مدیریت بوفالویی یا غازی؟

موفقیت و کامیابی امروز، دشمن و گمراه‌کننده مدیران و سازمان‌ها است. چیزی که امروز باعث موفقیت سازمان شده، الزاما تضمین‌کننده موفقیت فردا نخواهد بود. چراکه موفقیت فردا در …

موفقیت و کامیابی امروز، دشمن و گمراه‌کننده مدیران و سازمان‌ها است. چیزی که امروز باعث موفقیت سازمان شده، الزاما تضمین‌کننده موفقیت فردا نخواهد بود. چراکه موفقیت فردا در گرو همگامی‌ با تغییرات و تحولات جهانی می‌باشد.

«جینن بلاسکو» یکی از مشاورین برتر مدیریت، در تحقیقاتی که بین سازمان‌های موفق جهان انجام داد، رمز موفقیت و بقای آن‌ها را در چند اصل مهم مشاهده کرد از جمله این که: سازمان‌ها و مدیران موفق برای کار زندگی نمی‌کنند، بلکه آنها برای زندگی کار می‌کنند. آن‌ها به همه امور زندگی اهمیت داده و همه چیز را با هم و با تعادل به پیش می‌برند. امور خانواده، امور شخصی، امور سلامت، امور تفریحی، امور معاشرتی، ورزش و سرانجام کسب و کار.

سازمان‌ها و رهبران موفق، هیچگاه مشکلات و تقصیرها را به گردن دیگران نمی‌اندازند. بلکه علت مشکلات را در خودشان جستجو نموده و به رفع آنها می‌پردازند.

رهبران سازمان به جای تغییر دادن دیگران، ابتدا به دنبال تغییر خود بوده و تغییر را از خود شروع می‌کنند. چراکه تغییر با من ( تک تک افراد) شروع می‌شود و به دیگران نیز انتقال می‌یابد.

بر این اساس وی در کتاب خود تحت عنوان « پرواز بوفالوها » دو شیوه مدیریتی به نام «مدیریت بوفالویی و مدیریت غازی» را در سازمان‌ها معرفی می‌کند.

در شیوه مدیریت بوفالویی، افراد سازمان، همچون بوفالوها که اصولا حیواناتی بی مسئولیت، وفادار، مطیع و تابع دستورات رهبر خود هستند، رفتار می‌کنند. آنها بدون هیچ چون و چرایی، دقیقا همان کاری را انجام می‌دهند که رهبر به آنها دستور داده و بدون داشتن هیچگونه خلاقیت و حس مشارکتی، تا زمانی که دستوری از مافوق خود دریافت نکرده باشند، کاری انجام نمی‌دهند.

در مقابل در شیوه مدیریت غازی، افراد سازمان همچون غازها، دارای روحیه تعاون و همکاری با یکدیگر بوده و تمایل زیادی به پذیرش مسئولیت و رهبری دارند. آنها از اعتماد به نفس بالایی برخوردارند و برای گرفتن تصمیمات درست، ابتدا فکر و بعد عمل می‌کنند و برای رسیدن به هدف، دست به هر کاری می‌زنند. این افراد به انجام کارهای گروهی و مشارکتی بسیار علاقمندند، به طوری که در کارهای گروهی، بسیار خوب عمل می‌نمایند.

امروزه با توجه به محیط رقابتی و پر از تغییر، دیگر شیوه مدیریت بوفالویی که مختص سازمانهای سنتی و رو به زوال است، کارساز نمی‌باشد. بنابراین، هدف اصلی و نهایی یک سازمان نوین و موفق در این محیط رقابتی، باید فاصله گیری از مدیریت بوفالویی و حرکت به سمت مدیریت غازی باشد. بر این اساس سازمان‌ها نیز باید به جای قیچی کردن بالهای کارکنان، اجازه پرواز کردن را به آنها بدهند، چراکه رمز موفقیت سازمان‌های امروزی ایجاد و پذیرش نوآوری و خلاقیت در سایه همفکری و مشارکت همه جانبه کارکنان با یکدیگر است، نه اطاعت محض و بدون چون و چرای کارکنان از مافوقشان.