش دهیم. لذا توصیه می شود:
- محدودیت های کودکتان را بشناسید.
- به کودکتان فرصت دهید تا با کار انجام دادن و اشتباه کردن یاد بگیرند.
- قوانین ساده وضع کنید و کودکتان را از عواقب سر باز زدن آن مطلع کنید.
- در انجام کارها از کودکتان نظرخواهی کنید و یا به آنها مسئولیتی بدهید.
- روش هایی را به کار برید که رفتارهای مثبت را تشویق و رفتار منفی را نفی کند.
- از کودکتان توقع همکاری نداشته باشید اما انتظار آغاز رفتار مشارکت جویانه داشته باشید.
- کودکان باید از قبل بدانند که برنامه چیست، قواعد و مقررات کدامند و مسئولیت بر عهده کیست.
- رای افزایش همکاری در کودکان باید آن ها را با محدودیت ها، قواعد و مقررات و جهت حرکت برنامه آشنا کنید.
- در هر جایی که امکان دارد مسئولیت تصمیم گیری و برنامه ریزی را به آن ها واگذار کنید. مثلا برای مدتی کاری به این نداشته باشید که تکالیفش را انجام می دهد یا نه؟ لباس هایش را جمع می کند یا نه؟ اجازه دهید به مدرسه برود و عواقب بی نظمی اش را ببیند.
- یک مقوای بزرگ بردارید و رفتارهای مثبتی که از وی توقع دارید را در روی آن ثبت کنید. به ازای هر پنج بار رفتار مثبت (مثلا جمع کردن لباس به موقع) که انجام می دهد یک پاداش بدهید مثلا او را به پارک ببرید تا کم کم رفتار مثبت در وی تثبیت شود. در ازای هر پنج باررفتار منفی هم که ثبت می شود وی را از یک مشوق محروم کنید مثلا پول توجیبی وی را کم کنید.
برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم مجلس شورای اسلامی مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی ستاد انتخابات کشور وزارت کشور رئیس جمهور رئیسی دولت سیزدهم
ایران زلزله تهران هواشناسی سیل شهرداری تهران فضای مجازی سازمان هواشناسی پلیس بارش باران قتل آموزش و پرورش
خودرو حقوق بازنشستگان ایران خودرو قیمت طلا قیمت خودرو قیمت دلار گاز بانک مرکزی بازار خودرو نمایشگاه نفت مالیات مسکن
نمایشگاه کتاب رضا عطاران تلویزیون کتاب نمایشگاه کتاب تهران سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سریال مهران مدیری تئاتر کتابخوانی
فناوری اینترنت
رژیم صهیونیستی فلسطین غزه اسرائیل جنگ غزه آمریکا روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین افغانستان
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر هوادار لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران رئال مادرید سپاهان لیگ قهرمانان اروپا باشگاه پرسپولیس بایرن مونیخ
رشد جهان ایلان ماسک شفق قطبی طوفان خورشیدی اپل ناسا گوگل هوش مصنوعی فیبرنوری ماهواره
استرس مغز چاقی فشار خون بارداری زایمان آسم سرماخوردگی