تومورهای سرطانی

سرطان آنچه سرطان را تا این حد مرگ آور کرده است، قابلیت گسترش آن به اندامهای دیگر است.
آنچه سرطان را تا این حد مرگ آور کرده است، قابلیت گسترش آن به اندامهای دیگر است. هنگامی که سرطان …

سرطان آنچه سرطان را تا این حد مرگ آور کرده است، قابلیت گسترش آن به اندامهای دیگر است.

آنچه سرطان را تا این حد مرگ آور کرده است، قابلیت گسترش آن به اندامهای دیگر است. هنگامی که سرطان در خارج از محل اولیه آن پراکنده شود، درمان آن بسیار مشکلتر خواهد شد.

پروفسور لیدن و همکارانش در گزارش تحقیقات خود به شرح آنچه را که قبل از رسیدن سلولهای سرطانی به محل جدید رخ میدهد، پرداخته اند.

در این متن توضیح داده شده است که سلولهای تومور میتوانند با به حرکت درآوردن سلولهای عادی مغز استخوان موجب شوند که این سلولها به بخش دیگری از بدن مهاجرت کنند و شرایط محل جدید را چنان تغییر دهند که آماده پذیرفتن بیماری شود.

سلولها در محل جدید تکثیر میشوند و پروتئینی به نام فیبرونکتین (Fibronectin) تولید میکنند که مانند چسب عمل میکند و سلولهای مغز استخوان را جذب کرده و نگه میدارد تا در نهایت یک محل مناسب برای فرود سلولهای سرطانی به وجود بیاورد.

این فرودگاه ها، عوامل لازم را برای ریشه گرفتن و رشد تومور فراهم میکند و موجب میشود که آنها علاوه بر پا گرفتن، تکثیر هم بشوند. هنگامی که همه این مراحل طی شود، ما یا یک پایگاه کامل برای انتشار بیماری خواهیم داشت یا با یک تومور تازه مواجه میشویم. نکته مهم این است که سلولهای سرطانزا، بدون وجود یک فرودگاه نمیتوانند یک اندام را تحت تسلط درآورند.

دانشمندان در تحقیقات آزمایشگاهی بر روی جانوران، با بررسی مراحل انتشار سرطانهای سینه، ریه و مری، متوجه فرستاده شدن سلولهای مغز استخوان شدند و بنا به گفته لیدن، اندازه گیری تعداد سلولهای خاص مغز استخوانی که در بدن حرکت میکنند میتواند احتمال پخش بیماری در بدن را مشخص کند. او افزود :

" این کشف دیدگاههای تازه ای درباره چگونگی گسترش بیماری در اختیار ما قرار داده است. اگر ما بتوانیم تمام این مراحل چندگانه را درک کنیم، میتوانیم داروهای جدیدی بسازیم که قادر به جلوگیری از انجام شدن هر مرحله باشد. به این ترتیب ما نسبت به سابق –که فقط به دنبال روشهایی برای درمان سلولهای سرطانی و تومورها بودیم- آینده روشنتری در پیش داریم."