معمای این روزهای مهرجویی

گرچه نارنجی پوش به لحاظ فرم ومحتوا درحد واندازه کارهای شاخص مهرجویی مثل هامون و پری نیست اما باید به این نکته اذعان داشت که مهرجویی یک فیلمساز مولف است و با ساخت آثاری چون گاو …

گرچه نارنجی پوش به لحاظ فرم ومحتوا درحد واندازه کارهای شاخص مهرجویی مثل هامون و پری نیست اما باید به این نکته اذعان داشت که مهرجویی یک فیلمساز مولف است و با ساخت آثاری چون گاو و هامون توقع تماشاگر را از خودش بالا برده است. وی درفیلم‌های اخیرش به روز صحبت کرده وبا جامعه پیش می‌رود؛ به واقع فیلم‌های او فرزند زمان و بازتاب دهنده خلقیات و روحیات جامعه هستند و زمینه بحث و بررسی را در آینده ایجاد می‌کنند.

درنارنجی پوش نوعی شتاب زدگی را می‌بینیم که اگر بودجه و امکانات و فرصت بیشتری داشت از دل نارنجی پوش فیلم بهتری بیرون می‌آمد اما به هرحال فیلم قابل دفاع وسرپایی است و به نظرمن نارنجی پوش ازاین جهت اهمیت دارد که به سلامت روان به خوبی پرداخته و فیلم سلامتی است. حرف مهرجویی به لحاظ روان شناختی حرف کاملا مثبت و قابل تاملی است که می‌شود ساعت ها درمورد آن بحث کرد که درهیچ فیلمی‌چنین چیزی را ندیده ام. فکر می‌کنم تماشای این فیلم برای کسانی که دانش آموخته رشته محیط زیست و علوم روانی رفتارهستند کاملا لازم است اما نکته قابل توجه فیلم این است که ای کاش مهرجویی کمی‌به روز نامه نگاری دقیق می‌پرداخت، جایی که عکاس رفتگرمی‌شود و ما عکس او را روی جلد صفحه اول روزنامه می‌بینیم کمی‌تصنعی است زیرا در روزنامه های کشور ایران به این صورت نیست که این گونه عکس ها را روی جلد بگذارند. به واقع این ضعف فیلم است و ای کاش مهرجویی در کنار خود مشاورمطبوعاتی داشت.

نویسنده : شهرام خرازی‌ها