چهارشنبه, ۱۰ بهمن, ۱۴۰۳ / 29 January, 2025
تغییرات نفتی با جنس غیر نفتی
تغییر و تحول در هر حوزه ای، نشانه ای از تلاش برای پویایی و جلوگیری از رکود است. این امر در مورد تغییرات در حوزه های مدیریتی نیز به چشم می خورد و همواره تغییر و جابه جایی مدیران را نشانه ای از عزم مسوولان در تحول و تغییر می دانند.
البته این تغییرات، همواره واکنش های مثبت و منفی را نیز در پی دارد. برخی از این تغییرات استقبال می کنند و برخی دیگر، آن را نشانه ای از عدم ثبات می دانند و البته هر دو دسته نیز برای توجیه مخالفت یا موافقت خود، استدلال های خاص خود را دارند. از زمان روی کار آمدن دولت نهم، تغییرات مدیریتی فصل تازه ای را تجربه کرد. اگر در دولت های پیش از آن، عمر مدیریتی مدیران و تکیه زدن آنان بر صندلی های مدیریت زیاد بود، در دولت نهم میانگین طول مدیریت کاهش یافت.
این امر در مورد وزرای کابینه مصداق پیدا می کرد و به تبع آن لایه های پایین هر وزارتخانه و ارگان دولتی را نیز در بر می گرفت. چرا که طبیعتا وقتی وزرایی که انتخاب شخص رئیس دولت هستند در صندلی مدیریتی خود چندان دارای ثبات نیستند، مدیران رده های پایین تر از آنها هم این عدم ثبات را به صورت ملموس تر و محسوس تری درک می کنند.
به همین دلیل در دوره فعالیت دولت نهم، شاهد تغییر بیش از نیمی از وزرای کابینه بودیم که البته از آنجا که تغییر نیمی از کابینه، دولت را نیازمند دریافت رای اعتماد جدید از مجلس شورای اسلامی می کند در روزهای پایانی عمر دولت نهم دو تن از وزرای برکنار شده به طور صوری در کابینه باقی ماندند تا دولت از رسمیت نیفتد.
وزارت نفت نیز از این تغییرات مصون نبود. این وزارتخانه کلیدی که در آغاز به کار دولت نهم با اظهاراتی در مورد مافیای نفتی شناخته می شد، تا ماه ها پس از آغاز به کار دولت در سال ۱۳۸۴ بدون وزیر ماند.
معرفی افرادی همچون علی سعیدلو، محسن تسلطی و صادق محصولی به عنوان وزرای پیشنهادی نفت با واکنش مخالفت اکثریت نمایندگان مجلس مواجه شد; به طوری که سعیدلو و تسلطی رای اعتماد نگرفتند و محصولی هم وقتی مخالفت نمایندگان را دید در روز جلسه اعتماد انصراف داد. طی این مدت وزیری هامانه، سرپرست وزارت نفت بود و با وجود آنکه چندین بار مخالفت خود را با طرح موضوعاتی همچون مافیای نفتی در دولت نهم نشان داده بود اما گویا چاره ای جز انتخاب او به عنوان وزیر نبود چرا که از یک سو احمدی نژاد دریافته بود که انتخاب وزیری غیرنفتی برای نفت بسیار مشکل است و از سوی دیگر صلاح نبود تا کلیدی ترین وزارتخانه کشور که بخش اعظم درآمدهای ارزی را تامین می کند بیش از این بدون وزیر باقی بماند. به همین دلیل وزیری هامانه وزیر شد. هرچند که او نتوانست نظر مثبت رئیس جمهور را به خود جلب کند و ماه ها بعد جای خود را به غلامحسین نوذری داد. فصل مشترک این دو وزیر، نفتی بودن آن دو بود، اما مشخص بود که آقای احمدی نژاد تمایل دارد وزیری نزدیکتر و معتمدتر نسبت به خود را درراس وزارت نفت قرار دهد.
دولت نهم که به آخر خط رسید طبیعی بود که در دولت دهم شاهد تغییرات بیشتری در نفت خواهیم بود، چرا که افرادی مشابه وزیری هامانه که بارها به طور تلویحی، دولت را به تمایل برای شخم زدن در نفت متهم می کرد یا نوذری که مسوولیت واردات بنزین بدون مجوز قانونی را متوجه رئیس دولت دانست نمی توانستند افراد مدنظر احمدی نژاد باشند.
