چگونه ازدواج مجدد موفق داشته باشید

به نظر من در ازدواج دوم کسی موفق تر است که بتواند فارغ از ازدواج اول با انگیزه های سالم و بهتری دست به انتخاب بزند

● مردان در ازدواج دوم موفق‌ترند یا زنان؟

به‌نظر من در ازدواج دوم کسی موفق‌تر است که بتواند فارغ از ازدواج اول با انگیزه‌های سالم و بهتری دست به انتخاب بزند. آنچه تجربه من از مراجعانم نشان می‌دهد این است که بسیاری از افراد در ازدواج دوم برای فرار از تنهایی، فشار‌های خانوادگی و اجتماعی یا برای رو کم کنی همسر سابق و خانواده‌اش یا رفع نیاز‌های عاطفی، جنسی، مالی و.. بدون درنظر گرفتن معیارهای مناسب فقط برای فرار از شرایط موجود تن به ازدواج مجدد می‌دهند. تجربه نشان داده، بسیاری افراد بعد از طلاق بیشتر به‌دنبال بیان عیب و ایراد‌های طرف مقابل هستند و به نقش و سهم خود و کم و کاستی‌هایی که در انتخاب همسر و در زندگی مشترک داشته‌اند توجه چندانی نمی‌کنند. به اصطلاح بیشتر نقش قربانی و کسی که مظلوم واقع شده به‌خود می‌گیرند و همین موضوع باعث می‌شود، دوباره در انتخاب خود دچار اشتباه شوند. فارغ از این مسئله اگر بخواهیم بگوییم که مردان در ازدواج دوم موفق‌ترند یا زنان، معتقدم با درنظر گرفتن مسائل فرهنگی و اجتماعی کنار آمدن با مسئله طلاق برای مردان بسیار راحت‌تر از زنان است. زیرا جامعه با یک مرد طلاق گرفته بسیار راحت‌تر از یک زن مطلقه کنار می‌آید. برچسب زن مطلقه محدودیت زیادی برای ازدواج مجدد یک زن ایجاد می‌کند و احتمال پیشنهاد‌های مناسبی که دریافت می‌کند تا از میان آن‌ها دست به انتخاب بزند به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد. درصورتی‌که در مردها نه تنها نیازی به انتظار کشیدن برای دریافت پیشنهادی نیست که حتی به راحتی می‌توانند از میان دختران مجرد هم امکان انتخاب داشته باشند. بنابراین اگر انگیزه‌های سالم و معیارهای مناسبی برای انتخاب بعدی داشته باشند می‌توان این احتمال موفقیت آن‌ها را بیشتر در نظر گرفت.

● پیشگیری از ازدواج‌های پرخطر (کدام ازدواج‌ها موفق نیستند؟)

به‌نظر من ازدواج‌هایی که مبنای احساسی دارند ازدواج‌های پرخطری هستند؛ فردی که برای فرار از شرایط موجود ازدواج می‌کند، شرایط سخت خانه پدری، برای به دست آوردن آزادی، برای انتقام از پدر یا مادر یا کسی که به او نرسیده اند، برای نجات دادن طرف مقابل از مشکلاتی که دارد، ازدواج از سر دلسوزی و حمایت، عجله کردن برای این‌که دیر شده و سنم بالا رفته، کسانی که به لحاظ احساسی چنان درگیر شده‌اند؛ تفاوت‌های قابل ملاحظه سنی، ظاهری، تحصیلی، اقتصادی، فرهنگی، اعتقادی، جایگاه اجتماعی، شغلی و حتی سلامت جسمی، روانی، اعتیاد طرف مقابل و... را نادیده می‌گیرند و معتقدند، عشق هر نوع اختلاف و تفاوتی راحل می‌کند. تجربه من در فضای مشاوره در ارتباط با افرادی که حتی به‌اصطلاح برای مشاوره ازدواج آمده‌اند این است که وقتی به لحاظ احساسی درگیر می‌شوند دیگر نه چشم‌های‌شان می‌بیند و نه گوش‌ها‌ی‌شان می‌شنود. زیرا وقتی تفاوت‌های مشهود و آسیب زننده را هم خاطرنشان می‌کنیم از کنارشان به سادگی می‌گذرند و البته بعد‌ها به همان دلایل دوباره مراجعه می‌کنند و می‌گویند؛ شما می‌گفتید اما ما فکر نمی‌کردیم جدی باشد و فکر می‌کردیم دوست داشتن همه این‌ها را حل می‌کند...

