مرگ یک سیگار؛ سخت یا آسان

بفرمایید سیگار؛ لطفا سیگارتان را تا آخر دود کنید!؟ پک‌های عمیق‌تری به این توتون‌های لوله‌ای شکل پیچیده شده در کاغذ بزنید تا نیکوتین آن به لایه‌های زیرین ریه‌هایتان نفوذ …

بفرمایید سیگار؛ لطفا سیگارتان را تا آخر دود کنید!؟ پک‌های عمیق‌تری به این توتون‌های لوله‌ای شکل پیچیده شده در کاغذ بزنید تا نیکوتین آن به لایه‌های زیرین ریه‌هایتان نفوذ کند و لانه مناسبی برای رشد سلول‌های سرطانی بشود. مگر نمی‌خواهید عمرتان را کوتاه کنید؟ این بهترین مسیر رسیدن به پایان راه است، پایان مسیری که مطمئنا به خانه امن سلامتی ختم نمی‌شود.

این هفته یعنی از ۴ تا ۱۰ خرداد هر سال به نام هفته بدون دخانیات نام‌گذاری شده است. شاید کوچک‌ترین امید نام‌گذاران و برگزارکنندگان برنامه‌های این هفته آن بوده است که سیگاری‌ها، حداقل یک روز از عمرشان را بدون استعمال مواد دخانی بگذرانند و به‌خاطر حفظ سلامتی‌شان یک روز بدون دود سیگار را هم تجربه کنند. دود سیگاری که حاوی ۴ تا ۵ هزار ماده شیمیایی سمی است که هنگام استعمال سیگار وارد بدن فرد سیگاری می‌شود.

اما چرا اکثر سیگاری‌ها کوچک‌ترین اهمیتی به این روزها نمی‌دهند و هرروز با ولع کشیدن یک سیگار از روی عمد، یادشان می‌رود که سیگار عامل بروز ده‌ها بیماری مختلف است که نه‌تنها به خودشان که به خانواده‌شان هم صدمه می‌زند؟ از سوی دیگر چرا باید خبرهایی مبنی بر راه‌اندازی کارخانه‌های خارجی دخانیات در ایران بشنویم؟ آن هم در شرایطی که تاسیس چنین کارخانه‌هایی می‌تواند مصرف سیگار در کشور را در مدت کوتاهی تا ۱۰ درصد افزایش دهد، چرا طرح جمع‌آوری قهوه‌خانه‌ها پیش از اجرایی شدن منتفی می‌شود و حتی صحبت از راه‌اندازی قهوه‌خانه‌های مخصوص زنان می‌شود؟

اینها گره‌های کوری است که همچنان بسته باقی مانده است. آن وقت نام‌گذاری یک روز یا یک هفته به‌نام ترک سیگار چه اثر مثبتی در کاهش مصرف آن در کشور خواهد داشت. سیگار دردی است که درمان دارد، اما درمانش به همت جمعی نیاز دارد؛ به عزمی همه جانبه بدون چشم داشت به منافع اقتصادی کلانی که در پس بسته شدن دروازه‌های ورود سمی مرگ بار به جان و تن مردم مان نهفته است. تا ریشه‌های این غده سرطانی خشکانده نشود، پاسخ به این سوال که «مرگ یک سیگار؛ سخت است یا آسان»، ممکن نخواهد بود.

پونه شیرازی