به بچه‌هامون چی بگیم

حس تشخیص، از بارزترین صفات رفتاری این كودكان است. كودكان در این دوران، افكار خاص خود را دارند. سرگرمی‌های مناسب خویش را می‌یابند و درباره سلیقه خود ابراز عقیده می‌كنند. با …

حس تشخیص، از بارزترین صفات رفتاری این كودكان است. كودكان در این دوران، افكار خاص خود را دارند. سرگرمی‌های مناسب خویش را می‌یابند و درباره سلیقه خود ابراز عقیده می‌كنند. با این حس تشخیص حتی مفهوم قانون برای آنان قابل درك است. تا پیش از این، كودك قوانین ارائه شده از سوی والدین را مقرراتی لازم‌الاجرا می‌دانست كه یا از آنها اطاعت می‌كرد و یا حداقل به آنها توجه می‌نمود ولی از حالا به بعد تجربه نیز نقش مهمی در زندگی او بازی می‌كند.

دیگر فرمانبر مطلق دستور والدین نیست و در پس هر رخدادی به دنبال تجربه شخصی خود می‌گردد. این زمان نقش به سزایی در بینش كودك دارد. اگر والدینی منصف باشیم و چگونگی وقوع رویدادها و دلایل آن را به كودكانمان آموخته باشیم می‌توانیم به شكل گیری بینش آنها كمك كنیم. به یاد داشته باشیم، درست در همین دوران، ضمیر ناخودآگاه كودك با او و جهان پیرامونش ارتباط برقرار می‌كند و او با كمك این نیروی ژرف، قادر به شناخت خواهد شد.

نقش والدین در این دوران، اجازه دادن به رشد احساس استقلال كودكان و حس تشخیص است. این استقلال به معنای تجربه شخصی كودك از قوانین موجود طبیعی است و در این راه كودك علاوه بر تجربه باید قادر به ابراز برداشت‌های شخصی خود باشد. ما نیز با فراهم كردن محیطی امن برای تحقق این خواسته به او كمك می‌كنیم. به یاد داشته باشید اصل تجربه كردن به معنای آزادی بی چون و چرای كودك نیست بلكه می‌تواند به صورت كاملا هدفمند طراحی شود.

كودك در این مرحله قادر است مسیرهای تازه‌ای را در زندگی خود كشف كند و معنای عمیقی از جهان پیرامون خویش دریابد. بنابراین باید او را در مرحله تشخیص كمك كرد تا استعدادهای درونی‌اش رشد یابد. كودك ده، دوازده ساله قادر است دنیا را از طریق چشمان خودش ببیند و نسبت به آن ابراز نظر كند و دیگر نیازی وجود نخواهد داشت كه ما از جهان بیرون برای او تصویری بسازیم. پس با مراقبتی كاملا پنهان، به او اجازه بدهید در این دوره از زمان مسیر تكاملی خویش را طی كند. به او اجازه تجربه و تشخیص بدهید تا حس معنوی درونش رشد یابد. ممانعت از انجام این فرآیند‌ها، كودكی به ظاهر كاملا حرف شنو و در باطن منفعل بار خواهد آورد كه در آینده استقلال فكری، ریسك‌پذیری و قدرت تشخیص حقیقت از غیر آن را نخواهد داشت و كاملا وابسته به افكار و عقاید دیگران خواهد بود.

حتما شما هم در زندگی روزمره خویش با این قبیل انسان‌ها برخورد داشته‌اید. آنان به راستی چیزی از خود ندارند و حتی كلماتشان دیكته شده حرف‌های دیگران است. این قبیل افراد هیچ‌گاه در زندگی احساس موفقیت نخواهند داشت چراكه همیشه خود را وابسته به افكار، گفتار و كردار دیگران می‌دانند. امید است با پرورش صحیح استعداد و توانایی‌های كودكانمان در این دوره حیاتی، افرادی خود ساخته و متكی به خویش تربیت كنیم تا درآینده به خود و مسیر زندگی‌شان افتخار كنند.