سنگفرش

‌ای سنگفرش راه که شب‌های بی سحر
تک بوسه‌های پای مرا نوش کرده‌ای
‌ای سنگفرش راه که در تلخی سکوت
آواز گام‌های مرا گوش کرده‌ای
هر رهگذر ز روی تو بگذشت و دور شد
جز من که سال‌هاست …

‌ای سنگفرش راه که شب‌های بی سحر

تک بوسه‌های پای مرا نوش کرده‌ای

‌ای سنگفرش راه که در تلخی سکوت

آواز گام‌های مرا گوش کرده‌ای

هر رهگذر ز روی تو بگذشت و دور شد

جز من که سال‌هاست کنار تو مانده ام

بر روی سنگ‌های تو با پای خسته...، آه

عمری به خیره پیکر خود را کشاندم

ای سنگفرش هیچ در این تیره شام ژرف

آواز آشنای کسی را شنیده ای؟

در جستجوی او به کجا تن کشم، دگر

ای سنگفرش گم شده ام را ندیده‌ای؟ نصرت رحمانی