● ازدواج با فرزندان اول و آخر خانواده در موفقیت ازدواج موثر است؟

خانواده در ارتباط با فرزند اول بی‌تجربه است در نتیجه ممکن است سختگیری‌های اضافی داشته باشد. از طرفی فشار کمتری روی عروس یا داماد اول است زیرا با کسی مقایسه نمی‌شوند و جایگاه خاصی به‌عنوان عروس یا داماد اول دارند و دیگران حکم بزرگ‌تری و احترام برای‌شان قائل هستند. البته گاهی خانواده‌ها انتظارات بیش از اندازه‌ای از آن‌ها دارند که به مرور در مورد بعدی‌ها تعدیل می‌شود. در مورد فرزندان آخر خانواده از آنجایی که باتجربه‌تر شده‌اند احتمال سهل‌گیر‌تر شدن بیشتر اما گاهی اگر در ازدواج‌های قبلی موفق نبوده‌اند میزان سختگیری حتی تا حد بدبینی افزایش می‌یابد. گاهی در مورد فرزند آخر، فرزندان بزرگ‌تر برای او حس پدر و مادری دارند و اگر خانواده دخالت‌گر باشد، فرزند اول آن‌ها هم تاثیرپذیر از خانواده‌اش شده و در نتیجه میزان دخالت‌ها چند برابر می‌شود. به‌نظر می‌رسد که روی عروس و داماد آخر سختی بیشتری باشد زیرا از آن‌ها انتظار می‌رود، مثل عروس یا داماد قبلی‌ باشند یا نباشند این توقعات می‌تواند ورود آن‌ها به خانواده جدید و همراه شدن‌شان را سخت‌تر کند. گذشته از این‌ها به‌نظر من میزان اثر‌گذاری آن در موفقیت ازدواج باز هم بستگی به ویژگی‌های شخصیتی، مهارت‌ها و سلامت روان هر یک از زوجین دارد. ممکن از فردی عروس یا داماد آخر باشد اما به دلیل اعتماد به نفس و مهارت‌های ارتباطی مناسبی که دارد جایگاه خودش را در خانواده همسر می‌یابد ولی فردی که به‌شدت نیاز به دیده شدن و احترام دارد و از درون عزت نفسی ندارد حتی اگر عروس یا داماد اول هم باشد با کوچک‌ترین توجهی به دیگران حالش دگرگون می‌شود و این معمولا به ارتباط زن و شوهر هم کشیده می‌شود.

● چه کسانی معمولا زندگی زناشویی را خراب می‌کنند؟

خانواده‌های کنترل‌کننده و مداخله گر و دوستان ناباب هر کدام از زوجین، می‌تواند اثرات مخربی در زندگی زناشویی داشته باشند. از طرفی هر چه قدر شخصیت زن یا شوهر وابسته و بدون اعتماد به نفس باشد و مهارت‌های آن‌ها برای گفت‌وگو و حمایت کردن از هم و حریم قائل شدن برای خانواده جدیدی که تشکیل داده‌اند کمتر باشد میزان تاثیر مخرب اطرافیان کنترل گر می‌تواند بیشتر باشد. به عبارتی تا وقتی زوجین به‌عنوان نماینده ۲ خانواده یا دوستان با هم مبارزه می‌کنند و رابطه بین‌شان نه براساس نقش همسری بلکه براساس نقش‌های سابق‌شان مثل دختربودن، پسر بودن یا خاله و دایی بودن شکل می‌گیرد، فضای زندگی مشترک مثل میدان نبرد است نه آرامش...

