بیماری آسم در کودکان، چرا انقد چاق میشه!

محققان آمریکایی در مقاله‌ای که منتشر شده، اعلام کردند کودکانی که مبتلا به آسم می‌شوند، بیشتر احتمال دارد که در سال‌های بعدی زندگی‌شان با چاقی روبرو شوند. درمان با اسپری‌های نجات دهنده (rescue) ممکن است این میزان خطر را کاهش دهد.
آسم و چاقی اغلب همراه با هم در کودکان دیده می‌شود، اما مشخص نیست آیا کودکان مبتلا به آسم بیشتر در معرض خطر ابتلا به چاقی هستند یا اینکه این کودکان چاق هستند که بیشتر دچار آسم می‌شوند. محقق ارشد این مطالعه معتقد است، یافته‌های آنها شواهد بیشتری بر بدنه منابع موجود افزوده که سابقه ابتلا به آسم در اوایل زندگی ممکن است منجر به افزایش خطر چاقی کودکی شود.
محققان در این مطالعه، به منظور بررسی ارتباط میان آسم و چاقی، داده‌های 2171 کودک را که وارد مطالعه Souther- California Children's Health شده و بین 5 تا 8 سال سن داشته و در زمان ورود به مطالعه چاق نبودند، آنالیز کردند. کودکان در این مطالعه تا 10 سال پس از ورود پیگیری شدند. آنها هر سال وزن و قدشان اندازه‌گیری شد تا نمایه توده بدنی‌شان مشخص شود. کودکان و والدین آنها نیز محققان را از وضعیت آسم کودکان آگاه می‌کردند.
کودکان مبتلا به آسم در ابتدای ورود به مطالعه، 51 درصد خطر بیشتر برای چاقی در دوران کودکی یا نوجوانی، در مقایسه با کودکانی که در ابتدای مطالعه مبتلا به آسم نبودند، مواجه بودند. این میزان خطر پس از تعدیل فاکتورهای اقتصادی‌اجتماعی، فعالیت‌های کودکان، بیمه سلامت و مواجهه با دود دخانیات والدین به دست آمد.
محققان تائید کردند که یافته‌های آنها با آنالیز داده‌های گروه جداگانه‌ای که شامل 2684 کودک از همان مطالعه می‌شدند، به دست آمده است. در کوهورت انجام شده، آسم پایه با افزایش خطر 56 درصدی چاقی در طول دوره پیگیری که نزدیک به 8 سال طول کشید، همراه بود.
استفاده از اسپری‌های نجات دهنده، اما نه دیگر داروهای آسم، در بدو ورود به مطالعه به نظر می‌رسید خطر چاقی را در کوهورت اصلی کاهش داده است. کودکان مبتلا به آسم که در زمان ورود به مطالعه از داروهای استنشاقی نجات دهنده استفاده می‌کردند، در مقایسه با کودکان مبتلا به آسم که از این داروها استفاده نمی‌کردند، نرخ بروز چاقی در آنها حدود 50 درصد کاهش نشان می‌داد.
محققان اینطور تصور می‌کنند که داروهای استنشاقی نجات دهنده بتاآگونیست‌ها ممکن است با تاثیر بر سلول‌های چربی و مصرف چربی، اثرات ضدچاقی اعمال می‌کنند. آنها متذکر می‌شوند که سلول‌های چربی و عضلانی رسپتورهایی دارند که داروهای بتاآگونیست‌ ممکن است بر آنها اثر گذاشته و مطالعات حیوانی نیز نشان داده‌اند که تحریک این رسپتورها باعث افزایش مصرف انرژی و سوزاندن چربی می‌شوند.