حیات وحش

یكی از موجودات نادر در كالیفرنیا, قوچ كوهی بیابانی است كه در رشته كوههای بیابانی, سرتاسر دره مرگ در تمام ارتفاعات, لبه های غیرقابل دسترس و تنگه ها زندگی می كند

● سلطان صخره ها

یكی از موجودات نادر در كالیفرنیا، "قوچ كوهی بیابانی" است كه در رشته كوههای بیابانی، سرتاسر دره مرگ در تمام ارتفاعات، لبه های غیرقابل دسترس و تنگه ها زندگی می كند. آنها از جنوب تا كوههای "سان برناردینو" و از جنوب شرقی تا مرزهای مكزیك پراكنده اند. یك گروه مستقل از آنها نیز در كوههای "سن گابریل" زندگی می كنند. این حیوان معمولاً از درختچه های كوتاه واقع در ارتفاعات،

بوته های آب دار بیابانی، درمنه، بلوط كوهستانی، خار و خاشاك بیابانی و چمنزارهای دایمی تغذیه می كند، اما در هنگام چرا، علف، سبزه و گیاهان آب دار را ترجیح می دهد. چرا در سرتاسر سال به ویژه برای گله هایی كه در نواحی خشك زندگی می كنند اهمیت خاصی دارد.

این حیوان از زمینهای صخره ای با سراشیبی تند برای خوابیدن و گریز استفاده می كند و بره خود را در شیبهای تند، تنگه ها و زمینهای ناهموار نگاه می دارد. در مناطق لم یزرع، آب مسأله ای حیاتی است. آنها از آب چشمه ها، آب جمع شده درون گودالها و منابع آب ساخته شده توسط بشر استفاده می كنند. منابع آبی ساخته شده توسط بشر وسیله ای برای گسترش محیط زیستی این حیوان می باشد. قوچ بیابانی محیط های باز پوشیده با یك پوشش گیاهی سبك برای تغذیه و نزدیك به شیبها و زمینهای ناهموار برای فرار، نگهداری از بچه ها و خوابیدن در مجاورت منابع كافی از آب و راههایی برای حركت بین این مناطق را ترجیح می دهد. این حیوان در روز به فعالیت می پردازد و شب به منطقه ای امن برای خوابیدن حركت می كند. هوای بد فعالیت این حیوان را محدود می كند. حداقل فعالیت این حیوان در وسط روز در روزهای گرم است كه حیوان در این موقع در كنار منابع آب می ماند. آنها در دوره تابستان در مناطق مجاور منابع آبی مستقر شده و در زمستان اندكی متفرق می شوند. محیط زندگی آنها محدود به مناطق كوچ زمستانی و تابستانی و راههای ارتباطی بین آنهاست. به دلیل كمبود آب، این حیوان در تابستانهای گرم در منطقه محدودی رفت و آمد می كند، ولی در بقیه سال متفرق می شود. این حیوان در طول زندگی بیش از بیست مایل از محل زندگی خود فاصله نمی گیرد.

گوسفندهای ماده در گروههایی در یك ناحیه محدود مستقرند. هر گروه تعدادی قوچ دارد كه امكان دارد بین گروههای مختلف رفت و آمد كنند (به خصوص در فصل جفت گیری). فصل جفت گیری در گله های شمالی، ماههای نوامبر و دسامبر می باشد. آبستنی ۵/۵ تا ۶ ماه طول می كشد. زایمان در هر زمانی ممكن است اتفاق افتد، اما بیشتر بره ها بین ژانویه تا آوریل به دنیا می آیند. میشها حدوداً در ۵/۲ سالگی به بلوغ می رسند، اما در شرایط ایده آل امكان دارد تا یك سال زودتر نیز به بلوغ برسند. قوچها نیز در ۵/۲ سالگی به بلوغ می رسند. معمولاً در هر گله به ازای ۱۰۰ میش ۲۵ تا ۳۰ بره وجود دارد.

