من گدا نیستم هنرمندم

کسی که به زیبایی آکاردئون، سنتور، سه‌تار یا گیتار می‌نوازد، چرا مجبور می‌شود که گوشه خیابان برای رهگذرانی بنوازد که شاید اسکناسی به دستش دهند؟
نمی‌توان قضاوتی کرد، اما …

کسی که به زیبایی آکاردئون، سنتور، سه‌تار یا گیتار می‌نوازد، چرا مجبور می‌شود که گوشه خیابان برای رهگذرانی بنوازد که شاید اسکناسی به دستش دهند؟

نمی‌توان قضاوتی کرد، اما این مدل از درخواست کمک چند شکل متفاوت دارد.

آکاردئون نوازانی که اتفاقا سال‌هاست به این شکل کسب درآمد می‌کنند و برای همه ما آشنا هستند، افرادی که نزدیک عید نوروز فقط پیدایشان می‌شود و نقاره‌زنی می‌کنند و جوانانی که با شکل و ظاهر امروزی گوشه خیابان گیتار یا سازهای غیرسنتی می‌نوازند و رهگذران را مردد می‌کنند که ماجرا از چه قرار است و باید کمک بکنند یا خیر.

از یک طرف نوازندگی در خیابان شبیه به یک اجرای خیابانی است و تو به عنوان یک مخاطب تصور می‌کنی پولی که به میل خود می‌پردازی می‌تواند هزینه بلیت این اجرا باشد و از طرفی گاهی همین نوازندگان خیابانی مدل یک متکدی عمل و خودشان از مردم درخواست کمک می‌کنند؛ با این تفاسیر نه می‌توان این گروه از افراد را جزو متکدیان به شمار آورد و نه می‌توان همه آنها را هنرمندانی فرض کرد که از جبر زندگی به جای سالن‌های اجرای کنسرت به خیابان پناه آورده‌اند.