تزریق اعتماد به نفس و حس تلاش به نوزادتان

وقتی فرزندتان خیلی کوچک است، چطور می‌توانید به افزایش اعتماد به نفس در او کمک کنید و به او یاد بدهید تا از تلاش دوباره برای انجام کاری و تکرار آن تا موفق شدن نترسد؟ این راه‌هایی …

وقتی فرزندتان خیلی کوچک است، چطور می‌توانید به افزایش اعتماد به نفس در او کمک کنید و به او یاد بدهید تا از تلاش دوباره برای انجام کاری و تکرار آن تا موفق شدن نترسد؟ این راه‌هایی برای این کار است:

یک چرخه قابل پیش‌بینی برای کودک‌تان بسازید

وقتی کودکی می‌داند که بعد از حمام کردن به او غذا می‌دهند و سپس باید بخوابد، دیگر لازم نیست نگران اتفاقات بعدی باشید. در عوض ذهنش آزاد خواهد بود تا در فعالیت‌های دیگر مهارت پیدا کند، مانند بلند کردن شکمش و روی سینه راه رفتن.

به تمام نیازهایش پاسخ دهید

مسلم است که شما این‌ کار را همواره انجام می‌دهید. هر بار که او به‌خاطر شیطنتش زمین می‌خورد و گریه می‌کند، سپس شما او را بغل می‌کنید، این فقط به معنای آرامش دادن به او نیست، بلکه به نوزادتان نشان می‌دهید که کاملا به او توجه دارید، نیازهایش را درک می‌کنید و او احساس اهمیت داشتن خواهد کرد و از سن کم یاد می‌گیرد که اهمیت خود را دریابد.

برای او محیط چالش ایجاد کنید

وقتی هدف ایجاد اعتماد به نفس باشد، سر و صدای کودک وقتی با هیجان می‌گوید: من اینکار را انجام دادم، ابزار قدرتمندی خواهد بود. یک نوزاد پنج‌ماهه که تلاش می‌کند عروسک معلقش در حلقه بازی را به چنگ بیاورد، وقتی این کار را انجام می‌دهد، بسیار هیجان‌زده می‌شود. دفعه بعد او را در زمین بازی‌اش طوری قرار دهید که به دست آوردن عروسکش به سادگی دفعه قبل نباشد. شاید کودک در ابتدا ناامید شود ولی تلاش می‌کند تا بالاخره در این مبارزه برنده شود. این‌گونه است که اعتماد به نفس در کودک شکل می‌گیرد. شما راهی را جلو پایش می‌گذارید که هر بار حس پیشرفت به او دست دهد. این دقیقا جوری از آموزش دادن است، مثل آموختن رژه به سربازان که ابتدا حرکات آهسته سپس حرکات سخت را.

او را تشویق کنید

وقتی یک کودک در زمان بازی مثلا دست از تلاش برای جای دادن شکل در قالبش دست نمی‌کشد یا زمانی که هر بار برای ایستادن تلاش می‌کند اما به زمین می‌افتد، به او بگویید: تقریبا دیگه تمومه، دوباره تلاش کن، تو می‌تونی عزیزم. در این صورت کودک حس می‌کند که امنیت دارد و اعتماد به نفسی در او ایجاد می‌شود تا دوباره تلاش کند. او را در آغوش بگیرید تا او حس ‌کند ارزش پذیرفته شدن را دارد حتی اگر در کارش موفق نباشد.

در ایجاد نظم و انضباط افراط نکنید

هدف نظم این است که کودک بیاموزد بدون شما هم می‌تواند درست عمل کند و از اشتباهاتش درس بگیرد. هر روش تربیتی نیاز به زمان آموزشی دارد که به کودک نشان دهید کار را چطور می‌توان به شکل دیگری انجام داد. هر بار که کودک شما می‌شنود شما به خودتان می‌گویید من خیلی چاقم و هیچ کاری نمی‌توانم بکنم یا اینکه مرتب تکرار کنید که من هرگز در درس ریاضی موفق نبودم، درباره توانایی‌ها و ظاهر خود دچار تردید می‌شود. وقتی والدین به خود اعتقاد داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد تا کودکان نیز اعتماد به نفس بیابند.

ناامیدی، ضربه، شکست و اشتباهات به ما یاد می‌دهند تا چطور در هنگام نیاز و سختی‌ها از خود انعطاف نشان دهیم، پس کودک را همواره زیر سپر خود نگیرید تا تجربه کردن را بیاموزد.

به او اجازه عصبانی شدن، ناراحت شدن و ناامید شدن بدهید

کودک شما یک کودک است نه یک آدم بزرگ، پس انتظار پسرفت در فعالیت‌هایش را داشته باشید، برای مثال اگر کودک شما که همیشه می‌خواست کارهایش را خودش انجام دهد اما اکنون تغییر نظر بدهد و با گریه بخواهد که حتما شما به او غذا دهید، شاید او در واقع می‌خواهد احساس کودکی خود را‌ برانگیزد و بداند مورد توجه است. پس این مساله را بزرگ نکنید.