خدایا!

چه كسی بهتر از تو بر پریشان حالی و تهیدستی ام آگاه است. همه رازهای من بر تو مكشوف است و تو نجواهای پنهانم را می شنوی و به حال و روزم آگاهی.
الهی!
خودت نا امیدی و یأس از رحمتت را گناهی …

چه كسی بهتر از تو بر پریشان حالی و تهیدستی ام آگاه است. همه رازهای من بر تو مكشوف است و تو نجواهای پنهانم را می شنوی و به حال و روزم آگاهی.

الهی!

خودت نا امیدی و یأس از رحمتت را گناهی بزرگ برشمردی و برچشم داشتن به روزنه های امید امر فرمودی.

رحیما!

مرا در سایه سار درخت پر شاخ و برگ رحمتت جای ده، كه ترسان و خاشع از هرم سوزان آتش خطاهایم به سویت پناه آورده ام.

خدای من!

مرا حجتی بیاموز كه مایه انس و آرامشم گردد و در آن ساعت سخت قبر كه منزل و خوابگاه ابدی من خواهد بود، رشته امیدم را با تو برقرار سازد. چرا كه من كوبه ای جز در رحمتت نمی یابم تا در آن در آویزم و به امید گشایش آن را بكوبم.