اصول همکاری خانواده؛ چگونه با نگه داشتن بچه به همسر خود کمک کنیم

نقش مادری و پدری در مواظبت از کودک ناآرام به خوبی مشخص نشده است، چرا که رسیدگی مشترک به این قبیل کودکان از سوی پدر و مادر نه تنها امری مطلوب بلکه قطعا لازم و ضروری است.

نقش مادری و پدری در مواظبت از کودک ناآرام به خوبی مشخص نشده است، چرا که رسیدگی مشترک به این قبیل کودکان از سوی پدر و مادر نه تنها امری مطلوب بلکه قطعا لازم و ضروری است.

زن و شوهر باید در همه حال همراه و مددرسان همدیگر باشند، یکی از این مواقع نگه داری کودک است، اما ممکن است برای هر کسی پیش بیاید که در نگهداری کودک خود احساس درماندگی کند به ویژه زمانی که کودک تمام شب را گریه می کند و نمی توان او را آرام کرد. باید در این هنگام سعی کنید همسرتان به احساس منفی شما نسبت به رفتار کودک پی نبرد، زیرا این کار موجب می شود که او در مورد رفتار کودک به شدت احساس تقصیر کند.

با ابراز ناخشنودی از رفتار کودک، شما به همسرتان نیز القا می کنید که از نحوه انجام و ظایف مادری او ناراضی هستید، و در نتیجه رفتار خود او را هم به زیر سوال می برید. بسیاری از مادران بیشترین اعتماد به نفس را از نحوه نگرش همسرانشان نسبت به تواناییهای مادرانه خویش کسب می کنند. در این مبحث چند پیشنهاد برای حمایت از همسرتان در امر رسیدگی مشترک به امورد کودک نا آرامتان مطرح می شود.

-از کمک دوستان خوبی که حامی شما هستند برخوردار شوید و کاری کنید که آنها همیشه در دسترس شما باشند.اجرای روشهای متناقض در مواظبت از کودک به زیان وی تمام خواهد شد. همسرتان را در مقابل کسانی که توصیه های نادرست مطرح می کنند محافظت کرده و سعی کنید با کسانی ارتباط دوستی برقرار کنید که در این کار روش شما را دارند و بیش از آنکه از شما ایراد بگیرند مایل به کمک و همیاری شما هستند.

- تنها نیازهای مداوم کودکان نا آرام نیست که رمق مادر را می گیرد، بلکه رسیدگی به دیگر اعضای خانواده نیز تا حد زیادی قوای او را تحلیل می برد. هرگز از همسرتان انتظار نداشته باشید که نقش آشپز، پیشخدمت، پرستار، زن خانه دار و غیره را در یک زمان ایفا کند. به او بگویید"تو داری مهمترین کار دنیا را که انجام وظیفه مادری در حق کودک نا آراممان است، انجام می دهی، من دیگر انتظار ندارم که در این مرحله از زندگی کودکمان کار دیگری بکنی، ترتیب انجام بقیه کارها را خواهم داد". شخصی را برای انجام کار خانه استخدام کنید یا خودتان اینکارها را به عهده بگیرید. به طوری که انرژی همسرتان صرف انجام کارهایی جز وظایف مادری،که توان او را غیر از کودک و شما صرف چیز دیگری می کند، نشود.

- نقش مادری و پدری در مواظبت از کودک ناآرام به خوبی مشخص نشده است. رسیدگی مشترک به این قبیل کودکان از سوی پدر و مادر نه تنها امری مطلوب بلکه قطعا لازم و ضروری است. در مواقع سختی، خودتان مسئولیت قبول کنید. معمولا کودکان نا آرام خسته کننده ترین رفتارهای خود را برای ساعات آخر روز یعنی بین ساعت ۴تا ۶ بعدازظهر نگه می دارند و در این زمان انرژی مادر در پایین ترین حد خود است. در این مواقع به همسرتان بگویید؛ برو قدری بخواب یا به کارهای خودت برس، من از بچه مواظبت می کنم.

- بعضی اوقات کودک شما فقط به این احتیاج دارد که روی یک قالی نرم بخوابد و به حال خود رها شود. ولی در اینجا پدر بهترین پیشنهاد را به مادر کودک گریان مطرح می کند.مثلا؛ شاید بچه بخواهد کمی به حال خود رها شود تو برو استراحت کن، من نزد بچه می مانم و مواظبش هستم"برخی از مادران برای جدا شدن از کودکشان احتیاج به کسب اجازه دارند. وقتی می خواهید برای مواظبت از کودک به همسرتان توصیه ای کنید. نیاز کودک را در آن لحظه خاص مورد توجه قرار دهید،و احساستان را کنار بگذارید.

- در زمانی که سختی رو، می کند به جای فرار باید ماند و مقاومت کرد.همسر شما ممکن است احساس کند که شما از اینکه نمی توانید کودک نا آرامتان را ساکت کنید احساس عجز می کنید همین ممکن است شما را وادارد تا خود را به کلی از وظیفه رسیدگی به امور کودکتان معاف کنید و بگذارید تا" این مرحله سپری شده" و سپس در زمانی دیگر به عنوان یک پدر خود را وارد زندگی کودک نمایید.اگر چنین وضعیتی پیش آید بازنده اش تمامی افراد خانواده شما خواهند بود.