● ملاقات، چگونه، چه زمانی، چه مدت؟

(‌ارتباط موفق در دوران قبل از ازدواج)

به‌نظر من حداقل زمان آشنایی یک ماه است. البته خیلی‌ها می‌گویند ۳ تا ۶ ماه اما برای شناخت بیشتر و کامل‌تر بهتر است یکدیگر را در موقعیت‌های مختلف اجتماعی و خانوادگی ببینند. در موقعیت‌های اجتماعی ۲نفر ضمن گفت‌وگو برای شناخت بیشتر از هم، یکدیگر را از لحاظ نحوه برخورد و رفتار و طرز پوشش و... ارزیابی کنند. در موقعیت‌های خانوادگی خوب است که دختر و پسر به همراه خانواده و به تنهایی چند جلسه‌ای در خانواده طرف مقابل دیدارهایی داشته باشند تا نسبت به مسائل فرهنگی، اعتقادی، آداب و رسوم، مناسبات خانوادگی یکدیگر شناخت بهتری به‌دست آورند.

● مخالفت خانواده‌ها با فرد مورد علاقه

اولین و مهم‌ترین قدم در انجام این امر این است که به دلایل مخالفت خانواده‌ها گوش دهیم و بعد اگر لازم باشد دلایل خودمان را محترمانه به آن‌ها بگوییم. خیلی وقت‌ها دلیل مخالفت خانواده‌ها برای این است که با توجه به شناختی که از فرزندشان دارند فکر می‌کنند که آن‌ها به درد هم نمی‌خورند و شاید در بسیاری از موارد این مخالفت‌ها به‌جا باشد اما چه به‌جا باشد و چه نابجا این وظیفه فرزند است که به‌طور منطقی با خانواده گفت‌وگو کنند و دلایلش را عنوان کند اما زمانی‌که فرزندان احساسی برخورد می‌کنند و با داد و فریاد و جاروجنجال یا قهر‌کردن و... سعی در جلب موافقت خانواده دارند، اوضاع بدتر می‌شود و معمولا خانواده‌ها جبهه سخت‌تری نسبت به فرد مورد علاقه فرزندشان می‌گیرند. گاهی بهتر است به خانواده‌ها فرصت داده بشود تا احساسات تندشان فروکش کند. یا واسطه‌کردن فردی که مورد قبول خانواده است می‌تواند موثر باشد، به‌خصوص زمانی‌که خود فرد مهارت گفت‌وگو ندارد. در‌نهایت هر تصمیمی که فرد بگیرد مسئولیت آن به‌عهده خودش است زیرا هر انتخابی هزینه و بهای خودش را دارد.

● آیا در ازدواج مجدد باید بچه‌دار شد؟

چرا که نه.. تنها بستگی به خواسته طرفین دارد. بد نیست که نکاتی را درنظر داشته باشند این‌که آیا ۲ نفر از ازدواج قبلی خود فرزندی دارند یا خیر؟ آیا بچه‌ها با آن‌ها زندگی می‌کنند یا خیر؟ با توجه به این شرایط معمولا خانواده با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود که برای مدیریت آن می‌توانند از کمک روان‌شناس استفاده کنند تا این خانواده جدید با حداقل مشکلات در کنار هم زندگی کنند.

● چه کسانی در ارتباط و خواستگاری مردود می‌شوند؟

این سوال کمی شخصی است و به ویژگی‌های شخصیتی هر فرد بر می‌گردد که چه افرادی را می‌پسندد یا نمی‌پسندد اما توصیه‌ام این است‌، افرادی‌که از سلامت روان برخوردار نیستند افراد مناسبی برای ازدواج نیستند. خانواده‌ها درنظر داشته باشند که صرف داشتن یک وجهه اجتماعی یا شغل مناسب، نشان‌دهنده سلامت روان افراد نیست. رفتارهایی مثل بدبینی شدید، خساست‌های بیش از حد، تندخویی و پرخاشگری، نا‌توانایی در ابراز احساسات، اعتماد‌به‌نفس پایین، رفیق‌بازی، وابستگی بیش از حد به مادر، می‌تواند نشان‌دهنده شخصیت‌های آسیب‌دیده باشد که خیلی وقت‌ها توسط خانواده‌ها به‌عنوان فردی غیرتی، مقتصد، درونگرا، خجالتی، اجتماعی و عاطفی ارزیابی می‌شود یا افراد معتاد، بزهکار و بیکار و علاف موارد مناسبی نیستند اما گاهی به خاطر درگیری‌های احساسی فرد از این مسائل چشم‌پوشی می‌کند به این امید که با عشق بعد از ازدواج او را تغییر می‌دهد اما این نکته بسیار مهم است که انتخاب هر فرد براساس بالفعل‌های طرف مقابلش باشد نه بالقوه‌های او..