اگرچه در زمان دولت نهم، انتخاب وزیر غیرنفتی خط قرمز مجلس بود اما در زمان تشکیل دولت دهم، مسایلی پیش آمد که مجلس از این خط قرمز عقب نشینی کرد و این بار یکی از معتمدان رئیس جمهور یعنی دکتر میرکاظمی به عنوان وزیر نفت انتخاب شد.
وزیر سابق بازرگانی کار خود را در نفت آغاز کرد و از همان زمان مشخص بود که نفت شاهد تغییرات گسترده ای خواهد بود.
در کمتر از ۹ ماهی که از زمان آغاز به کار دولت دهم سپری می شود، بسیاری از مدیران نفتی جابجا شده اند و هر چهار شرکت اصلی زیر مجموعه نفت،مدیران جدیدی را در راس خود تجربه می کنند. اما شاخص ترین تغییرات در وزارت نفت طی یک ماه اخیر صورت گرفته که می تواند نشاندهنده فضای کلی حاکم بر نفت و تفکرات شخص وزیر باشد.
نخست، تغییر مهندس سیف الله جشن ساز، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران بود. در زمان آغاز به کار دولت دهم، جشن ساز را حتی کاندیدای وزارت می دانستند و حتی زمانی که میرکاظمی به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی شده بود گفته می شد در صورت رای عدم اعتماد به میر کاظمی، جشن ساز گزینه بعدی خواهد بود.اما انتخاب میرکاظمی و رای اعتماد مجلس به او، راه را برای تغییر جشن ساز هموار کرد و مدتی پس از استقرار وزیر جدید و هنگامی که ثبات نسبی در راس وزارتخانه ایجاد شد، همزمان با برگزاری نمایشگاه بین المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی تهران جشن ساز برکنار شد و جای خود را به مهندس قلعه بانی داد; مدیری که اگرچه در نفت سابقه ای ندارد اما درحوزه صنعت از مدیران با تجربه شناخته می شود.
اما دومین تغییری که از آن می توان به عنوان شاخص یاد کرد، انتخاب دکتر لنکرانی، وزیر بهداشت دولت نهم به عنوان رئیس هیات مدیره سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت است. لنکرانی هم همچون قلعه بانی تجربه ای در نفت ندارد اما همچون قلعه بانی، از مدیران شاخص حوزه فعالیت خود محسوب می شود و مدیر کوچکی نیست. انتخاب قلعه بانی و لنکرانی را می توان طلیعه ای برای ورود مدیران غیر نفتی به مشاغل کلیدی نفت ارزیابی کرد.
البته طبیعی است که در این زمینه نمی توان در شرایط فعلی، ارزیابی مثبت یا منفی ارائه داد چرا که توانمندی هر مدیر را باید با توجه به عملکرد آن مدیر مورد سنجش قرار داد. این امر در مورد سایر مدیران نفت که در یک سال اخیر مسوولیت تازه ای بر عهده گرفته اند نیز صدق می کند. اما آنچه در این زمینه، مهم به نظر می رسد، تفکر جدید حاکم بر نفت در دولت دهم و تفاوت آن با دولت نهم است.
در دولت نهم و دهم هر دو تغییرات در نفت بیش از دولتهای گذشته بود اما با این تفاوت که اگر در دولت نهم، جابجایی ها بین مدیران نفتی صورت می گرفت، اما در دولت دهم، در این جابجایی ها مدیران غیر نفتی هم وارد شده اند که این امر حاصل انتخاب وزیری به نام میرکاظمی به عنوان وزیر نفت است.
البته نمی توان وزیر یا مدیرانی را به جرم نفتی نبودن، متهم به ناکارآمدی کرد چراکه در سه دهه اخیر شاهد موفقیت مدیرانی در نفت بوده ایم که سابقه ای در نفت نداشتند و تفکرات تازه ای در نفت ایجاد کردند. اما صرفنظر از مثبت یا منفی بودن تغییرات جدید در مجموعه نفت، یک نکته، بدیهی به نظر می رسد و آن، پیش بینی تداوم تغییراتی از جنس جدید در وزارت نفت دولت دهم است چراکه قلعه بانی ها و لنکرانی های دیگری هنوز در راه هستند تا وارد نفت شوند.
نویسنده : حمیدرضا شکوهی
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست