اساتید موسیقی و ما

حافظِ خام طمع شرمی از این قصه بدار
عملت چیست که مزدش دو جهان می خواهی
قبل از هر چیز خوشحالم از اینکه هنوز می بینم هستند کسانی که به موسیقی سنتی و اصیل ایران اعتقاد دارند و آنرا …

حافظِ خام طمع شرمی از این قصه بدار

عملت چیست که مزدش دو جهان می خواهی

قبل از هر چیز خوشحالم از اینکه هنوز می بینم هستند کسانی که به موسیقی سنتی و اصیل ایران اعتقاد دارند و آنرا می شنوند و مشتاقانه اوضاع موسیقی ایران را دنبال می کنند. در مورخه ۲۷ تیر اظهار نظرهای دوست عزیزآقای نوری را خواندم اما متاسفانه جز انتقادهای تند و شدید و دور از انصاف چیز دیگری در آنها دیده نمی شد. ما اگر می خواهیم کار کسی را نقد کنیم ( البته من خودم را هرگز در این حد ندانسته و نمی دانم و فقط منظورم اظهار نظر شخصی است ) صرفا نباید ضعفها و کاستی ها ی کار فرد یا افراد را آنهم به این شدت و تندی بزرگ کنیم. این امر بر هر فردی مسلم و آشکار است که هیچ انسانی کامل نیست و بالاخره ضعفهایی در کارش دارد. من یک سوال از این دوست گرامی دارم و آن اینکه شما که ادعا می کنید آقایان اساتید جز به پول و مال و جاه و مقام فکر نمی کنند و همه مشکلات عدم برگزاری کنسرت در داخل کشور را از جانب آنان می دانید، آیا اصلا هیچ به این موضوع فکر کرده اید که چرا آنها در داخل ایران کنسرت نمی دهند؟

آیا این سوال را مطرح کرده اید و آیا جواب آنها را شنیده اید؟شما چطور می توانید فلان استاد را که سالهاست به مردم و هنر این کشور خدمت می کنند و مایه افتخار ملت ایرانند بی ریشه بنامید. چطور کسی می تواند ادعا کند که یک فرد آنهم یک استاد!؟ بی مایه است در حالی فقط به اندازه سن من وشما در حال یاد گیری هنر موسیقی بوده است. این کمال بی انصافی است.

مگر می شود یک ایرانی مردم کشورش را به قول شما قابل نداند و آن وریها را قابل بداند و این را بهانه اجرای کنسرت در خارج از کشور کند. من تعجب می کنم که دوست عزیز جناب آقای نوری که بر نقد آگاهانه تکیه دارند، چرا این چنین اساتید موسیقی ایران را به باد انتقاد گرفته اند؟ من خودم به شخصه شاید ماهها و بعضا یک سال بوده که به دنبال یک کاست خاص بوده ام و بعد از مدتی با هزار زحمت آنرا از طریق دوستان و بعضا با کیفیت پایین تهیه کرده ام اما این دلیل نمی شود که بگویم مقصر فلان استاد است. آیا اصلا هیچ از خودتان پرسیده اید که مسؤلین مملکتی درباره موسیقی ایران چه کرده اند؟ ما حتی دو سالن مناسب برای اجرای کنسرت نداریم تازه اگر هم با خواهش و التماس جایی پیدا شود فلان استاد باید از هفت خوان ( کاغذ بازی، سنگ اندازی، کار شکنی، بی اعتنایی و ... ) بگذرد و کلی مشکل را به جان بخرد و تازه اگر بعد از این همه مشکل کششی برای اجرای برنامه داشته باشد از کجا معلوم که برنامه در آرامش و امنیت برگزار شود؟ مگر یک فرد تا چه حد تحمل دارد و تا چه حد اختیارات دارد.

به هر حال آنها هم مثل سایر مردم هستند. وقتی که در خارج از کشوربا احترام با آنها بر خورد می شود، بهترین مکانها در اختیار آنها قرار داده می شود و در کمال آرامش و با فراغ خاطر برنامه خود را اجرا می کنند، چرا باید خود را درگیر مشکلات نفس گیر کنسرت در داخل کنند. اگر کمی واقع بین باشیم همه این مشکلات و برنامه ها هست. اینقدر مشکلات بر سر راه اجرای کنسرت در داخل هست یا درست می کنند تا دلتان بخواهد. من به هیچ وجه قصد توجیه این کار اساتید ایران را ندارم و از همین جا نیز از آنان می خواهم که بیایند و شفاف بیان کنند که چرا آنها در داخل کشور کنسرت نمی دهند؟

آیا این مشکلات واقعا مانع اجرای برنامه آنان در ایران است یا اینکه نه میلی به اجرای برنامه در ایران ندارند؟ بیایند و به این سوال پاسخ بدهند. آنوقت است که ما می توانیم بنشیم و قضاوت کنیم که بله شما موعظه گر و بی مایه هستید. به نظر من مسؤلین و متولیان موسیقی ایران مقصر اصلی در این اتفاق هستند و امیدوارم که حداقل به موسیقی سنتی و اصیل ایران به اندازه آن موسیقی به اصطلاح پاپ هم اهمیت بدهند به امید آنکه ما هم روزی شاهد اجرای کنسرت اساتید ایران در کشور خود باشیم. با آرزوی توفیق برای همه آنان که خالصانه خدمتگذار هنر این خاکند.

مهدی قاسمی