ورزش و پارکینسون

پارکینسون یک بیماری عصبی است که در آن حرکات بدن تحت تاثیر قرار می‌گیرد و فرد دچار اشکالاتی در راه رفتن، صحبت کردن، بلع و تعادل می‌شود. ورزش می‌تواند به تحرک این بیماران کمک …

پارکینسون یک بیماری عصبی است که در آن حرکات بدن تحت تاثیر قرار می‌گیرد و فرد دچار اشکالاتی در راه رفتن، صحبت کردن، بلع و تعادل می‌شود. ورزش می‌تواند به تحرک این بیماران کمک کند.

برخی از پزشکان فیزیوتراپی، تمریناتی برای تقویت عضلات و ایجاد تون مناسب در عضلات تجویز می‌کنند. این عمل موجب می‌شود تا عضلاتی که کمتر استفاده می‌شوند و دچار خشکی و سفتی شده اند تا حدودی قابلیت حرکت کافی را به دست آورند.

البته ورزش سیر پیشرونده‌ی بیماری را متوقف نمی‌کند اما باعث افزایش نیروی بدنی می‌شود و ناتوانی فرد را کمتر می‌کند. همچنین ورزش موجب افزایش تعادل فرد می‌شود و به فرد کمک می‌کند تا بر مشکل عدم تعادل خود غلبه کنند و بهتر راه برود. به علاوه می‌توان با ورزش عضلات خاصی را تقویت کرد تا فرد بتواند بهتر صحبت کند و بلع را انجام دهد. و نیز ورزش احساس روانی خوبی ایجاد می‌کند و از نظر روانی برای فرد مفید است.

چه ورزشی مناسب است؟

هر نوع ورزشی که انجام می‌دهید باید مطمئن باشید که تحرک کافی را برای عضلات ایجاد کند، قلب شما سریعتر خون را پمپ کند و بتوانید آن را هر روز انجام دهید.

پیاده روی، جاگینگ (پیاده روی سریع)، نرمشهای کششی، شنا و سایر فعالیتهای بدنی راه فوق العاده‌ای برای غلبه کردن بر لرزش اندامها و خشکی عضلات است و ممکن است روند تغییراتی که در بیماری پارکینسون روی می‌دهند را آهسته کند.

اگر ورزش مناسبی را در برنامه‌ی روزانه‌ی خود بگنجانید و آن را ادامه دهید، احساس بهتری خواهید داشت، وزن خود را در شرایط مناسبی حفظ می‌کنید و شبها بهتر می‌خوابید.

قبل از شروع برنامه‌ی ورزشی با پزشک خود مشورت کنید و هنگامی‌که احساس خستگی می‌کنید ورزش نکنید.

برخی از ورزشهایی که توصیه می‌شوند شامل این موارد هستند:

پیاده روی روزانه

یوگا

نرمشهای کششی ملایم

چی یی

یوگا به این دلیل که حرکات آهسته‌ای دارد برای بیماران پارکینسونی ایده‌آل است.

چی‌یی یک ورزش چینی برای تنفس عمیق است که میزان اکسیژن خون را افزایش می‌دهد و از افسردگی فرد می‌کاهد.

برای انجام این ورزش روی یک صندلی بنشینید و به پشتی صندلی تکیه کنید. کف پاها باید روی زمین قرار داشته‌باشند.

هر دو بازو را به طرف سقف ببرید، از طریق بینی دم عمیق انجام دهید. نفس خود را حبس کنید، دستها را مشت کنید و عضلات بازو را منقبض کرده و به آنها فشار بیاورید.

سپس به آرامی‌ از طریق بینی بازدم را انجام دهید و طی ۶ ثانیه بازوها که هنوز سفت و منقبض هستند را تا روی قلب پائین بیاورید به طوری که بازوها روی سینه روی هم قرار بگیرند. چانه‌ی خود را پائین بیاورید. با ۴ نفس کوتاه ریه ها را کاملاً پر کنید تا احساس کنید که قفسه‌ی سینه کاملاً منبسط شده‌است. چند ثانیه صبر کنید و سپس به آرامی ‌بازدم را انجام دهید. این تمرین را چند بار در روز انجام دهید و بر روی ریتم و عمق هر تنفس تمرکز کنید.

اگر لرزش و رعشه در بازوها یا سر مانع انجام این حرکات می‌شوند بر روی تنفس تمرکز کنید.

سعی کنید به تعداد ۵- ۴ تنفس در دقیقه برسید. انجام این تمرین را به ۵ دقیقه در طول روز محدود کنید.

دکتر حانیه ترکمان