هفت راه کاشتن بذر آرامش و سعادت در ذهن

● قانون۱:
بیائید ذهنمان را پر از فکر آرامش، شجاعت، سلا متی و امید کنیم زیرا زندگی ما همان چیزی است که ذهنمان می سازد.
● قانون ۲:
بیائید حتی با دشمنان حتی الا مکان درگیر نشویم، زیرا …

قانون۱:

بیائید ذهنمان را پر از فکر آرامش، شجاعت، سلا متی و امید کنیم زیرا زندگی ما همان چیزی است که ذهنمان می سازد.

قانون ۲:

بیائید حتی با دشمنان حتی الا مکان درگیر نشویم، زیرا این کار بیشتر از آن که آنها را آزرده خاطر کند، از ما نیرو می گیرد. بیائید حتی یک دقیقه را هم صرف فکر درباره کسانی که دوستشان نداریم نکنیم.

قانون ۳:

الف) به جای نگرانی درباره ناسپاسی، انتظار ناسپاسی داشته باشیم. یادمان باشد که حضرت مسیح فقط در یک روز ده آدم جذامی را شفا داد و فقط یک نفر از او تشکر کرد.

ب) یادمان باشد که تنها راه دست یافتن به خوشحالی و سعادت، انتظار تشکر از دیگران نیست، بلکه بخشش را باید به خاطر شادی بخشش دوست داشت.

د) یادمان باشد که سپاسگذاری را باید همچون بذری کاشت بنابراین اگر دوست داریم، فرزندانمان آدم های شکرگذاری بار بیایند، باید این صفت را به آنها بیاموزیم.

قانون ۴:

همیشه چیزهایی را که باید شکرشان را به جا بیاورید بشمارید، نه مشکلا تتان را.

قانون ۵:

از دیگران تقلید نکنیم. خودمان را بشناسیم و خودمان باشیم زیرا حسادت یعنی جهل و تقلید یعنی خودکشی.

قانون ۶:

وقتی تقدیر به دستمان یک لیمو ترش می دهد، از آن شربت درست کنیم.

قانون ۷:

با اندکی شاد کردن دیگران، اندوه خود را از یاد ببریم. وقتی به دیگران نیکی می کنید به خود نیکی کرده اید.

نویسنده : دیل کارنگی