یادمان نرود که، بچه دار شدیم!

پرسش: سه فرزند پسر دارم كه اولین پسر 5 ساله و پسرهای دوقلوی بعدی من 1 ساله هستند. خودم كارمند دانشگاه در امور كلاس ها و از ساعت 7:30 تا 17 بعدازظهر در دانشگاه مشغول هستم ( زمان كلاس ها) و در هفته پنج شنبه ها جهت شركت در كلاس های ارشد خودم در دانشگاه آزاد روزهای جمعه هم مشغول كار در دانشگاه محل كارم هستم.

پسر بزرگترم كه 5 ساله هست خیلی بابایی و خیلی بهانه گیر و در خانه یا مهمانی با صدای بلند داد زدن و حتی حرف زدن كارشو به پیش می بره و برای هر چیزی سریع گریه می كنه. حتی برادرای كوچكترش رو در مهمانی هایی كه می ریم كتک یا لگد می پرانه. منم تنبیه یا با صدای بلند دعوا می كنم و حتی از لحاظ فیزیكی كتكش هم زدم و زود برای این كارهاش ناراحت و زود عصبانی می شم و برای هر كاری آدمی جوشی هستم. من هیچ استراحت فیزیكی یا فكری برای خودم ندارم چون از سركار كه برمی گردم مجبور هستم برم منزل و در نگهداری بچه ها به خانمم كمک كنم و تمام وقتم پره تا فرداش و دوباره تكراری و وقتی ندارم تا برای پسرم بزارم ( خانم بنده هم مدیر مدرسه جامه القران زیر نظر قم هست مشغول است و دوقلو ها و پسر بزرگترم رو در مهدكودک می زاره تا ساعت 2:30.)
                           
پاسخ: فرزندان شما در سنینی هستند كه به توجه و ارتباط برقرار كردن با شما بسیار نیاز دارند اما هم شما هم مادرشان این نعمت را از ایشان دریغ كرده اید. چطور توقع دارید در این شرایط بچه هایی با رفتارهای دوستانه و منعطف داشته باشید در حالی كه از درون به این بچه ها القا شده است كه پدر و مادر زیاد به آن ها توجهی ندارند و حتی در مواقعی كه به رفتار منعطف آن ها نیاز است كتک هم می خورند؟
سنین زیر 7 سال سن حساسی از بابت نحوه ارتباط برقرار كردن با كودک است شما در این سنین هر رفتاری با بچه هایتان داشته باشید نتیجه اش را در سنین نوجوانی و جوانی می بینید لذا اهمیت این سنین از نظر برقراری ارتباط دوستانه تر بیشتر به چشم می آید.
نیاز فرزندان دراین مرحله به بازی و ارتباط محبت آمیز با والدین است لذا به نظر می رسد برای اینكه بخواهید به نتیجه ای كه می خواهید دست یابید باید برنامه زندگیتان را كمی منعطف تر از این كه الان هست با محوریت زمان برای فرزندان تغیر دهید.
برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.‬