در انتظار روزهای خوش گذشته

استقلال با ۸۰ هزار تماشاگر از استقلال اهواز پذیرایی كرد خوشحالیم كه استقلال با تمام بدحالی ها و نداری ها و كمبودهایی كه همه می دانند, بازهم آن قدر اعتبار دارد كه در یكی از ۴ دیدار باقیمانده اش, ۸۰ هزار تماشاگر مشتاق را به ورزشگاه می كشاند

ورزشگاه شلوغ و مملو از جمعیت آزادی، دوباره ما را یاد آن روزهای خوب دهه ۶۰ و ۷۰ انداخت. همان روزهای درخشان و فراموش نشدنی كه برای رفتن به ورزشگاه باید صف می كشیدی و سوار اتوبوس و مینی بوس می شدی و بعد از چند ساعت، وقتی وارد ورزشگاه می شدی، بازهم باید صف می كشیدی برای همه چیز!

برای خرید بلیت… برای خرید تخمه… برای خرید پرچم… برای ورود به طبقات و مستقرشدن روی سكوهای سیمانی… برای آب خوردن های بین ۲ نیمه هم… و بعد از پایان بازی بازهم باید صف می كشیدیم برای بازگشتن به خانه… صف می كشیدیم برای اتوبوس سواری و مینی بوس سواری…امروز اما ورزشگاه خالی است. دیگر نه صفی هست و نه انتظاری كه تماشای دیدن فوتبال را شیرین تر كند.

دیگر انتظار كشیدن برای رسیدن به وصال فوتبال معنا و مفهومی ندارد. كسی در ورزشگاه نیست كه پشتش صف بكشی. فقط تویی و نفرات دیگری كه با فاصله قبل یا بعد از تو زحمت حضور در ورزشگاه را می كشند.

ورزشگاه های خالی از جمعیت و تار عنكبوت بسته ما در حسرت ورود تماشاگر می سوزند و دم بر نمی آورند. البته این حكایت فوتبال باشگاهی ما تا پنجشنبه بود. از جمعه ای كه آمد - و باخودورزشگاهی پر از تماشاگر را به ارمغان آورد- به این سمت، فوتبال باشگاهی ما، دوباره به عصر باشكوه دهه های ۶۰ و ۷۰ بازگشت. جایی كه ورزشگاه ها، معبد فوتبال بودند و فوتبال، چشم و چراغ كشور!

استقلال و پرسپولیس كه كهنه شدند و دل آزار، نوبت به ورود تازه واردهایی رسید كه پول داشتند و سودای شهرت طلبی و كامیابی! تیم های صنعتی آمدند و بنای قدرت خود را روی بدنه و پیكره نحیف استقلال و پرسپولیس پایه گذاری كردند.

استقلال و پرسپولیس در آغازین سال های ورود صنعتی ها برای حفظ و حراست از قلمرو خود، دست ها را در جیب كردند و تا توانستند خرج كردند.از آن همه بریز و بپاش بی حساب و كتاب سال های قبل، امروز تنها مشتی شمایل ورشكستی باقی مانده و چك های برگشت خورده و بدهی های معوقه و طلبكارهایی كه با حكم جلب، دم در۲ باشگاه بزرگ فوتبال كشور و حتی قاره، رژه می روند.در چنین شرایطی، حضور این همه تماشاگر در ورزشگاه برای تشویق استقلال، خبر خوشی است. خوش از آن جهت كه می دانیم برای دیدار پرسپولیس هم اگر بیشتر نیایند، كمتر نخواهند آمد.

خوشحالیم از بابت تجدید حیات فوتبال باشگاهی كشور. قهرمانی استقلال در لیگ برتر و پرسپولیس در جام حذفی، نوید بخش آشتی صدها هزار تماشاگر مشتاق با فوتبال باشگاهی و در نتیجه تقویت فوتبال ملی است امیدواریم كه با حمایت تماشاگران مشتاق استقلال و پرسپولیس در دیدارهای باقیمانده لیگ و جام حذفی، تب فوتبال باشگاهی دوباره كشور را در آغوش بگیرد.

ما نیازمند این هستیم كه دوباره و دوباره شاهد سكوهای پر از تماشاگرباشیم. در آرزوی روزی كه آخر هفته ها را در ورزشگاه ها سپری كردن، دوباره به یك عادت تبدیل شود.

قدم تك تك ۸۰ هزار نفری كه به ورزشگاه آزادی آمدند روی تخم چشم فوتبال باشگاهی و ملی ما! فرقی هم نمی كند كه استقلالی بودند یا پرسپولیسی یا استقلال اهوازی! حتی اگر بی طرف بودند، حتی اگر برای اولین بار برای تماشا كردن فوتبال به ورزشگاه آمده بودند، حتی اگر بیكار بودند و تفریح دیگری نداشتند، حتی اگر از بد حادثه و از روی راه گم كردن، عازم ورزشگاه آزادی شدند، خوش آمدند، قدمشان روی تخم چشم فوتبال ما.امیدواریم بازهم بیایند و ورزشگاه را شلوغ كنند. بازهم بیایند و به فوتبال نیمه جان ما جان تازه ای هدیه كنند. بیایندو نشان دهند كه فوتبال باشگاهی ما چون تماشاگر دارد، اعتبار دارد.

استقلال با ۸۰ هزار تماشاگر از استقلال اهواز پذیرایی كرد. خوشحالیم كه استقلال با تمام بدحالی ها و نداری ها و كمبودهایی كه همه می دانند، بازهم آن قدر اعتبار دارد كه در یكی از ۴ دیدار باقیمانده اش، ۸۰ هزار تماشاگر مشتاق را به ورزشگاه می كشاند.مطمئنیم كه پرسپولیس هم در روزهای آینده، تماشاگرانش را «رو» می كند.اتفاقی كه تنورجام حذفی را داغتر خواهد كرد. در انتظار آینده هستیم، آینده ای سرشار از سكوهای پر ورزشگاه و فریادهای شادی تماشاگران.

هومن جعفری