عوامل عدم صعود تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴

در این مقاله به بررسی عوامل عدم صعود تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ می پردازیم و علت عدم موفقیت تیم ملی را در عواملی از قبیل استرس و فشارهای روحی و روانی, ناداوری و ناکمک داوری, عدم ثبات بازی, عدوم مهارت در گل زنی و می دانیم

در این که تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ کمی متفاوت تر از دوره های قبل ظهور پیدا کرد شکی نیست چرا که در این سه بازی فقط ۳ گل خورده و یک گل زده داشتیم. با بازی شگفت انگیز مقابل آرژانتین یاد و خاطره ای در ذهن مردم ایران شکوفا شده است که هرگز فراموش نمی شود.

به هر حال تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ با موانع و مشکلاتی روبه رو بوده است که همین موانع و مشکلات سبب عدم صعود تیم ملی به دور بعد جام جهانی شده است. از آنجا که اطلاع دقیقی از گفت گوهای جناب آقای کیروش و کارد فنی با بازیکنان نداریم مطابق تماشای بازی های دیده شده از تیم ملی به این نتایج می رسیم که عدم صعود تیم ملی ایران به چند دلیل زیر بوده است :

۱- استرس و فشار روحی و روانی در بازی آغازین جام جهانی :

همان طور که از بازی اول مقابل نیجریه پیدا بود تیم ایران ترکیبی با ۱۱.۰.۰ داشت یعنی یک ترکیب کاملاْ دفاعی. این ترکیب عجیب و غریب حکایت از موارد بسیار تامل برانگیزی دارد که آنها را برایتان شرح خواهیم داد :

اول نکته ای که می توان از این ترکیب عجیب به یقین برآورد کنیم فشار روحی و روانی و استرس بیش اندازه ای است که به دلیل غلو و بزرگ نمایی تیم های دیگر کشورها در ذهن بازیکنان تیم ملی ایران تصویر شده است. این غلو و بزرگ نمایی از قدرت فوق العاده تیم های دیگر کشورها سبب شده است که در بازی مقابل نیجریه با همچنین ترکیبی روبه رو شویم.

پاس های اشتباه فراوان سردرگمی از چه کنم های بازیکنان و عدم تهاجم روی دروازه حریف این موارد را ثابت می کند که تیم ما علاوه بر استرس فراوان از نظر روحی و روانی خوب نبود.

نکته ی مهم دیگری که باید در این رابطه بیان کرد مروط به دروازه بان تیم می باشد. این ترکیب حکایت از این داشت که هنوز به آقای حقیقی به عنوان یک دروازه بان قوی و ماهر باور نداشتیم که چنین تدافعی بازی کردیم.

شاید اگر آقای رحمتی خود را فدای استقلال نمی کرد می توانست به عنوان یک محرک قوی و یک امید و پشتوانه ی محکم برای تیم ملی باشد طوری که وقتی مدافعان اشتباهی ازشان سر بزند افتخار کنند که رحمتی هست. و مهاجمان ما با خیال بهتری و امید مدافعان و دروازه بان جلو می رفتند و گل می زدند.

شاید اگر ترکیب ما مقابل نیجریه طوری بود که هشت نفر تا نیمه دفاع می کردند و سه نفر فقط در نیمه حریف منتظر رسیدن پاس و توپ به آنها بودند تا بتوانند موقعیت سازی کنند و گل بزنند بازی مقابل نیجریه را می بردیم.

۲- ناداوری و ناکمک داوری :

در بازی دوم ترکیب مقابل آرژانتین خیلی شگفت آور بود و بازی فوق العاده و تحسین برانگیز بچه ها سبب شد که آرژانتین در منگنه شگفتی بازی تیم ملی ما قرار بگیرد و قادر به بازی و گل زدن نباشند. هر چند که برآوردها اعلام کرده که در صحنه خطای روی دژاگه داور ۲۳ متر از صحنه دور بود اما اگر در تصویر دقت کنید متوجه می شوید که سر کمک داور پایین تصویر درست رو به روی صحنه ی خطا است و او می توانست اعلام خطا و پنالتی بکند. ما در بازی مقابل آرژانتین به داور و کمک داور باختبم چرا که اگر داور پنالتی را می گرفت ما با زدن یک گل روحیه و انرژی مزاعفی می گرفتیم و بازی را بدون شک با نتیجه ای مطلوب می بردیم.

