سلام بر مولد و میلاد مولا

دشت گونه‌ها از باران دیدگان، متنعم می‌شوند آن گاه که دست نیاز، عنایت یار را بکاود و در قنوت عاکفین، قلب‌ها را به کریم بی‌نیاز، اعطا کنند. در باغ اعتکاف و در صحن صفا و ساحت سپیده، …

دشت گونه‌ها از باران دیدگان، متنعم می‌شوند آن گاه که دست نیاز، عنایت یار را بکاود و در قنوت عاکفین، قلب‌ها را به کریم بی‌نیاز، اعطا کنند. در باغ اعتکاف و در صحن صفا و ساحت سپیده، اشک به امید عبور دلارام می‌افشانیم و هم‌آوا با معتکفان معراج، نام خجسته علی را ترنم می‌کنیم. شاکر و شادمان از آنیم که کعبه شکافت و عدالت، شکوفا شد. مباهات ماست که دیوار دل‌هایمان نیز بشکافد و ذره‌ای از آفتاب عنایت مولا در آن حلول کند.

یاران! به شکرانه نزول عشق از سحاب رحمت، سر به آستان دوست سایید و اجلال امیر حماسه به محفل خاکیان، خوش‌ آمد گویید. شکرا که آفتاب فتوت از افق کعبه دمید و شبنم شرافت بر گلبرگ هستی نشست. همراز نبوت، آغوش احمد می‌کاود و محراب مسجد کوفه را . از کعبه تا بیت‌المعمور را با قلب شیعیان آذین بسته‌اند. ولایت کل آمد و کل ولایت ظهور کرد. مولای ما با ولادت خویش کربلا را به ارمغان آورد و سمند حماسه را راهی میدان خلوص و مجاهدت نمود. شعف را به شیعه بخشید و گل تبسم را به رسول یار و فخر آفرینش اهدا کرد.

بدر سخاوت تابید. هستی، دوباره بهار را تجربه کرد و بر شانه‌های خسته زمین، همای سعادت نشست و سایه سبز عدالت بر کویر تفتیده تاریخ، گسترده شد. جغرافیای مودت و محبت، ترسیم گردید. صدف بیت‌الله‌الحرام، رخشا‌ن‌ترین گوهر کائنات را به خلقت عطا نمود. نکهت گل از مکه وزید و صاحب ذوالفقار، با وقار آمد. ساقی عطشناکان قسط با ساغر طهور معدلت، پای در حلقه دلخستگان گذاشت و نوید سپیده وصل،‌ انتشار یافت.

دیده بگشایید که خورشید از خانه یار برآمد و بر آسمان و اهل زمین تابید. دل به شکوفه‌های امید بیارایید که امیر عدل و عاطفه، خرامان به مسند احسان و عنایت دلدار آمد. یاور رسول، جان مصطفی،‌ بشارت بهشت و نسیم احسان عرش و ولایت مطلق و آیت کرامت نازل شد. گرده روزگار، بار اندوه بر زمین نهاد و باغ بلیغ احساس، سرشار از عطر نرگس و یاس به تماشای دست‌افشانی‌ گل‌ها و غزلخوانی عندلیبان نشست. شبنم شوق بر رخسار نسترن چکید و باران ستاره، ساحت صبح را مصفا نمود و کرانه نور را امواج دریای سرور، سرشار از نمناکی طراوات کرد. حسن یوسف و اعجاز مسیح و بیضای کلیم و سطوت خلیل و رحمت احمد، جلوه مکرر یافت.

ای عاشقان و مستغفران در اسحار و معتکفان درگاه یار! سجاده سپاس بگسترانید و نماز نیاز ادا کنید و یا علی گویان به استقبال بهار ایمان بیایید و بذر رجاء در مزرع سبز رجب بیفشانید و با مقیمان مقام قدس، همنوا شوید و دل در دست مهرآگین مولا به ودیعت سپارید، که آنک صلای سرخوشان باده‌پرست است فنای در فتوت حیدر و بقا بر ولای ساقی کوثر. چه خجسته صباحی است زاد روز رادمرد میدان عباد؛ آن گاه که از آسمان، فلق می بارد و از هور، سپیده می‌تراود.

سلام شیعه بر قیسم نارو و نور، سالار حماسه و حضور، امام شکیبا و شکور. سلام بر مولد و میلادت، سلام بر مشهد و معراجت.

ای مولای موحدان و امیر ایمانیان و مقتدای مجاهدان! این کلام عرشی شیعه است که با ولادت با جلالت تو می‌گوید: “فزت و رب الکعبه”.

سید مسعود علوی