راه صعود به جام جهانی مسدود نیست

مسابقات فوتبال قهرمانی نوجوانان آسیا ,۲۰۰۸ با حضور ۱۶ تیم در ۴ گروه ۴ تیمی مهر ماه امسال در ازبکستان صورت می پذیرد و دو ورزشگاه شهر تاشکند برای این مهم در نظر گرفته شده است

مسابقات فوتبال قهرمانی نوجوانان آسیا ،۲۰۰۸ با حضور ۱۶ تیم در ۴ گروه ۴ تیمی مهر ماه امسال در ازبکستان صورت می پذیرد و دو ورزشگاه شهر تاشکند برای این مهم در نظر گرفته شده است.

یکی از تیم های حاضر در این مسابقه ها ایران است که در گروه اول با ازبکستان، بحرین و سنگاپور همگروه شده است. در گروه دوم، سوریه تیم چهارم دوره قبلی با کره جنوبی که میزبان جام جهانی نوجوانان ۲۰۰۷ بود، هند و اندونزی همگروه شده است. در یکی دیگر از گروه های این رقابت ها( گروه چهارم) ژاپن که قهرمان دوره گذشته این پیکارها است، با یمن، امارات عربی متحده و مالزی همدسته شده است و چین، استرالیا، عربستان و ترکمنستان نیز گروه سوم این رقابت ها را تشکیل می دهند.

نگاهی به گروه بندی های فوق نشان می دهد به رغم توان احتمالا قابل توجه میزبان رقابت ها و سرسختی سنتی بحرین، ایران در گروهی عبور ناپذیر قرار نگرفته و راه صعودش به کلی مسدود نیست و یک قیاس ولو آسان و گذرا بین این گروه و وضعیت برخی گروه های دیگر تاکیدی بر این نکته است. آنجا که چین، عربستان و استرالیا باید بر سر دو سهمیه صعود بجنگند چیزی از این قبیل است و شاید به همین خاطر باشد که طبق سنت و عادت سال های اخیر این دسته را گروه مرگ نامیده اند. گروهی هم که کره جنوبی باید با سوریه بجنگد، آن قدرها آسان نیست و حتی ژاپن هم به رغم در اختیار داشتن عنوان قهرمانی دوره پیش شاید از طرف یمن و امارات تهدید شود. مجموعه این مسایل به ما می گوید تیم ایران باید با ذهنی باز و روشن به ازبکستان برود و به رغم لزوم ستیز با این حریف و برخوردار بودن ازبک ها از امتیازات میزبانی، کارش را با امیدی فراوان شروع کند و هرچه توان دارد، ارایه کند و به انتظار حوادث بنشیند و اگر آن دقایق مثبت بود، نهایت بهره را از آن بگیرد.

● با بد اقبالی

در دوره قبلی این رقابت ها که در سنگاپور برگزار شد، تیم نوجوان ایران خوب ظاهر گشت و تا یک چهارم نهایی نیز به پیش رفت و در این مرحله هم در حالی در جنگ ضربات پنالتی تسلیم ژاپن شد که در جریان این رقابت چند بار از رقیب پیش افتاده بود و هر بار فقط گل شدن یک پنالتی برای پیروزی و صعود ایرانی ها کفایت می کرد، اما آن برتری با بد اقبالی و با عصبی شدن پنالتی زنان ایرانی از مشت تیم ما پرید و ژاپن که ما را به آن شکل حذف کرد، بعدا به قهرمانی رسید و این مساله افسوس تیم ما را بیشتر کرد، زیرا توان رقیب آن قدرها هم از ما فزون تر نبود. هدایت تیم نوجوانان ما در آن سال با محمد احمدزاده بود که اینک کمک مربی تیم ملی بزرگسالان ایران است و در سال های اخیر در هیات سرمربی ملوان نیز خوب عمل کرده است.

