نگاهی به فیلم «پل چوبی» ساخته «مهدی کرم‌پور»

سینمای ایران سینمای چهره‌هاست. این تعبیر را شاید بتوان برای اکثر فیلم‌های پرفروش بکار برد. سینمایی که تماشاگر پیش از هر سوالی از بازیگران یک فیلم می‌پرسد. حتی جنس داستان و …

سینمای ایران سینمای چهره‌هاست. این تعبیر را شاید بتوان برای اکثر فیلم‌های پرفروش بکار برد. سینمایی که تماشاگر پیش از هر سوالی از بازیگران یک فیلم می‌پرسد. حتی جنس داستان و ژانر فیلم هم گاهی قربانی این تعبیر می‌شوند. با این همه «پل چوبی» با بازیگرانی که هر کدام برای حفظ گیشه یک فیلم کافی است؛ قصه‌ای دارد که در ذهن می‌ماند، قصه‌ای که خاطره حرف اول و آخر آن را می‌زند.

فیلم «پل چوبی» با روایت «بهرام رادان» شروع می‌شود. راوی تا انتهای فیلم حضوری یکدست دارد و درست همانجایی زبان به حرف می‌گشاید که تماشاگر نیاز به شنیدن دارد. قصه در بستر روزهای پرتنشی رخ می‌دهد،از پیش از انتخابات سال۸۸ تا کمی پس از آن. این واقعه مهم تاثیر مخربی بر قصه‌گویی فیلم نمی‌گذارد و تنها دلیلی می‌شود تا قصه را در آن روزها مجسم کنیم. این بار هم موضوع اصلی به خیانت می‌رسد و از خاطره‌ای ده ساله آغاز می‌شود و نشانه‌هایی از یک ازدواج ناموفق را به تصویر می‌کشد که رویای نفر غایب همیشه از فرد حاضر پررنگ‌تر بوده، سپس داستان در مسیری می‌افتد که شخصیت‌های قصه در شکل‌گیری‌اش نقش کمی دارند. یک اتفاق، خاطره ده سال پیش را زنده می‌کند و حالا تصمیم اصلی را شخصیت‌ها می‌گیرند. «بهران رادان» با عشقی ده ساله درگیر است و دیدار «هدیه تهرانی» پس از ده سال، پایه‌های محبتش را به همسرش «مهناز افشار» سست می‌کند. تا جایی‌که شک در دلش رخنه می‌کند و با همین کشمکش داستان پیش می‌رود تا فرا رسیدن حس سبکی کنار ساحل در سکانس آخر.

به عقیده برخی این ناتمام ماندن قصه دو دلداده قدیمی اتفاقی است که در روابط زناشوئی امروز جامعه به کرات دیده می‌شود. روابطی که به ظاهر خاتمه می‌یابد اما در گذر زمان راهی برای برگشت می‌گشاید. درک این موضوع و آشنایی مخاطبان فیلم با جنس قصه بی‌شک به برقراری یک رابطه مناسب بین تماشاچی و فیلم می‌انجامد. حس همدلی مخاطب را برمی انگیزد، که این حس کمک بزرگی به فیلم می‌کند.

به نوشته سینماپرس؛ «مهدی کرم‌پور» با «پل چوبی» روایت تازه‌ای از عشق ارائه می‌کند که نوستالژی محور اصلی قصه را پیش می‌برد. دیالوگ‌های شاخص فیلم بی‌شک در ذهن بیننده مرور می‌شود. نکته‌ای که هوشمندی فیلمنامه‌نویس را بیان می‌کند. با تمامی نقاط قوت و ضعفی که «پل چوبی» دارد، انتظار می‌رود زنان بیشتر از مردان درگیر قصه فیلم شوند؛ که «پل چوبی» پلی‌ست برای عبور از خاطرات، سُست است و گاه شکننده با اینهمه باید گذشت تا به تعبیر فیلم حال خوش دست دهد و عشقی شکل بگیرد.