نیمه شعبان بود، روز امید بشر

ای دل شیدای ما گرم تمنای تو
کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو
گرچه نهانی زچشم دل نبود ناامید
می رسد آخر به هم چشم من و پای تو
زاده نرگس تویی دیده چو نرگس به ره
مانده که بیند مگر لاله …

ای دل شیدای ما گرم تمنای تو

کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو

گرچه نهانی زچشم دل نبود ناامید

می رسد آخر به هم چشم من و پای تو

زاده نرگس تویی دیده چو نرگس به ره

مانده که بیند مگر لاله حمرای تو

تیره بماند جهان نور نتابد زشرق

تا ندهد روشنی روی دلارای تو

این همه نودولتان غره به جاه وجلال

کاش کند جلوه ای غره غرای تو

باش که فرعونیان غرق ستم ناگهان

خیره شود چشمشان از ید بیضای تو

از بشر بت پرست جد تو بتها شکست

بت شکن آخرست همت والای تو

گوش بشر پر شده ست از رجز این وآن

بار خدایا به گوش کی رسد آوای تو

سوخت ضعیف از ستم پای بنه درمیان

تا بکشد انتقام دست توانای تو

نور خدایی چرا روی نهان می کنی

کس نکندجز خدای حل معمای تو ؟

شه صفتان راکنون تصفیه ای درخورست

وین نکند جز به حق طبع مصفای تو

ظلم به شرق وبه غرب چون به نهایت رسید

عدل پدیدآورد منطق شیوای تو

گو همه دجال باش روی زمین کز فلک

هم قدم موکبت هست مسیحای تو

دفتر ایام رامعنی ولفظی نبود

هرورقش گر نداشت پرتو امضای تو

نیمه شعبان بود روز امید بشر

شادی امروز ماست نهضت فردای تو

دیوان ناظر زاده کرمانی