هلال رمضان دل‌ها را بشارت بهشت می‌دهد

فصل فصل عجیبی است. از لب‌های انسان ترنم تبسم می‌بارد، از چشم‌هایش شوق پرواز... صدای تپش قلب آهنگ انتظار را می‌خواند و هلال رمضان دل‌ها را بشارت بهشت می‌دهد.
چه عروج عارفانه‌ای …

فصل فصل عجیبی است. از لب‌های انسان ترنم تبسم می‌بارد، از چشم‌هایش شوق پرواز... صدای تپش قلب آهنگ انتظار را می‌خواند و هلال رمضان دل‌ها را بشارت بهشت می‌دهد.

چه عروج عارفانه‌ای دست می‌دهد... چه شوقی فرا گرفته است... کائنات را شب‌ها پر از تجرید است، پر از تلاوت قرآن...بنشین و بخوان با نیمه شب‌های افتتاح... خداوند آغوش گشوده است، برای اشک‌های تو! حالا من مانده‌ام و جز اشک چیزی ندارم که تقدیمش کنم. آیا مرا خواهد پذیرفت و غیر از آه هیچ در توشه‌ام نیست. دست‌هایم را به سوی او می‌گیرم که مرا جز او هیچ یاوری در این دریای متلاطم نیست.

خداوند پنجره‌های سحر را گشوده است تا عارفان با یگانه معشوق عالم نجوا کنند. بقچه‌های متبرک مفاتیح را بگشایند. سجاده‌های محکم سلام را باز کنند و سبد سبد نیاز و تمنا تقدیم دوست کنند. دروازه‌های بهشت را گشوده‌اند. درهای آتش را بسته‌اند و شیاطین در غل و زنجیرند.

نهرهای شیرین، شهد خود را جاری کرده‌اند و زمان مفهوم دیگری دارد. ثانیه‌ها با سکوت حرف می‌زنند و از ملکوت می‌گویند. سحر پر از حس حضور است، خانه‌های تماشای ملکوت منظر نگاه انسان می‌شوند.