● تکنیک قطع رابطه

مهم‌ترین قدم در قطع رابطه این است که فرد بتواند با موضوع منطقی برخورد کند. زیرا با احساس نمی‌توان یک رابطه را قطع کرد. اگر فرد بتواند تکلیفش را با خودش روشن کند به قول معروف با خودش کنار بیاید معمولا اعلام‌کردن به طرف مقابل برایش چندان سخت نیست. کافی است فرد طی یک قرار حضوری یا تماس تلفنی ضمن تشکر از طرف مقابل که این فرصت را برای شناختنش به او داده، عنوان ‌کند که با توجه به شناختی که در این مدت به‌دست آورده فکر می‌کند که آینده مطلوبی که او مد‌نظر دارد در کنار هم نخواهند داشت و با آرزوی خوشبختی و آینده‌ای خوب برای او گفت‌وگو را تمام ‌کند. قدم آخر این است که هرگونه هدیه و یادگاری که از او دارد برگردانده و اگر ایمیل و پیامکی رد‌و‌بدل شده پاک کند و در ادامه هرگونه ارتباطی با او را قطع کند. معمولا حتی اگر وابستگی و علاقه‌ای هم شکل گرفته باشد، می‌بیند که بعد از ۲ یا ۳ ماه به‌راحتی با مسئله کنار آمده است. در بسیاری از خواستگاری‌ها وقتی جواب یکی از طرفین منفی است، بهتر است به همین شکل به خانواده طرف مقابل اطلاع داده شود. متاسفانه گاهی دیده می‌شود که وقتی جواب خانواده پسر منفی است خانواده دختر را در بی‌خبری می‌گذارند. چه خوب است که این آداب اجتماعی برای پایان یک خواستگاری توسط خانواده‌ها به‌جا آورده شود.

● آشنایی طولانی‌مدت و ملاقات‌های متعدد آیا در نتیجه ازدواج تاثیری دارد؟

آشنایی‌های طولانی‌مدت معمولا در رابطه تاثیر منفی دارد. با توجه به تجربه شخصی‌ام از مراجعانم، فکر می‌کنم که آشنایی‌های و نامزدی‌های طولانی‌مدت باعث به‌وجود‌آمدن توقعات زیاد و سردی در رابطه می‌شود. به این دلیل که شکل رابطه قبل از ازدواج ( در دوران آشنایی و نامزدی) با بعد از ازدواج بسیار متفاوت است. وقتی این رابطه طولانی می‌شود، ۲ طرف تصور می‌کنند که یکدیگر را کاملا شناخته‌اند درصورتی که وقتی دونفر به‌طور رسمی یا به قول معروف زیر یک سقف می‌روند با وجوه دیگر و واقعی‌تری از شخصیت یکدیگر آشنا می‌شوند که برای‌شان ناآشنا و گاه عجیب است. من از خیلی‌ها شنیده‌ام که می‌گویند: «من اونو خوب می‌شناختم قبلا اصلا اینطوری نبود.» به این علت که شکل رابطه تغییر کرده و نقش‌ها و مسئولیت‌ها پررنگ‌تر شده اما طرفین هنوز انتظار رفتار‌ها و واکنش‌های قبل از ازدواج را از هم دارند و پذیرش تصویر جدید و هماهنگ‌شدن با آن برای‌شان مشکل می‌شود. درصورتی‌که در روابط زیر یک سال ۲ نفر به یک شناخت کلی از هم می‌رسند که بعد از ازدواج تکمیل می‌شود.