این مسیله که داور پنالتی ما را نگرفت سبب ضعف شدید روحیه و انرژی تیم ما شده است و تیمی که روحیه اش ضعیف شود به درستی کار نمی کند.

۳- عدم مهارت و دقت گل زنی مهاجمین :

در دو بازی آخر تیم ملی در مقابل آرژانتین و بوسنی متوجه این مطلب شدیم که مهاجمان ما ضربه های سر و شوتشان به تیر می خورد یا دروازه بان با سختی آنرا دفع می کرد.

اگر مهاجمان ما کمی روی این ضربات حرفه ای تر کار می کردند و در تمرینات خود بیشتر روی حرفه ای گل زدنشان تمرکز می کردند بدون شک این توپ ها گل می شدند و ما به جایی می رسیدیم.

عده ای این موقعیت ها را بدشناسی می پندارند در صورتی که این خطاهای گل نزدن به دلیل کم مهارتی و کم دقتی مهاجمان ما در ضربه زدن بود.

۴- عدم ثبات در بازی :

اگر به شیوه ی بازی دیگر کشورها نگاهی بیاندازیم متوجه این نکته می شویم که بازیکنان آن تیم در مقابل تیم حریف از سبک بازی ثبات دار استفاده می کنند. حتی اگر به دقت نگاه شود من تو من بازیکنان و چیدمان بازکنان در زمین طوری است که به نظر می رسد در تمام زمین هستند و همزمان با هم جلو و عقب می روند برای حمله و دفاع.

۵- نوع ترکیب :

به عقیده ی من ترکیب ریزی در بازی یک امر ظاهری و فریب دهنده است و بیشتر به تیم ضربه می زند. وقتی یک تیم با ترکیب ۴.۳.۳ در مقابل تیمی با ترکیب ۵.۳.۲ ظاهر شود اگر بخواهند با همین ترکیب بازی کنند بدون شک نتیجه ای گرفته نمی شود. چرا که با این ترکیب ها من تو من بازیکنان سبب به هم ریختگی ترکیب می شود.

به عقیده ی من اگر برای یک بازی ترکیبی ریخته می شود این ترکیب فقط و فقط باید ظاهری باشد و اصل ترکیب بازی به این باشد که : ۱- من تو من اصل اولی بازی باشد ۲- تیم برای حمله هماهنگ به جلو برود و برای دفاع هماهنگ به عقب بیاید ۳- هر بازیکنی که قادر به بازی در گوشه های مختلف زمین است در صورت لزوم جای خود را عوض کند ۴- هر بازیکن در پستی که دارد با تمام توان فکری و بدنی کارش را انجام بدهد و به این نکته توجه داشته باشد که موقعه دفاع و حمله حامی نفر جلویی باشد.

در بیشتر بازی های مهم دنیا اگر دقت داشته باشید این اصول رعایت می شوند که نتیجه بازی آنها اکثراْ برد است.

در این شکی نیست که تیم ملی ایران در این جام جهانی ۲۰۱۴ با وجود کسب نکردن موفقیت بازی های عالی و فوق العاده ای اراپه دادند اما این را می رساند که هنوز ما در زمینه حفظ روحیه و فشارهای روحی و روانی بازیکنان ضعف داریم و همچنین در حفظ ثبات بازی و در گل نزدن ضعف داریم.

ما باید برای بازی های آینده این مساپل را مد نظر بگیریم تا بتوانیم بازی هایمان را با برد به اتمام برسانیم و هرگز غافل از احتمالات ناداوری ها و ناکمک داوری ها نباشیم و آنها را مد نظر داشته باشیم. چرا که مد نظر داشتن این احتمالات می تواند انرژی بازیکنان را مزاعف کند تا بتوانند با نتایج برتری بازی را ببرند و جبران احتمالات نادوری و ناکمک داوری را کرده باشند.

به امید موفقیت بیشتر تیم ملی.

سید احسان راستگو سوق