فیلم کوتاه؛ بودن یا نبودن؟

فیلم کوتاه بدون تردید پشتوانه‌یی بزرگ برای سینمای هر کشوری محسوب می‌شود. امروزه جایگاه فیلم کوتاه آن‌قدر برجسته و سترگ است که نمی‌توان آن را سیاه‌‌مشقی برای یک فیلمساز دانست، …

فیلم کوتاه بدون تردید پشتوانه‌یی بزرگ برای سینمای هر کشوری محسوب می‌شود. امروزه جایگاه فیلم کوتاه آن‌قدر برجسته و سترگ است که نمی‌توان آن را سیاه‌‌مشقی برای یک فیلمساز دانست، چرا که خود به جایگاهی رفیع در سینما دست یازیده است. اگر فیلم بلند را غزل بدانیم، فیلم کوتاه یک رباعی یا دوبیتی محسوب می‌شود که در کوتاه‌ترین زمان به گونه‌یی موجز، حرف‌هایش را بازگو می‌کند. با افزایش و توسعه‌ی امکانات دیجیتالی درکشورمان، تولید و ساخت فیلم کوتاه به طرز قابل توجهی رشد داشته است. هم‌چنین جشنواره‌های مختلفی برای ارایه‌ی فیلم کوتاه در ایران برگزار می‌شوند که هر کدام در جهت رشد و شکوفایی این نوع از فیلمسازی مثمر ثمر بوده و جدا از بخش رقابتی‌شان، میدانی برای به نمایش درآمدن این آثارند. در چند سال اخیر توجه متولیان سینمایی کشور به فیلم کوتاه افزون شده، ولی آیا این توجه به قدر کفایت است یا باید برای اعتلای بیش از پیش آن تلاش بیش‌تری را پی گرفت؟

فیلم کوتاه می‌رود تا جایگاه جهانی خود را با جشنواره‌هایی معتبر بیابد. کاش تلویزیون کشورمان قدری با فیلم کوتاه مهربان‌تر ‌بود و در جدول برنامه‌های یکی از شبکه‌ها، ساعاتی را به پخش فیلم‌های کوتاه فیلمسازان کشورمان اختصاص می‌داد.

گرچه تلویزیون هر از چند گاهی نیم‌نگاهی به فیلم کوتاه و سازندگان آن در کشور دارد، اما این اتفاق کافی نیست و باید رسانه‌ی ملی توجه بیش‌تری به این قالب از سینما بنماید.

بخش سینمای ایران این شماره از نقدسینما به مقوله‌ی فیلم کوتاه اختصاص دارد که امیدواریم مورد توجه شما خوانندگان گرامی قرار گیرد.

مجید شجاعی