نگاهی کوتاه به فیلم زندگی خصوصی، ساخته محمدحسین فرحبخش

آشنایی با پریسا زندی (هانیه توسلی)، زندگی خانوادگی ابراهیم کیانی (فرهاد اصلانی) که مدیر مسئول یک روزنامه سیاسی است را تا آستانه فروپاشی به پیش می برد. همین جمله یک خطی نشان می …

آشنایی با پریسا زندی (هانیه توسلی)، زندگی خانوادگی ابراهیم کیانی (فرهاد اصلانی) که مدیر مسئول یک روزنامه سیاسی است را تا آستانه فروپاشی به پیش می برد. همین جمله یک خطی نشان می دهد که دومین ساخته محمد حسین فرحبخش تکرار چند باره سوژه ای داغ است که پیش از این بارها در سینمای ایران تجربه شده است. از پنجره جلال مقدم گرفته تا شوکران بهروز افخمی و حتی تکیه بر باد داریوش فرهنگ این قصه جذاب و امتحان پس داده، بارها و بارها به تصویر در آمده و به نظر می رسد این بار نیز گیشه موفقی را برای مدیران شرکت پویا فیلم رقم خواهد زد. در جای جای فیلم قصد و نیت فیلمساز مبنی بر ساخت یک فیلم تجاری خوش ساخت و پر زرق و برق کاملا مشهود است. کلوزاپ های بیشمار،طراحی صحنه و لباس بازیگران و نحوه ادای دیالوگ های آنان در راستای تزریق رنگ و لعاب بیشتر به فیلم قرار دارد.

در عین حال ردپای مضامین ملتهب سیاسی نیز به فیلم باز شده تا علاوه بر جذابیت بخشی مضاعف، نقش پررنگی در تضمین گیشه فیلم ایفا کند. به نظر می رسد اشارات غیرمستقیم فیلم به شخصیت های حقیقی و وقایع تاریخی مشخص در تاریخ انقلاب،در لحظاتی از خط قرمزها نیز عبور می کند. مساله ای که در جشنواره ای که در آن تعداد فیلم های به نمایش درآمده با موضوعات حساس سیاسی اندک نبوده است، امتیاز ویژه ای محسوب نمی شود. بازی فرهاد اصلانی یکی از نقاط قوت اثر به حساب میآید و هانیه توسلی توانسته است در ایفای نقش زنی اغواگر موفق عمل کند.با این وجود بزرگترین ایراد فیلم را باید در قابل پیش بینی بودن وقایع و اتفاقات آن جستجو کرد. از همان آغاز بیننده می تواند حدس بزند که قهرمان فیلم، چنین روندی را در پیش گرفته و سقوطی کامل را تجربه می کند. این چنین است که پایان بندی فیلم نیز تمام داشته های فیلمساز را بر باد می دهد. پایانی به ظاهر تلخ و به واقع سهل انگارانه که نه تنها فیلم را نجات نمی دهد بلکه پاشنه آشیل آن محسوب می شود.

نویسنده : فرهاد خالدار