در حاشیه مصاحبه اخیر بهزاد نبوی دریغ و اسف یک سیاستمدار خسته

سیاستمداری از جنس بهزاد نبوی همواره باید در انبان ذهن خود سخنی از جنس گمانه و تحلیل داشته باشد و آن گاه که نداشته باشد, لاجرم باید به دیگر صنایع ادبی نظیر طنز, هجو, هزل و الخ روی آورد

سیاستمداری از جنس بهزاد نبوی همواره باید در انبان ذهن خود سخنی از جنس گمانه و تحلیل داشته باشد و آن گاه که نداشته باشد، لاجرم باید به دیگر صنایع ادبی نظیر طنز، هجو، هزل و...الخ روی آورد. سیاست‌ورزی نزد این جماعت، چیزی جز «حرف» نیست و از آن روی که این کالای دائم‌المصرف، روزی به پایان می‌رسد، لاجرم باید ساخت و پرداخت و گفت، هر چند از نوع بدلی و مشابه!

گفت و گوی نبوی با «ایلنا» را که در ساعت ۵۰ :۱۰ مورخه ۸ /۹/۸۷ برخروجی این سامانه خبری قرار گرفت، باید از همین سنخ تلقی کرد. سیاسی‌کاری که خود و مخاطبانش را نیازمند استراحت می‌بیند و از این روی سعی دارد با کلام لطیف و مطایبه‌آمیز، آنان را به عالم مجاز رهنمون سازد.

ویژگی این نوع عبارت‌پردازی آن است که گوینده و شنونده هر دو از میزان صحت و سقم آنچه، آن بر زبان می‌راند و این، به گوش خویش ارزانی می‌دارد، به‌یکسان مطلعند! اما با سیر در عالم خلسه،‌ نشئه از واژه‌های مجازی، دمی از دغدغه آینده و مواجهه با آنچه که در عالم واقع در انتظار آنان است، می‌آسایند و در بحر اندیشه، غوطه‌ور می‌شوند:

«انتخابات دور دوم شورای شهر تهران با مشارکت ۴۰۰ هزار نفر از میان بیش از ۴ میلیون واجد شرایط برای رأی دادن برگزار شد و سرلیست اصول‌گرایان، تنها با حدود ۱۵۰ هزار رای، برنده اول این انتخابات شد و در نهایت هم شهردار منتخب همان شورا، رئیس‌جمهور شد و آنچه امروز مبتلابه آن هستیم، نتیجه قهر مردم از آن انتخابات است...!»

ملاحظه می‌کنید که تحلیل رویدادهای عینی نزدیک به یک دهه گذشته، گاه می‌تواند تا چه پایه، آسان و فرح‌بخش باشد! گویا مردم ما، شهروندان کره مریخ‌اند که هیچ اطلاعی از کشمکش‌های دل‌آزار اصلاح‌طلبان در شورای اول ندارند و مثلاً وقتی که آنها به دلیل پایبندی پیگیرانه و مستمرشان به حل اختلافات از طریق گفتمان!، درِ آن نهاد شریف و مردمی را گِل گرفتند، مردم در خواب قیلوله به سر می‌بردند! این کهنه‌کاران سیاست، گویا از یاد برده‌اند علت انفعال و سرخوردگی مردم و عدم مشارکت آنها در انتخابات شورای دوم، نتیجه مستقیم کارکرد این دردانگان سیاسی در شورای اول بود! و نیز فراموش کرده‌اند که اصول‌گرایان در آن فضای سنگین، با عِدّه و عُدّه ‌ای اندک، بازگرداندن اعتماد مردم به این نهاد را کلید زدند و پس از دو انتخابات پیاپی، بیش از ۱۷ میلیون نفر، در انتخابات ریاست‌جمهوری، بر این رویکرد مهر تایید نهادند.

این عزیز سپیدموی عرصهسیاست، داستا‌ن‌واره خود را این گونه ادامه می‌دهد:

«کسانی که به دنبال فروپاشی جمهوری اسلامی هستند و همچنین اصول‌گرایان که نگران آمدن خاتمی هستند، هدف مشترکشان عدم حضور و در صورت حضور، عدم پیروزی خاتمی در انتخابات آینده است!»

سیاستمدار طنّاز ما احتمالاً‌در ماهواره و اینترنت، عمدتاً سایت‌های غیرسیاسی را رصد می‌کند. البته بر ایشان حرجی نیست. اهل سیاست هم ذوقیاتی دارند که باید تأمین شود، اما شایسته نیست چنان در بحر ذوقیات و شوقیات مستغرق گردند که خبردار نشوند ستاد انتخاباتی این کاندیدای محترم، به شکل غیررسمی در بسیاری از شبکه‌های ضدانقلاب تأسیس شده‌ و آنان با تمام قوا، از دست و زبان و به‌ویژه حنجر] خود برای کمک به داغی تنور تبلیغات این جناب بهره می‌برند؛ حال آنها چه خاطرات شیرینی از تنعمات دورة ۸ سالة حاکمیت اصلاح‌طلبان دارند؟ الله اعلم!

چریک فرتوت اصلاحات که در جای جای داستان خود نمی‌تواند از دغدغه اصلی خویش فراغت یابد، ناگهان به‌طرز وخیمی، پته مقصودی را که به‌سختی سعی در اختفای آن دارد، روی آب می‌اندازد و می‌فرماید:

«خاتمی راه بسیار دشواری را پیش رو دارد، مخصوصاً با این بدآموزی‌هایی که در چند سال اخیر صورت گرفته و دولت به عنوان یک کمیته امداد بزرگ و عامل توزیع پول در سفرهای استانی به مردم شناسانده شده است!»

پس دغدغه اصلی، بازگرداندن پول سرشار توزیعی بین مردم محروم، به مخازن اصلی و از پیش تعیین‌شده و یافتن راهکاری مناسب و کم‌هزینه برای نیل بدین مقصود عالی است! جا داشت که چریک پیر در همان آغاز سخن به این مقوله شیرین می‌پرداخت و به استهلاک اعصاب خود، فضای مجازی ایلنا و وقت ارجمند مخاطبان دست نمی‌یازید.

تصور می‌کنم آغاز و انجام این قصه، فارغ از هر نوع تحلیل تکمیلی، با سخنان پایانی، به‌خوبی آشکار شده باشد، پس بهتر آنکه خود و شما را بیش از این به ورطه دریغ و اسف برای این سیاستمدار برجسته نکشانم و طالبان این قند مکرر را به آدرس صدر مقاله ارجاع دهم.

محمدرضا کائینی