در غیاب او، هدایت تیم ملی نوجوانان ایران مدتی است که از نو به علی دوستی واگذار شده و او به عنوان مردی که بیش از ۲۰ سال شناخت به پرورش نوجوانان مستعد فوتبال ما اشتغال داشته و مدت ها در بانک ملی و سپس در چند باشگاه دیگر بر مصدر کار بود، این حرفه را نیک می شناسد و می داند که چطور تیم ایران را به حداکثر بهره دهی برساند و از نیروهای موجود بهترین بازی ها را بگیرد.

● چه میزان تدارک؟

با این حال باید دید که اولا سقف فعلی توان فوتبال نوجوانان ایران تا چه حد و چگونه است و دوما آیا تیم ما در ماه های باقی مانده به درستی و به اندازه لازم و موثر تدارک خواهد دید یا خیر و با آمادگی مورد نظر به ازبکستان خواهد رفت یا نه، زیرا در دنیای مدرن فوتبال و حتی در سطح آسیا چیزی که از بقیه امور مهم تر و موثرتر است، نحوه تدارک و آماده سازی تیم ها است و تا زمانی که یک تیم مسابقات دوستانه و خودشناسی به اندازه کافی نداشته باشد و کاملا آماده نشود، نمی توان از آن انتظار پیروزی داشت.

حتی دو سال پیش که تیم احمدزاده به سنگاپور رفت، در کوران رقابت ها دریافت که تجربه بین المللی اش به حد کفایت نمی رسد و به اندازه لازم پخته نیست و باور نفرات آن تیم این بود که اگر تجربه شان قدری بیشتر بود از سد ژاپن عبور می کردند و در آن صورت هر چیزی برای آن تیم متصور بود و حتی می شد به امید قهرمانی آن نیز نشست و برای این مورد هم حسابی را باز کرد و دل به بالاترین افتخار بست.

بنا بر این یک شرط لازم برای اوجگیری تیم علی دوستی در ازبکستان این است که قبل از اعزام و در پنج ماه و نیمی که تا شروع آن پیکارها مانده است، به اندازه کافی در دیدارهای تدارکاتی به میدان آید و شرایط خود را بسنجد و نقاط قوت خود را افزایش بخشد.

حسن بزرگ تیم های این رده سنی آموزش پذیری و تغییرات مثبت عمده ای است که می توان در بازیکنان این تیم ها به وجود آورد. سنشان بالا نرفته است تا نتوان تحولی آشکار را در جمع شان ایجاد کرد. بنابراین با گروه مربیان تیم ملی نوجوانان است که در ماه های باقی مانده تا شروع پیکارها بیشترین بررسی و فزون ترین مسابقات را برای این تیم در نظر گیرند و از هیچ چیز در این ارتباط غافل نمانند و اگر در این راه سختکوشی و پایمردی به کار گرفته شود، قدر مسلم این که بی حاصل نخواهد ماند و تیم ایران می تواند با توان و تاثیرگذاری بیشتری راهی سرزمین ازبک ها شود و شاید حتی از حاصل کار دوره قبلی خود نیز فراتر رود و از آنجا که هر ۴ تیم نخست جواز حضور در جام جهانی نوجوانان را دریافت می دارند، به چنین چیزی نایل شود و این چیزی است که علی دوستی در مورد آن ابراز اطمینان کرده است.

● عرصه تیم های همسطح

البته کار در آنجا آسان نخواهد بود و وجود تیم های قابل حساب چین، عربستان، ژاپن، سوریه، کره جنوبی و البته استرالیا که توان نوجوانانش هنوز در سطح آسیا به درستی شناسایی و اندازه گیری نشده است، زندگی را بر ما سخت خواهد کرد و حتی امارات و بحرین نیز می توانند دردسرساز باشند.

برابری نسبی سطح قوای تیم ها عامل مهمی است که بخت ما را نیز به اندازه سایر مدعیان فوق می سازد و در عین حال مساله ای است که پیش بینی نتیجه نهایی را دشوار می کند. آیا برای آن میدان سخت و تماشایی به اندازه کافی مهیا هستیم؟