کودکان حساس

فرزند خانم «الف» رفتار خاصی دارد هر زمان که اسباب بازی های او به زمین می افتد فریاد می زند و وقتی مادرش با صدای بلند با وی صحبت می کند در خود فرو می رود

فرزند خانم «الف» رفتار خاصی دارد. هر زمان که اسباب بازی های او به زمین می افتد فریاد می زند و وقتی مادرش با صدای بلند با وی صحبت می کند در خود فرو می رود.

در واقع فرزند خانم «الف» از یک احساس قوی ذاتی برخوردار است. تحقیقات نشان می دهد که درصد بالایی از حساسیت ها ریشه فیزیولوژیک دارند و ذاتی هستند. نگران حرف مردم نباشید! این مساله ربطی به کمبود اعتماد به نفس یا مهارت های اجتماعی فرزندتان ندارد و شما در این زمینه به هیچ وجه مقصر نیستید.

کودکان حساس واکنش های متفاوت- و شاید اغراق آمیزی- به مسائل نشان می دهند و در بسیاری از موارد مطابق انتظار شما رفتار نمی کنند. متاسفانه در جامعه این مساله یک نقطه ضعف تلقی می شود در حالی که یک نقطه قوت می باشد!

واقعیت این است که کودکان حساس از یک موهبت برخوردارند و می توانند بهتر از کودکان معمولی جهان را بشناسند.

ولی به چه کودکانی «بسیار حساس» اطلاق می شود؟

کودکان مزبور یک یا تمام نشانه های زیر را دارا هستند:

۱) آیا فرزند شما دارای احساسات قوی است؟ آیا از حس بویایی و شنوایی بسیار نیرومندی برخوردار می باشد؟ آیا نسبت به درد حساسیت زیادی نشان می دهد؟

۲) آیا فرزند شما به آسانی هیجان زده می شود؟ آیا احساسات شدیدی بروز می دهد؟ آیا گاهی آن قدر به هیجان می آید که به گوشه عزلت پناه می برد؟

۳) آیا قدرت درک فرزند شما بیشتر از همسالان خود- و یا حتی بزرگسالان- است؟ آیا سوالات هوشمندانه ای می پرسد و زیاد فکر می کند؟

۴) آیا نسبت به مسائل پیرامون خود هوشیارانه برخورد می کند؟ آیا متوجه مسائل و تغییرات کوچک- مانند جابجایی جزئی اثاثیه یا تغییرات ظاهری دیگران می شود؟

۵) آیا به احساسات مردم حساسیت زیادی نشان می دهد؟ آیا متوجه اندوه دیگران شده و برای کمک کردن به آنها تلاش می کند؟ آیا به حیوانات اهمیت زیادی می دهد؟

۶) وقتی والدین متوجه می شوند که فرزند حساسی دارند دوران دشواری را سپری می کنند؟

فهمیدن این موضوع دشوار نیست، بلکه هضم کردن آن است که سخت می باشد.

در هر حال هرچه زودتر متوجه این مساله شوید بهتر است آیا می خواهید کودکان حساس تان بدون اینکه خود را متفاوت با سایرین بدانند اعتماد به نفس شان را حفظ کنند؟

اگر جواب شما مثبت است به دو توصیه زیر توجه کنید؟

رفتار خود را با فرزندتان هماهنگ کنید نه بالعکس! فرزندتان را وادار به هماهنگ شدن با جامعه نکنید بلکه بدون قید و شرط او را دوست داشته باشید. یادتان باشد شما نمی توانید خمیره فرزندتان را تغییر دهید ولی او باید از علاقه شما مطمئن شود.

شریک فرزند خود باشید، به منظور یافتن راه هایی برای تعامل با جهان به فرزندتان کمک کنید. به عنوان مثال اگر کودک شما ترجیح می دهد با گروه خاصی از کودکان سروکار داشته باشد به او در این زمینه کمک کنید.

بر روی نقاط قوت فرزندتان تمرکز کنید. هرگز به فرزند خود برچسب نزنید. کودک شما باید این موضوع را بداند که درک او از جهان اطرافش عمیق تر از سایر کودکان است. به او کمک کنید نقاط قوت خود را تشخیص دهد. ممکن است او متوجه مسائلی شود که بیشتر مردم درک نمی کنند قوه تخیل و تمرکز بهتری داشته باشد، برای مردم دلسوزی کند، دانش آموز بااستعدادی باشد،...

▪ تغییرات کوچکی در زندگی فرزندتان بدهید:

اگر انجام تغییرات در زندگی او ضروری است گام به گام پیش بروید تا کمتر مضطرب شود.

▪ به جای هل دادن، سقلمه بزنید:

بیشتر کودکان حساس، هنگام تصمیم گیری دچار پریشانی می شوند و به علت ترس غالبا از فرصت ها استفاده نمی کنند. گاهی بهترین کاری که شما می توانید انجام دهید این است که او را در گرفتن تصمیمات جدید تشویق کنید. در مورد تنبیه هم همین طور.

بهتر است به جای فریاد کشیدن بر سر فرزندتان، با ملایمت به تصحیح رفتار او بپردازید. اگر فرزندتان بداند که تحت هر شرایطی همچنان او را دوست خواهید داشت هنگام تصمیم گیری کمتر دچار تردید می شود و از تغییرات نمی هراسد. او باید بداند که شما سعی نمی کنید شخصیت دیگری از وی بسازید.

شما می توانید فرزند خود را در تعامل با جهان اطراف یاری کنید. یادتان باشد تمام کودکان- چه حساس و چه معمولی- همیشه نیازمند چتر حمایتی والدین خود هستند.