منو تنها نگذار...

تنها گذاشتن سالمندان در دنیای مدرن عمر آنها را کم کرده

می‌گویند قاتل مخفی سالمندان است، می‌گویند از هر ۱۰ نفر در دنیا یکی دچارش است، می‌گویند با خودش اضطراب می‌آورد و اعتماد‌به‌نفس را می‌برد، می‌گویند حتی جوان‌ها هم دچارش شده‌اند...

همه اینها را درباره «تنهایی» می‌گویند. تنهایی‌ای که با بزرگ شدن و استقلال بچه‌ها و مرگ همسر و دوستان برای سالمندان بیشتر و عمیق‌تر می‌شود. خصوصا تنهایی‌ای که سالمندان امروز بیشتر از سالمندان دیروز دچارش شده‌اند چرا که فاصله‌های جغرافیایی بین آنها و فرزندانشان از یک طبقه و یک کوچه و خیابان گاهی به یک کشور و یک قاره رسیده و هر چند وسایل ارتباطی به نوعی این فاصله را شکسته اما برای خیلی از سالمندان استفاده از این وسایل سخت است و فاصله همان فاصله و ابعادش نه‌تنها کم نشده که زیاد هم شده است...

به همین دلیل از تنهایی به عنوان قاتل خاموش سالمندان نام برده می‌شود. تلخ است. واژه تلخی است، داستان تلخی است اما واقعیتی است که از آن نمی‌توان گریخت و باید راهی برای آن یافت، از راه‌هایی مانند برنامه‌ریزی برای کم کردن این تنهایی و سر زدن به سالمندانی که در نزدیکی ما هستند حتی اگر دوست و آشنای ما نیستند تا ایجاد جامعه‌های حمایتی کوچک که در بیشتر نقاط دنیا سالمندان و حتی جوانان تشکیل می‌دهند برای اینکه این دایره تنهایی را بشکنند. پرونده این شماره را ورق بزنید و به فکر باشید تا این دایره تنگ را بشکنید که روزی شاید خودمان را اسیر نادیده گرفتنمان کند.