پیچ‌خوردگی در مچ پا

یکی از شایع‌ترین ضایعات مچ پا، پیچ‌خوردگی یا اسپرین (کشیدگی رباط‌های مچ پا) است و این آسیب‌دیدگی بیشتر متوجه ورزشکاران رشته‌هایی چون فوتبال و بسکتبال است. بین ۷۰ تا ۸۰ درصد …

یکی از شایع‌ترین ضایعات مچ پا، پیچ‌خوردگی یا اسپرین (کشیدگی رباط‌های مچ پا) است و این آسیب‌دیدگی بیشتر متوجه ورزشکاران رشته‌هایی چون فوتبال و بسکتبال است. بین ۷۰ تا ۸۰ درصد از کشیدگی‌ها در مچ پا، رباط‌های قدامی و خلفی و رباط «کالکانوفیبولار» را درگیر می‌کند و به آن کشیدگی خارجی گفته می‌شود. از شایع‌ترین مکانیسم‌های ایجاد پیچ‌خوردگی به داخل، چرخش مچ به پایین و داخل است که باعث کشیدگی رباط‌های خارجی مچ می‌شود. پیچ‌خوردگی مچ معمولا هنگام راه رفتن رخ می‌دهد.

علائم پیچ‌خوردگی مچ پا شامل درد، تورم و التهاب در قسمت خارجی مچ پاست. ممکن است کبودی و خون‌مردگی هم در این ناحیه دیده شود. فردی که دچار پیچ‌خوردگی شده است باید حرکت مفصل را کم کند که غالبا از آتل یا مچ‌بند استفاده می‌شود. همچنین از کیسه آب یخ برای کاهش تورم و خونریزی و بالانگه‌داشتن پاها و استفاده از داروهای التهابی توصیه می‌شود.

دو تا سه هفته این درمان ادامه می‌یابد تا التهاب اولیه کاهش یابد. چنانچه بهبودی حاصل نشد باید اقدامات درمانی تحت نظر پزشک دو تا چهار ماه انجام شود. چنانچه یک تکه غضروف مفصل جدا شده یا یکی از تاندون‌های کنار مفصل آسیب دیده باشد و فرد چند ماه بعد از پیچ‌خوردگی احساس ناراحتی کند، باید به وسیله MRI بررسی ‌شود که در صورت لزوم اقدامات جراحی صورت می‌گیرد.