این حیوان به شدت در مقابل بیماریها حساس است. در سال ۱۹۸۰ یك گله در Lava Beds National Monument در اثر ذات الریه به طور كلی نابود شد. بیماریها به خصوص بیماریهای ویژه چهارپایان یكی از عوامل اصلی كم شدن جمعیت و از بین رفتن گله هاست. دیگر حیوانات سم دار منطقه بر سر منابع آب و علوفه با قوچ Bighorn رقابت می كنند. حیوانات شكارچی نیز یكی از دلایل كم شدن جمعیت در گله های كوچك است. از بین رفتن محل سكونت حیوان (مناطق چرا و نگهداری بره ها، گریزگاهها و منابع آب) نیز یكی دیگر از دلایل كم شدن جمعیت این حیوان است. از سال ۱۹۸۷ نیز تحت قوانین ویژه ای هر ساله تعداد محدودی مجوز شكار برای این حیوان صادر می شود.

● شاه بوف؛ منزوی مرموز

شاه بوف با نام علمی "Bubo Bubo" از شاخه مهره داران و راسته جغدسانان و خانواده جغدها می باشد. شاه بوف عمدتاً در آفریقای شمالی، اروپا، خاورمیانه و آسیا یافت می شود.

این پرنده در زیستگاههای متفاوتی شامل مناطق جنگلی، بیابانهای گرم، كوهستانها و كنار رودخانه ها قادر به زندگی است. همچنین ممكن است در زمینهای باز كه دارای درختان كمی هستند مانند علفزارها نیز دیده شود. البته این پرنده ترجیح می دهد به خصوص هنگام لانه سازی از مناطق صخره ای به عنوان زیستگاه استفاده كند.

این گونه از پرندگان بزرگترین نوع جغدها در جهان هستند. شاه بوفها به واسطه بزرگی و چشمهای نارنجی رنگ به خوبی قابل شناسایی هستند.

شاه بوفها عمر نسبتاً طولانی دارند. این گونه هیچ دشمن طبیعی واقعی ندارد. این حیوان در طبیعت تقریباٌ ۲۰ سال و در اسارت حدود ۶۰ سال زندگی می كند.

شاه بوف به جز در زمان جفت گیری، گونه ای منزوی است. آنها از قلمرو خود در مقابل سایر جغدها دفاع می كنند و تنها اگر با كمبود غذا مواجه شوند، در قلمرو خود با سایر جغدها شریك می شوند. شاه بوفها ترجیح می دهند در قلمرو خود باقی بمانند، مگر این كه با كمبود غذا مواجه شوند و یا توسط سایر جغدها از قلمرو خود رانده شوند. این پرنده با وجود جثه بزرگش به خوبی می تواند بگریزد. شاه بوفها بیشتر روز را به صورت غیرفعال روی درختان مرتفع سپری می كنند.

شاه بوفها گوشتخوار هستند. آنها شب شكار هستند و برای شكار از تكنیكهای متفاوت استفاده می كنند.

بیشتر جغدها شكارچیان قابلی هستند و شاه بوف نیز از این قاعده مستثنی نیست. بالهای جغد هنگام پرواز صدای بسیار كمی تولید می كند. با داشتن بینایی شبانه خوب، شنوایی قوی و پرواز آرام و بی صدا، صاحب قلمرو خود هستند. آنها تقریباٌ از هر چیزی كه به دست می آورند، تغذیه می كنند: موش، سوسك و حتی شكارهای بزرگ مانند گوزن و روباه. همچنین این گونه از سایر پرندگان نظیر كلاغ، مرغابی و حتی سایر جغدها نیز تغذیه می كند. شاه بوفها بالاترین حلقه زنجیره غذایی در اكوسیستم هستند و در كنترل تعداد جوندگان در اكوسیستمهای مختلف نقش اساسی دارند.