خطر بیخ گوش بچه‌های زیر ۲ سال است!

عفونت گوش میانی یک بیماری نسبتا شایع است که اوج انتشارش در سنین ۶ تا ۲۴ ماهگی (مخصوصا در زمستان) است. این بیماری که توسط باکتری‌های مختلف نسبتا رایج ایجاد شده و عموما به درمان …

عفونت گوش میانی یک بیماری نسبتا شایع است که اوج انتشارش در سنین ۶ تا ۲۴ ماهگی (مخصوصا در زمستان) است. این بیماری که توسط باکتری‌های مختلف نسبتا رایج ایجاد شده و عموما به درمان سریع با آنتی‌بیوتیک پاسخ می‌دهد، یکی از رایج‌ترین بیماری‌های دوران کودکی است و حداقل ۷۰ درصد بچه‌ها قبل از سن ۳ سالگی (به‌خصوص پسرها) به آن مبتلا می‌شوند. عفونت‌های گوش میانی تحت عنوان اوتیت مدیا نام‌گذاری شده‌اند، این بیماری به دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپوراستاش می‌شود و به این ترتیب عفونت از طریق شیپوراستاش به طرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری اوتیت مدیا می‌شود. همچنین این مشکل شایع‌ترین علت تجویز آنتی‌بیوتیک برای کودکان است. قبل از استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، اوتیت مدیای حاد یکی از عوامل مرگ و میر نوزادان و کودکان بود. ابتلای مجدد به این بیماری موجب افزایش مقاومت باکتری‌ها به این آنتی‌بیوتیک‌ها می‌شود و این مقاوم شدن باکتری‌ها خود عاملی در جهت سهولت انتشار بیماری است.

اگر اوتیت مدیای حاد سه بار یا بیشتر در ۶ ماه یا ۴ بار یا بیشتر در یک سال اتفاق افتد از نوع عودکننده است.

اوتیت مدیای حاد یک عفونت چرکی است که با تورم، افزایش فشار خون و خون‌ریزی زیرجلدی (در سطوح زیر بافت پوشاننده مخاط گوش میانی) شروع می‌شود. به دنبال این تغییرات، ترشحات موضعی گلبول‌های سفید و تجمع چرک در گوش میانی رخ می‌دهد. تغذیه با شیر مادر و سیگار نکشیدن در منزل احتمال ابتلا به اوتیت مدیای حاد را کاهش می‌دهد. سیگار کشیدن، سابقه فامیلی ابتلا به بیماری اوتیت میانی، جنس پسر ومبتلا شدن به اوتیت مدیای حاد در سال اول زندگی از عوامل مستعدکننده ابتلا به این بیماری است. اوتیت مدیای حاد معمولا شروع ناگهانی دارد زیرا تجمع چرک در یک محفظه بسته و محدود گوش میانی صورت می‌گیرد. این بیماری با علایمی مانند افزایش درجه حرارت بدن، احساس کسالت و افزایش تعداد گلبو‌ل‌های سفید خون همراه است. این بیماری شدیدا دردناک است. در صورت عدم درمان بیماری، با پارگی خود به خودی پرده تمپان (پرده گوش) همراه می‌شود. این پارگی موجب ترشح چرک به کانال گوش خارجی می‌شود. پارگی پرده تمپان موجب برطرف شدن فوری درد و کاهش سریع تب می‌شود و در بیش از ۹۰ درصد موارد خود به خود ترمیم یافته و هیچ اثری از پارگی باقی نمی‌ماند. در تعداد اندکی از بچه‌ها، بیماری خود به خود بهبود نمی‌یابد و ممکن است به بیماری التهاب مزمن گوش، کاهش شنوایی حسی‌عصبی کامل، فلج عصب صورت، آبسه‌های مغزی و مننژیت منجر شود. حتی مرگ و میر در اطفال از عوارض موارد فوق می‌باشد بنابراین ارزیابی‌های روتین برای تشخیص مواردی که بدون علامت هستند و تکمیل پروسه درمان از وظایف جدی والدین در این خصوص است.