قضاوت دیگران از رفتار ما

سارا سال گذشته رابطه خوبی با خواهرش نداشت او به یاد دارد که خواهرش در سال گذشته با یک رفتار خودخواهانه, وی را متحمل یک ضرر مالی کرد

سارا سال گذشته رابطه خوبی با خواهرش نداشت. او به یاد دارد که خواهرش در سال گذشته با یک رفتار خودخواهانه، وی را متحمل یک ضرر مالی کرد. اما با این حال خواهرش را دوست دارد و مایل است که کدورتها را فراموش کند اما باز هم در آخرین باری که خواهرش را دید جز حرفهای کنایه آمیز چیزی نصیبش نشد. سارا به این نتیجه رسیده است که خواهرش به او علاقه‌ای ندارد. او هر چه سعی می‌کند دلیل بدرفتاری‌های وی را بفهمد نمی‌تواند. نهایتا او را متهم به حسادت می‌کند و برای حسادت او دلایلی می‌تراشد.

اینها در حالی است که سارا اصلا به رفتار خودش فکر نمی‌کند. به اینکه موقع دیدار با خواهرش چقدر عبوس و عصبی برخورد کرد... مشکل افرادی مثل سارا این است که به ارزشیابی رفتار خودشان نمی‌پردازند. آنها احساساتشان را ملاک قضاوت قرار می‌دهند در حالی که رفتارشان را به نمایش گذاشته بودند نه احساساتشان را .شاید سارا دوست داشت رابطه خوبی با خواهرش پیدا کند، اما رفتارش چیز دیگری نشان می‌داد. او متوجه نمی‌شود چیزی که موجب بدرفتاری‌اش شده است احساسات وی و فکرهای اوست که از دید دیگران مخفی است. آنچه توسط دیگران از او دیده می‌شود تنها رفتارش است. بنابراین بسیاری از اوقات تنها و دلتنگ می‌مانیم چون درست رفتار نمی‌کنیم. چون در دنیای ذهنمان فرو رفته ایم و متوجه نیستیم که دیگران در این دنیا حضور ندارند و فقط ظاهر ما را می‌بینند. بنابراین فقط وقتی که درست رفتار می‌کنیم خوب دیده می‌شویم.

● قانون آیینه را بدانیم

قضاوت‌های دیگران از ما ناشی از قانون آیینه‌هاست. اگر جلوی آیینه دستتان را بلند کنید نباید انتظار داشته باشید تصویرتان در آیینه کار دیگری انجام دهد. آیینه اگر صاف و صیقلی باشد رفتار شما را همان طور که هست نشان خواهد داد. اما اگر محدب یا مقعر باشد باز هم رفتار شما را همانطور نشان می‌دهد که هست اما آن را کج و کوله و کاریکاتور مانند می‌کند. یعنی در قضاوت از رفتار شما افراط و تفریط می‌کند. اما آن را به چیز دیگری تبدیل نمی‌کند.قضاوت دیگران هم از رفتار ما بسیار شبیه انعکاس آیینه است. آنکه روح سالمی‌دارد رفتار دیگران را همان طور که می‌بیند قضاوت می‌کند اما آنکه دچار سوءظن، حسد و... است رفتارها را کج و کوله قضاوت می‌کند. اما به هر حال جهت اصلی قضاوت در مورد هر کسی، رفتار خود او است.

● به سوی خودمان نگاه کنیم

به جای آنکه منتظر محبت و صداقت از طرف دیگران باشیم خودمان با محبت و با صداقت باشیم زودتر به نتیجه خواهیم رسید. باید به نتیجه اعمال ایمان داشته باشیم و با اعتقاد کامل به انعکاس اعمال عمل کنیم. در این صورت وقتی عملی را برای دیگری انجام می‌دهیم همان لحظه یقین داریم که آن عمل را داریم برای خودمان انجام می‌دهیم. پس از انجام عمل هم باید واقع بین باشیم و آن را همانطوری که انجام دادیم ارزیابی کنیم. کسانی که نمی‌توانند با دیگران تعامل و جوشش خوبی داشته باشند، مشکل اصلی شان این است که نمی‌توانند اوضاع را همان‌طور که هست ببینند و ارزیابی کنند. در حقیقت خیلی از چیزهای خوبی که در نیتمان است را در عمل وارد نکرده ایم اما نمره‌اش را به خودمان داده ایم. یعنی منتظر پاداشش از جانب دیگران هستیم (توقعات بیجا پیدا کرده ایم) و خیلی از کارهایی را که نمی‌خواستیم انجام دهیم را متاسفانه انجام دادیم و از نظر ما پنهان یا بی‌اهمیت بوده ولی در نظر دیگران مهم جلوه کرده است.

در هر حال دیگران از دنیای درون ما بی‌اطلاعند و تمام قضاوتشان از ما، مربوط به رفتارمان است. برای آنکه بهتر قضاوت شویم باید مثل کسی که کار می‌کند و پول پس انداز می‌کند و به نتیجه خوب این کار ایمان دارد، مدام عمل نیک پس انداز کنیم اگرچه در آن زمان دلمان چیز دیگری می‌خواهد.چه بسا دچار حسادت شده و بدخواه کسی باشیم چه بسا دچار سوءتفاهم شده و بی‌جهت رنجیده باشیم، چه بسا مشغله‌های زندگی ما را از توجه کردن به افراد مهمی‌در زندگی دور کرده باشد، در همه این شرایط فقط باید بی‌توجه به احساسات ناخوشایند یا غفلت ساز، تنها به انجام دادن رفتارهای درست، با ایمان به تاثیر عمل صالح پرداخت و باقی را به خدا واگذار کرد.

انسیه نوش‌آبادی